Vol-au-vent (koninginnehapje)

Mijn beide kinderen speelden dit jaar de Brugse meesters en sommigen waren dan ook verwonderd dat ik zelf niet meespeelde. Daar had ik meerdere goede redenen voor. Vooreerst had ik mij vooraf al ingeschreven voor 2 tornooien deze zomer (Gent en Dieppe). Elk tornooi is voor mij een uitputtingsslag vooral door de intensieve partijvoorbereidingen die ik aan elke partij koppel. Het klinkt absurd maar tijdens elk tornooi verlies ik makkelijk 2 kilogram aan lichaamsgewicht. Voor mijn kinderen mag het altijd meer schaken zijn maar ik beperk mij bijgevolg tot 1 tornooi per maand want ik heb recuperatie achteraf nodig.

Tijdens de Brugse meesters kozen ik en mijn echtgenote daarom er een meerdaagse vakantie van te maken. Hierdoor leerden we Brugge veel beter kennen alhoewel ik er wellicht honderd keer al geweest was in mijn leven. We bezochten voor het eerst de brouwerij "de halve Maan", maakten een stadswandeling met gids, woonden een harpconcert bij, leerden de echte authentieke Brugse chocolatier kennen ....  Kortom ik had heel weinig tijd om te socializen op het tornooi. Slechts aan het einde van het tornooi toen Hugo moest wachten op zijn geldprijs, was er even tijd om een korte babbel te maken met o.a. de befaamde Nederlandse IM die al jaren mijn blog volgt. Hij had groot nieuws. Ik hoop dat ik het hier mag vermelden en dat alles goed gaat maar hij zou voor het eerst papa worden.

Dat is inderdaad geweldig nieuws. Daar kan zelfs een grootmeestertitel niet mee concurreren. Eenmaal je eerste kind er is, verandert je leven onmiddellijk. Alle oude routines gaan op de schop. Je kan je daar nooit op voorbereiden. Iedereen rondom je gaat ook plots anders doen. Van overal krijg je advies want ieder van ons heeft zijn eigen kijk op opvoeden. Dat zal ik hier niet doen maar ik wil wel een belangrijke waarschuwing meegeven. Het is niet voor onmiddellijk maar van zodra je kind kan praten dan zorg je er best voor dat je ten alle tijde het antwoord klaar hebt staan voor een eeuwig terugkerende vraag. Die vraag kan je kind stellen op elk moment van de dag en in de meest onmogelijke situaties. Als je in bed ligt, als je aan tafel zit te eten, als je op het toilet zit, als je in bad zit, als je met de auto aan het rijden bent .... overal en altijd duikt die vraag op.

Papa (of mama) wat gaan we (straks/ vanavond, morgen,...) eten? Tja kinderen hebben altijd honger en zelfs als je samen aan het eten bent, zitten ze al te denken wat ze de volgende maaltijd zullen krijgen. Het maakt je soms helemaal gek tenzij je zoals in onze familie doet door te antwoorden met "onze pietjes met garnaaltjes". Wat is me dat hoor ik denken? Die vraag stelden onze kinderen uiteraard ook en dan zeiden we "dat zal je straks zien aan tafel" en daarmee was de kous dan ook af. "Onze pietjes met garnaaltjes" klinkt fascinerend maar is dan ook een verzinsel. Ik hoor dat andere families hun eigen fantasieantwoorden hebben dus ik ben benieuwd naar jullie reacties.

Het lijkt nogal onnozel om zo te antwoorden maar wacht tot je elke dag tot meerdere malen die vraag moet antwoorden en je zal wel anders beginnen piepen. Trouwens met de meest onmogelijke situaties overdrijf ik evenmin. Zo stapte Hugo tijdens de 2de ronde van Dieppe naar mij toe toen hij zag dat ik even aan het rondlopen was en stelde mij warempel de vraag: "Papa, wat gaan we eten vanavond?" "Euh" ik was even helemaal van slag want ik was aan het denken aan de stelling die op mijn bord zat. Na een paar seconden herstelde ik mij en prevelde ik "Vol-au-vent". "Mmmm" kreeg ik als antwoord van Hugo en weg was hij weer waarna ik zelf terug naar mijn bord slenterde. Eindelijk, mijn tegenstander had zijn zet gespeeld waarop ik onmiddellijk h4 antwoordde.

Oh nee plots realiseerde ik mij dat mijn tegenstander geen dxc3 had gespeeld die de "moderne" variant is maar de oude theorie had gekozen met Ld7. Arghh ik had Dd3 voorbereid op Ld7. Ik had de varianten door elkaar gemixt. Hoe is het mogelijk dat ik mij zo liet vangen? Waarom moest Hugo toch die vraag net op dat moment stellen? Al het noeste werk dat ik aan de partijvoorbereiding had gestoken, kon de prullenmand in. Ik kookte binnenin van woede over mijn eigen stommiteit maar ik kon uiteraard niet vragen om de zet terug te nemen dus moest verder.

Nu de schade op het bord viel gelukkig ook voor mij best mee. Zwart heeft weinig ander keuze om te transponeren naar de moderne variant die ik uiteraard ook kende. De reden waarom ik liever Dd3 had gespeeld is dat de moderne variant min of meer geforceerd leidt naar remise zie praktisch schaken deel 2. Anderzijds achtte ik de kans klein dat een 15 jarige met 1850 elo dit allemaal zou kennen. Trouwens als je de theorie niet kent dan kan het heel snel verkeerd gaan zoals in de partij.

Een paar maanden eerder had ik in het clubkampioenschap van Deurne gewonnen met exact dezelfde truuk in een zeer gelijkaardige stelling. Het toont opnieuw de sterkte van een afgelijnd openingsrepertoire. Bepaalde middenspelmotieven maken hierdoor permanent onderdeel uit van mijn schaakkennis (zie ook pionstructuren deel 2).

Achteraf was Hugo er als de kippen bij om mij te vertellen dat hij mij eigenlijk had geholpen aan een bijzonder snelle en makkelijke overwinning door de vraag over eten te stellen. Anders had ik nooit h4 gespeeld en had de partij meer dan waarschijnlijk veel langer geduurd. Ja, hij is aalglad en weet zich overal uit te praten.

De vol-au-vent die avond was bovendien een voltreffer. Het tornooi van Dieppe speelde ik voor het eerst sinds 2005 opnieuw samen met de vriendengroep van KSK Deurne. Dat betekende dat we verwend werden door een echte kok (dus met opleiding) die koken en schaken combineert tijdens het tornooi. Daar doe ik mijn pet voor af want dat is zeker geen evidente combinatie.

Chef Roger

Een foto van chef Roger bij zijn kookpannen vond ik niet maar dus wel als hij aan het schaken is. Bovendien ik overdrijf helemaal niet met de titel "chef". Onze chef had de vol-au-vent helemaal zelf klaargemaakt dus alle ingredienten (kip, champignons, ...) gekocht, gesneden, .... met bovendien als meesterlijke afwerking een kaaskorst bovenop. Ik heb het nog nooit zo gegeten maar het was heerlijk. Mijn dochter at zelfs 3 dagen van de vol-au-vent zo lekker was het. Uiteindelijk zei de chef dat het genoeg was en dat er nog andere lekkere dingen waren want anders had ze het wellicht de hele vakantie blijven eten.

Tenslotte wil ik afsluiten met een bijkomende waarschuwing voor toekomstige papa's en mama's. Na de meest gestelde vraag van "Wat gaan we eten" is er een tweede vraag die weinig verschilt in populariteit en die je minstens evenveel kan irriteren als de eerste vraag. "Wanneer is het eten klaar/ Hoe lang duurt het nog dat we gaan eten?" Zelfs als je op restaurant zit, willen ze je dat je de chef lastig valt met die vraag want je moet er altijd en overal kunnen op antwoorden. Kinderen, het zijn en blijven prachtige interessante creaties.

Brabo