De 5de editie van de podcast de Lange Rokade is zowel flatterend als confronterend voor mezelf. Een bijna hele podcast praten 3 (groot-)meesters dus sterker dan ikzelf over deze blog en mezelf. Ik vind het jammer dat ik niet uitgenodigd was want dan had ik onmiddellijk enkele misverstanden kunnen vermijden. Anderzijds nu kon ik niet storen en konden de 3 tenoren vrij hun mening verkondigen. Heel wat conclusies zaten er pal op.
Zo vermeldt Tom dat ik hou van reacties op mijn artikels. Meer zelfs dat die reacties ook liefst het niet eens zijn met wat ik schrijf zodat ik in discussie kan gaan. Door de jaren heen heb ik een select groepje opgebouwd van schakers die dat ook doen. Onder de meeste artikels staan een of meerdere reacties.
Toms conclusie is helemaal juist. Je kan mij geen groter plezier doen dan eens een reactie op een artikel te plaatsen. Enkele duizenden zijn er geplaatst over de jaren. Echter het hadden er veel meer mogen/ kunnen/ moeten zijn want dat betekent slechts 1 reactie per 1000 bezoekers. Dat 99,9% van de bezoekers niets te vertellen heeft, geloof ik niet. Tijdsgebrek, privacy, angst voor feedback.. of gewoon onze Vlaamse mentaliteit om de aandacht niet op onszelf te richten. Ik begrijp het maar jammer.
Nu ik heb 1 superkritische fan van deze blog en dit is mijn briljante dochter Evelien. Een dochter hebben als papa verlengt niet alleen je leven als papa met 74 weken volgens een recente studie maar het levert ook een fantastisch klankbord op. Ik vind het bovendien heerlijk dat de rol leerling/ leraar steeds vaker omgedraaid wordt. Mijn dochter kan mij haarfijn uitleggen waar ik weer eens schrijffouten gemaakt heb in de artikels. In de autoritten van Antwerpen naar pepe en terug, krijg ik telkens een uitgebreide update van alle moderne muziek. Kendrick Lamar, Doechii ... passeren de revue en iets minder modern maar waar ze grote fan van is: Arctic Monkeys. Ik luister aandachtig en geregeld vind ik iets echt goed maar onthouden kan ik het niet meer.
Kwissen over muziek is niet aan mij besteed en dat kwam ook nog eens tot uiting tijdens mijn meest recente schaaktornooi: Cappelle La Grande. Voor elke ronde toonde de arbiter zich van zijn beste DJ-kant door telkens de zaal tot een paar seconden voor de start op zijn muziekkeuzes te trakteren. Maneskin was de enige die ik duidelijk herkende (van het Eurosongfestival). Na het tornooi stuurde ik de arbiter een mail. Welke muziek werd er afgespeeld voor de ronden? Ik werd afgewimpeld maar kreeg hulp uit onverwachte Belgische hoek. Kevin Demiddele heeft wel een muzikaal oor en had geen moeite om Bob Dylan, Queen, Radiohead, AC/DC ... op te sommen in zijn CLG-verslag op de website van Leuven Centraal.
Van Magnus Carlsen is geweten dat hij graag muziek hoort tijdens het schaken zie Titled Tuesday spelen met eigen DJ. Van het ondertussen legendarische verslag The secret sauce weten we dat muziek een belangrijk ingrediënt kan zijn in succes op het bord. Metal, jaren 80 muziek, indianenmuziek , ... is een greep uit het brede scala aan genres die aan bod kwamen. Persoonlijk speel ik graag radiomuziek af wanneer ik alleen in de auto rij naar een schaakpartij maar dan moeten het wel a tempo nummers zijn. Bij een traag nummer verander ik van kanaal want zulke nummers doen mij enkel onmiddellijk remise maken.
Of de muziek vooraf bij elke ronde in Cappelle La Grande een impact op mijn partijen heeft gehad, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik met een gemiddelde van bijna 60 zetten per partij veruit mijn meest actieve tornooi ooit gespeeld heb. Ook met de inspiratie zat het snor zoals in onderstaande partij die ik mijn beste vind van het tornooi. De Franse FM Mario Mancini is mijn ex-teamgenoot bij Lille/ Rijsel en speelde ik in een strakke partij van het bord.
Desalniettemin ben ik geen fan van de muziek vooraf in Cappelle La Grande. Vooral op de topborden zag ik irritatie. Velen zijn minuten (ik zag zelfs iemand een kwartier) voor de start van de ronden al aan hun bord om zich mentaal op te laden voor het gevecht.
![]() |
Enkele minuten voor de laatste ronde CLG. Mijn tegenstander is er nog niet maar de meesten zijn wel al in focusmode. |
Van de regerende wereldkampioen Gukesh Dommaraju is geweten dat hij graag mediteert aan zijn bord voor een partij zie o.a. de thriller Gukesh - Giri van Wijk aan Zee 2025. Luide muziek is dan echt wel een stoorzender op zulke momenten.
Hiermee komen we eindelijk aan de kern van dit artikel. Het is iets wat ik al terloops vermeldde in 2023: Amateurs. Arbiters hebben vaak geen flauw benul dat er een verschil bestaat tussen de gewone clubschaker en de ambitieuze schaker op gebied van concentratie, aanpak, ...
Ik zag het laatst weer eens in de Nederlandse interclub. Voor het eerst in mijn schaakcarriere maakte een arbiter foto's van mezelf tijdens een schaakpartij. Meerdere keren kwam hij hiervoor in mijn gezichtsveld staan terwijl ik aan zet was en haalde hij mij dus uit mijn concentratie. Het moet gezegd dat zijn foto's bijzonder knap en professioneel er uit zien.
![]() |
Brabo in actie tegen Amstelveen Foto Frans Peeters https://www.flickr.com/photos/suspeeters/54376218380/in/photostream/ |
Het is leuk om zulke mooie foto's van jezelf gepubliceerd te zien. Echter ik zou het gefotografeer beperken tot de eerste 5-10 minuten van een partij of uit het gezichtsveld blijven van de spelers. In veel toptornooien bestaan trouwens hier speciale regels voor.
Een oproep voor scheidsrechters door de Belgische schaakbond doet ons begrijpen dat er niet alleen te weinig arbiters zijn maar het zeer uitzonderlijk is dat een topspeler als arbiter wil functioneren. Echter in 3 recente wedstrijden ontdekte ik telkens dat de arbiter nog nooit een competitiewedstrijd had gespeeld.
Sommigen zullen het niet eens zijn met mij maar ik heb liever geen arbiter dan een arbiter die zelf geen/ nooit competitieschaak speelt. Ik snap evenmin waarom iemand die geen competitiewedstrijden speelt, uberhaupt arbiter wil zijn in competitiewedstrijden. De vergoedingen van arbiters compenseren nauwelijks de onkosten.
Brabo