WK jeugd

Begin mei werd mijn dochter Evelien uitgenodigd door de Belgische schaakbond voor het jaarlijks wereldkampioenschap schaken voor de jeugd (-16 jaar). De nummers 1 en 2 van het Belgisch kampioenschap hadden bedankt voor het gratis verblijf in vol pension waardoor Evelien als derde in aanmerking kwam.

Nu ik besefte onmiddellijk dat dit geen cadeautje was van onze schaakbond maar had aanvankelijk niet door dat ik zelf bijna alle risico's en kosten moest dragen. Vooreerst dit jaar had het event plaats in Mamaia (kuststad aan de zwarte zee in Roemenië). Dat ligt op ongeveer 300 km van Odessa (kuststad aan de zwarte zee in Oekraine) waar momenteel een bittere oorlog wordt uitgevochten. 300 km is niet veel en dat zie je tegenwoordig elke dag in Mamaia met een voortdurend aan en wegrijden van legerkolonnes, overvliegen van legerhelikopters .... Ik bedoel dat ik niet verwonderd was dat de lokale mensen mij vertelden dat het toerisme er de laatste maanden ineen was gestort. Je moet maar net meemaken dat een bom de verkeerde richting uitvliegt en je daar het slachtoffer van wordt zoals recent gebeurde in Polen.

Daarnaast was gratis allesbehalve gratis. Evelien kreeg weliswaar door de fide een gratis vol pension aangeboden met minimale comfort. Al de rest moest je zelf betalen en dat was vele keren meer dan je gratis kreeg. De Belgische bond kwam voor 0 euro tussen en bovendien eiste dat ouders zelf moesten zorgen voor begeleiding van minderjarigen. Naar verluid was dit vroeger anders maar daar is men (recent ?) van afgestapt. Als je mijn artikel de schaakmicrobe deel 5 gelezen hebt dan weet je dat kinderen begeleiden vandaag een serieuze verantwoordelijkheid opnemen is. Echter dat betekent dus dat je als ouder hiervoor op eigen kosten een extra volwassen persoon moet meesturen naar het wk. 

Vervolgens is minimum comfort voor ons Westerlingen gewoon ondermaats. Vorige wks hadden enkele Belgen voedselvergiftigingen opgelopen door de goedkoopste optie te nemen dus werd ons ten stelligste afgeraden om dat nog te herhalen. Daarnaast waren de goedkoopste hotels ook verscheidene kilometers verwijderd van de speelzaal waardoor je al verplicht wordt om als begeleider ter plaatse tijdens de wedstrijden te blijven wachten (buiten in weer en wind want binnen was enkel voor de deelnemers). Sommige ouders wachtten 11 ronden telkens 4 uren lang voor de speelzaal. Om de pijn wat te verzachten had de organisatie voor hen (blauwe) banken geplaatst en zelfs een heus hotdogkraam voorzien maar het is en blijft erg vervelend. Ik heb in het verleden al genoeg gewacht (zie mijn artikel het geheugen).

Dus eiste ik een upgrade naar het betere nabije hotel (500 meter) maar dat had uiteraard ook een meerprijs die ik zelf moest ophoesten. Uiteindelijk als je alles bij elkaar telt: treintickets, vliegtuigtickets, busvervoer tussen Boekarest en Mamaia, 12 hotelovernachtingen met vol pension, bijkomende organisatiekost van 100 euro voor elke persoon, inschrijvingsgeld voor Evelien kwam ik aan het zeer stevig prijskaartje van + 1800 euro zonder extraatjes.

Ik vermoed dat veel ouders van schakende kinderen puur financieel al afhaken. Ik kan het betalen en heb het ook betaald maar pas na enig aandringen van mijn dochter Evelien die het helemaal zag zitten. Uiteindelijk wat is geld als je niet leeft en dit is een unieke kans om een avontuur te beleven. Ik dacht er blijkbaar niet alleen zo over want 9 dappere Belgen (8 kinderen + delegatieleider Martin Ahn) waagden de sprong.

De Belgische delegatie aan het begin van het tornooi met Brabo photobombing.

De persoonlijke begeleider van mijn dochter Evelien werd ikzelf alhoewel ik nog eerst probeerde de verantwoordelijkheid af te schuiven. Ik had bovendien geen verlof en zou werk moeten combineren met mijn dochter in Roemenië zo goed mogelijk te coachen/ begeleiden. Een avontuur wilden we en kregen we. Begin september startte de 2 weken durende jacht naar eeuwige wk-roem of was het iets anders. Echter dat is voor een volgend blogartikel.

Brabo