Mijn dochter Evelien droomt ervan de wereld te verkennen. Ze heeft hiervoor zelfs een lijstje gemaakt waar ze alvast wilt mee starten : Londen, Rome, Madrid, New York, Seoel, Tokyo... Ik ken enkele collega's die op 2 a 3 uitzonderingen na in alle landen van de wereld zijn geweest. Echter ik heb niet dit soort ambities. Ik zet ook wel graag een stapje in de wereld maar ben al tevreden met de buurlanden. Trouwens (ver) reizen kost een bom geld of je doet het voor je werk.
Dus ze zal moeten wachten met die dromen maar daar dacht Evelien anders over toen ze in mei hoorde dat ze uitgenodigd was voor een wk jeugd in Roemenie. "Papa, ik heb nog nooit een verre reis gemaakt" (Rusland telt niet mee want dat zijn altijd familiebezoeken en is ondertussen ook al 4 jaar geleden door eerst covid en nu uiteraard de politieke spanningen) en "het is gratis" (ondertussen weten we ook hoe gratis het was). Tja als je oogappel zoiets zegt dan wist ik onmiddellijk hoe laat het is. We zouden gaan.
De kogel was nog maar door de kerk of het eerste probleem dook al op. Hoe regelen we het met de school? Het wk zou doorgaan de 2de en 3de week van september. Evelien is nog nooit zo lang afwezig geweest van school en bovendien het ritme/ niveau in het 4de jaar latijn ligt bijzonder hoog. Was afstandsonderwijs een mogelijkheid? Kon Evelien het lesmateriaal doorgestuurd krijgen zodat ze tijdens het tornooi toch enigszins de leerstof kon bijhouden? De schooldirecteur vertelde dat ze ons in mei niet kon helpen want pas eind augustus zou bekend geraken in welke klas Evelien zou zitten en dus wie de leerkrachten zouden zijn. Echter eenmaal het schooljaar startte was het pure chaos. Er waren 2 schooldagen voor vertrek en de nieuwe boeken konden we niet meer meekrijgen.
Tijdens het tornooi bestookten we de leerkrachten met telefoontjes, berichten en mails om leerstof op te zenden en videocalls voor afstandsonderwijs op te zetten maar dat bracht weinig zoden aan de dijk. De meesten negeerden onze oproepen, verborgen zich achter technische problemen of maakten zich er van af met onrealistische werkopdrachten. Het gevolg kan je al raden. Zowel school als het schaken liep zeer stroef. Niet alleen geraakte Evelien achter op school maar ook haar partijen speelde ze onvoorbereid en overspannen. Het bevestigt wat ik al eerder vermoedde: school en schaken gaan niet samen (in schakende vrouwen deel 2 schreef ik dat WIM Puteri Munajjah Az-Zahraa Azhar van Maleisië totaal niet voorbereid was op mij, achteraf hoorde ik dat ze tijdens het tornooi bezig was met haar universiteitsstudies).
Voor de 2de tornooiweek kon ik Evelien dan toch overtuigen om even niet aan school te denken en zich helemaal op het schaken te concentreren. Ze was trouwens de enige in de Belgische delegatie die school trachtte te combineren met schaken. De anderen hadden al nare ervaringen hiermee of vonden school sowieso geen prioriteit. Die beslissing was een gamechanger voor Evelien. De partijen/ resultaten verbeterden zienderogen en ze maakte eindelijk ook tijd om echt te genieten. Trouwens ik moet toegeven dat we echt geluk hadden met de samenstelling van de Belgische delegatie dit jaar. Het klikte tussen onze kinderen geweldig goed. Ik vermoed dat het te maken had met dat er geen introverte (gesloten) of extraverte (zeer uitbundige) kinderen bij waren maar ook dat we geen supersterren waren. De Hollandse wereldtoppers zoals Machteld Van Foreest en Eline Roebers die nochtans zelfde leeftijd en taal spreken, zonderden zich in het tornooi totaal af en kon je enkel af en toe een glimp van opvangen tijdens de buffets.
Ik hoorde van enkele medereizigers dat de groepssfeer onder de Belgen wel anders is geweest op vorige wks en eks. Er werd bij ons voortdurend geswitcht tussen Nederlands, Frans, Engels en Duits waardoor we een hechte groep werden. Hierbij wil ik in het bijzonder onze delegatieleider Martin Ahn bedanken. Elke avond offerde hij zichzelf helemaal op om de groep te animeren/ sturen/ trainen. Martin spreekt bovendien vloeiend de 4 talen. Opnieuw ik heb gehoord dat in het verleden spelers vaak aan hun lot werden overgelaten dus verwacht niet als je zelf ooit mee wilt doen dat zoiets standaard is. Een sfeerbeeld van een typische avond zie je hieronder genomen door Martin.
 |
| Onze 8 Belgische kinderen en een Zuid-Afrikaanse vriendin |
Zeker in de 2de week durfde het wel eens laat worden toen het heel gezellig was. In het begin van het tornooi ging ik later naar bed dan mijn dochter. Op het einde was het steevast mijn dochter die later naar bed ging dan ikzelf. Trouwens de Belgische delegatie werd meerdere keren op de vingers getikt met een briefje die vroeg om stilte want na 22 uur werd verwacht dat alle activiteiten stopten (wat uiteraard veel te vroeg was, zeker als je weet dat de partijen maar starten om 14u). Dat briefje werd vervolgens overal verspreid onder de kamerdeuren in het hotel door onze kinderen die steeds verder de grenzen waren aan het aftasten. Nu niet alles was kattenkwaad. Sommigen hadden ook echte artistieke talenten zoals onderstaande knappe sketch toont.
Rowan Atkinson had het met zijn Mr Bean niet beter kunnen doen. De sketch is gebaseerd op het dagelijks gevecht die we hadden met de obers tijdens het buffet. Als je even wegkeek dan waren ze weg met je eten en drinken. Op een bepaald moment had Evelien er zelfs even genoeg van en nam haar eten terug uit de handen van de ober waarna hij glimlachend afdroop.
Kortom het zat snor onder de Belgen maar ook daarbuiten werden contacten gelegd. Zeker Evelien profiteerde van haar talenknobbel (die ze van haar mama heeft want ik heb altijd hard moeten werken aan talen). Evelien spreekt naast uiteraard Nederlands, vloeiend Engels, vrij goed Frans maar ook een mondje Spaans en Russisch. Dat laatste leverde ook nog een leuke anekdote op. In de lift hoorde ze enkele jonge Moldaven in het Russisch zeggen dat de Fransen stinken. Groot was hun verwondering dat Evelien hen later die avond vertelde dat ze het niet zo netjes vond wat ze daar hadden gezegd. Na de verwerking van de initiële shock werd hierover samen nog lang gelachen.
Ik heb ook nog een tip die ik eigenlijk al vooraf aan de Belgen had gegeven maar toen genegeerd werd. Zorg ervoor dat je als deelnemer een klein cadeautje kunt geven aan je tegenstanders/ nieuwe vrienden. Een kleine magneet, sleutelhanger of vlaggetje die een link vormt naar je land/ stad is een ijsbreker en kost slechts enkele euro's (dus een peulschil in vergelijking met de totale kost van het wk). Evelien was bijzonder blij toen ze onderstaande heel leuke sleutelhanger kreeg van haar Franse tegenstandster net voor de start van hun onderlinge partij. Daarna was het resultaat van die partij onmiddellijk al niet meer zo cruciaal.
Evelien geraakte in gesprek met tal van nationaliteiten en ik vermoed dat ze enkele leuke en misschien zelfs blijvende internationale vriendschappen er aan heeft overgehouden. Zo snapshat ze nog tot op vandaag met een Bulgaarse meisje.
In elk geval het wk voldeed compleet aan haar verwachting om de horizonten te verruimen. De andere Belgische kinderen die deelnamen aan het wk zijn allemaal vrienden geworden (dus dat is leuk voor tornooien in de toekomst). Zoiets smaakt naar meer maar eenmaal thuisgekomen werd ze ook onmiddellijk met de voetjes op de grond weer geplaatst. Toen ze een dag erna naar school opnieuw moest, werd haar geen enkel respijt gegeven. Al op maandag moest ze testen afleggen van leerstof die ze zelfs nog niet eens had ontvangen. Wij dachten tevergeefs dat de resultaten niet zouden meetellen.
De eerste weken na het wk waren dan ook bijzonder lastig. Het duurde even vooraleer de mindere resultaten/ achterstand op school werden weggewerkt. Evelien stelt voor haarzelf zeer hoge eisen (dus zeker niet ik) dus het kostte haar enorme inspanningen om terug dat zeer hoog niveau te behalen maar ze deed het. Ik snap nu meer dan ooit waarom Daniel Dardha (zie Amateurs) ervoor koos om te stoppen met school. Het is gewoon onmogelijk om school en schaken goed te combineren. Scholen schermen met het schoolreglement dat je vooraf ondertekende en doen niet de minste inspanning om tegemoet te komen. Ik ben heel trots op mijn dochter Evelien hoe ze het allemaal heeft aangepakt. Volgende week volgt het laatste en schaaktechnische deel van het wk.
Brabo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten