Eindspelen met gelijke lopers

Geregeld zien we mooie technische eindspelen met ongelijke lopers. Echter interessante eindspelen met gelijke lopers zijn mij veel minder bekend. Dit lijkt mij niet abnormaal want de lopers van gelijke kleur vechten uiteindelijk voor de controle over dezelfde velden waardoor een ruil veel sneller gebeurt. Vaak is zulk eindspel dan ook vrij eenvoudig correct te spelen. Het is bijgevolg niet verwonderlijk dat schakers gevaar in uitzonderlijke situaties moeilijk kunnen inschatten. 

In dit artikel zal ik enkele van deze unieke eindspelen presenteren die tevens aantonen dat veel schakers eindspelen soms te oppervlakkig spelen terwijl nauwkeurig rekenwerk noodzakelijk is. Ik begin met een eindspel uit mijn praktijk van 2001 tegen de Fransman Guillaumat.

Achteraf was ik zo tevreden over mijn eindspel dat ik het zelfs bij de tornooiorganisatie indiende om in aanmerking te komen voor de schoonheidsprijs. Dat bleek te optimistisch want ik heb achteraf nooit enige feedback gekregen. Schoonheidsprijzen worden in de 1ste plaats gegeven aan aanvalspartijen terwijl technische eindspelen minder tot de verbeelding spreken.

Het 2de voorbeeld komt uit mijn interclubpraktijk. Met wit had ik groot voordeel in het middenspel laten verzanden maar ik bleef op winst spelen in het eindspel tot grote ergernis van mijn tegenstander.

Mijn tegenstander was overtuigd dat het al tientallen zetten een dode remisestelling was maar mijn analyses tonen aan dat er nog heel wat verborgen zat.

Niet zelden wordt slechts in de analyses aangetoond wat er allemaal onder de oppervlakte van mogelijkheden zit. Zo amuseerde ik mij enorm met het analyseren van het krankzinnig lopereindspel dat op het bord had kunnen komen in mijn recente partij tegen Christophe Gregoir (een fragment kwam eerder aan bod in het artikel paswoord).

Ik ben mij welbewust van long analysis, wrong analysis maar ik daag de lezer uit om bovenstaande varianten te weerleggen. In elk geval geef ik grif toe dat ik de analyses nooit zonder sterke computer had gevonden. Wie dit aan het bord met een tikkende klok zelf kan vinden, moet een absolute eindspelvirtuoos zijn. De taak lijkt mij spelend met slechts een increment van 30 seconden per zet sowieso onmogelijk.

Nu zelfs veel eenvoudigere stellingen kunnen al kortsluitingen geven bij sterke spelers. In het hoofdstuk over gelijke lopers van Dvoretsky's endgame manual staat een mooi voorbeeld van een tragikomedie.

Beide spelers waren misschien in de war door de bekende eindspelcompositie van Heuacker in 1930.

Elk bovenstaand voorbeeld is uniek waardoor we moeten toegeven dat er weinig of niets van de analyses herbruikbaar zal zijn in de toekomst. Betreffende herbruikbare kennis wil ik ook nog weer eens Chessbase bekritiseren i.v.m. het verkeerd informeren van de lezers (zie mijn artikel desinformatie van chessbase voor een eerder voorbeeld). Bij het aanbevelen van de endgame turbo wordt verteld dat het een must is om te trainen. Dikke onzin natuurlijk want niet alleen is de verscheidenheid in eindspelposities veel te groot maar bij vele oplossingen valt er helemaal geen logica te ontdekken. Dan spreek ik nog niet over het kostenplaatje. Er bestaan gratis alternatieven zoals Knowledge4IT of Finalgen die zelfs meer dan de 6 stukken van de endgame turbo aankan. Tenslotte waarom 60 euro betalen voor tablebases tot maximaal 6 stukken als er al een relatief goedkoop alternatief bestaat voor tablebases tot maximaal 7 stukken op chessok.

Het analyseren van unieke eindspelen of gewoon aankopen van tablebases vervang je sowieso beter met een goed eindspelboek als je een betere schaker wil worden. Echter een betere schaker worden is vandaag geen prioriteit voor mij. Daarentegen genieten van een rijk eindspel door tijd te investeren in het opzoeken van details is iets wat ik niet laat voorbijgaan.

Brabo