Kleuren omwisselen deel 2

Een boek uitgeven zal in de meeste gevallen pas gebeuren wanneer op voorhand een behoorlijke verkoop wordt verwacht. Schaakboeken worden daarom in hoofdzaak uitgebracht voor de gemiddelde schaker. Deze schaker wil dat openingsboeken direct toepasbaar zijn in de tornooipraktijk en dus zal een auteur veelal de analyses iets rooskleuriger voorstellen. De Australische grootmeester David Smerdon op zijn blog ziet in deze aanpak geen graten want bordschaak is tenslotte geen top-correspondentieschaak.

Zelf ga ik er prat op om steeds de waarheid na te streven en wetenschappelijk schaak te spelen maar ondanks alle goede bedoelingen ben ik mij ook bewust dat er een stuk subjectiviteit blijft bestaan. Ik betrap mijzelf er geregeld op dat ik toch net een tikkeltje harder zoek naar verbeteringen om de stelling speelbaar te houden voor het kleur waarmee ik wens te spelen. Ik wil ook niet voor het minste probleem een opening waarmee ik heel wat ervaring heb opgebouwd onmiddellijk weggooien want een andere opening biedt niet perse minder problemen. Een gelijkaardig geluid kan je horen in een interview met Michael Adams tijdens Shamkir een paar maanden eerder.  Het implementeren van ideeën is dan vaak een elegante methode om die probleempjes te omzeilen.

Echter uit mijn vorig artikeltje kan je al afleiden dat het experimenteren met ideeën zeker niet altijd soelaas brengt. 4 verschillende systemen probeerde ik ondertussen al uit in serieuze partijen tegen the modern french maar ik heb nog steeds niet mijn draai gevonden. Tijd misschien om het over een andere boeg te gooien en eens te grijpen naar een strategie besproken in mijn ouder artikel kleuren omwisselen. Wat je niet kunt weerleggen, kan je misschien beter zelf beginnen spelen. Makkelijker gezegd dan gedaan want om dit te kunnen doen, moet ik wel de Franse opening in mijn repertoire opnemen. MNb maakte terecht de opmerking dat zulke remedie wel eens erger zou kunnen zijn dan de kwaal zelf.

Voor dit euvel denk ik in bepaalde gevallen zoals the Modern French een oplossing te hebben gevonden. Laat iemand anders de kleur omwisselen waardoor je zelf geen risico's neemt en leer uit zijn partijen. De lezer is misschien van zijn stoel gevallen want hoe kun je nu iemand anders van kleur doen wisselen. Wel uiteraard doen we hem niet zelf van kleur wisselen maar kijken we in de database of we een sterke speler vinden die beide kleuren met evenveel plezier wil spelen. Je vindt zulke speler zeker niet altijd maar bij the Modern French had ik weer eens geluk met de jonge sterke Turkse IM Burak Firat.

Bron:http://2300canli.com/4-oyuncumuz-normun-esiginde/

Misschien zullen sommige zeer aandachtige lezers deze naam nog herinneren uit mijn artikeltje the modern french deel 2 maar ik vermoed dat hij bij de meesten totaal onbekend is.

De Turkse schaakfederatie was een decennium geleden een schaakdwerg maar de laatste jaren is er een lange weg afgelegd waarvan vele andere federaties (waaronder onze Belgische) alleen maar kunnen dromen. In 2006 werd plots 1,1 miljoen euro geinjecteerd in het Turkse schaken en daar bleef het niet bij.  Een massale aanwervingscampagne werd gelanceerd die begin 2014 reeds afklokte op een duizelingwekkend aantal van meer dan 350.000 leden. Nog opvallender is dat 1/3 hiervan vrouwen zijn. Ik begreep dat heel wat scholen schaken in hun lessenpakket hebben opgenomen en dan schieten de cijfers natuurlijk pijlsnel de hoogte in. Dat er massaal op de jeugd wordt ingezet zien we bijvoorbeeld ook op de Olympiade met leeftijden van ploegengemiddelden dalend van 23 jaar tot zelfs 8 jaar.

Naast een karrenvracht aan medailles bij de jeugdkampioenschappen voor Turkije zien we nu ook de eerste spelers doorbreken naar de hogere echelons waarbij Burak zeker behoort. Slechts 22 jaar is hij en de jacht op de grootmeestertitel is volop bezig zoals te zien o.a. in een gesloten grootmeestertornooi te Moskou. Hiermee denk ik de speler voldoende voorgesteld te hebben en is het tijd om te zien hoe hij met de kleur wisselt alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Firat partijen

Dus in totaal 17 partijen waarvan hij 11 keer met wit speelde en 6 keer met zwart. Zijn recentste partijen tonen aan dat hij zowel met wit als zwart bijna even makkelijk scoort. Ik overdrijf niet want kijk naar zijn laatste zwartpartij.

Nog indrukwekkender is zijn laatste witpartij waarin hij de Spaanse internationaal meester Daniel Garcia Roman wegmaait in 22 zetten met mat !

De partijen van spelers die een opening regelmatig spelen met beide kleuren zijn een goede referentie om eens te kijken wanneer je problemen hebt. Deze spelers weten uit ervaring wat voor het andere kleur lastig is.

Hoe vind je dit type spelers terug? Wel ik ken geen programma dat dit automatisch detecteert maar een visuele screening van de partijen met sterkere spelers volstaat vaak om te ontdekken of er een naam opduikt die beide kleuren durft te spelen. Tips om hier een automatisch proces van te maken zijn welkom maar ik vrees dat mijn kansen veel kleiner zijn zonder de uitgebreide Chessbase database te bezitten.

Brabo