De reserve

Marcel Van Herck maakte op mijn vorig artikel de terechte opmerking dat heel weinig leden alle 11 ronden in de Belgische interclubs spelen. Ik durf zelfs een stap verder te gaan door te stellen dat steeds vaker spelers voor de minste reden hun kat sturen. Bovendien reserves zijn ook niet meer wat ze vroeger waren. Bijna niemand is nog bereid om standby te staan voor een speeldag om gaten op te vullen.

In Deurne zijn we daarom al jaren geleden afgestapt van basisspelers + reserves per ploeg. Vroeger had je exact evenveel basisspelers als inschrijvingen maar dat werkt niet meer. Nu wordt voor elke ploeg meer basisspelers voorzien dan plaatsen. Dat betekent concreet voor onze eerste ploeg met 8 borden dat we 10 basisspelers hebben.

Dat is geen ideale oplossing want zondag laatst hadden we hierdoor een basisspeler op overschot die evenmin in een lagere ploeg mocht meespelen. Sinds dit seizoen mogen geen + 1900 spelers meer meespelen als invaller in een lagere ploeg van Deurne (wijziging in het wedstrijdreglement). Deurne telt 17 + 1900 spelers dus dat zorgt voor extra stress bij de interclubveranwoordelijke.

Dat is wellicht een luxeprobleem want ik hoor dat een tekort veel vaker en moeilijker op te lossen is. Zelfs met 10 basisspelers voor de eerste ploeg krijgen we geregeld de 8 borden niet gevuld. Ik ga hierin zeker niet vrijuit want ook ik voel er steeds minder voor om alles opzij te schuiven voor de Belgische interclubs. Vorig jaar koos ik voor uitstapjes naar Parijs en de Vogezen met de echtgenote ipv te schaken wat ik 10 jaar geleden nooit had willen doen.

Echter nog een uitstapje naar Wintergloed in Brugge op 1 december met de echtgenote liet ik aan mij voorbijgaan omdat hierdoor o.a. ons 2de bord van Deurne 5 keer zwart op een rij zou krijgen. Ik vermoed niemand had hierover geklaagd maar het voelde voor mij niet goed als eerste bordspeler. Trouwens ik had geluk. Mijn tegenstander in Oostende koos die dag voor een scherp gambiet. Hierdoor was ik in tegenstelling tot vorig jaar in Oostende vroeg klaar en kon ik alsnog in Brugge met een warme chocolademelk de avondwandeling samen met mijn echtgenote afronden.

Volgend jaar is dit probleem van de kleuren definitief van de baan. Ik vernam via de podcast "De Lange Rokade" dat er eindelijk werk is gemaakt van een nieuw reglement om te schuiven met spelers. Spelers mogen tot een halve ploeg hoger of lager spelen dan de huidige volgorde volgens speelsterkte. Voor een ploeg met 8 spelers betekent dit bord 1 mag op bord 5 spelen en bord 8 mag op bord 4 spelen. Ik verwacht veel goeds van dit reglement zeker omdat ik hierdoor minder in het nadeel zal zijn door de ellenlange sterktelijsten. Anderzijds ben ik voldoende realistisch om te beseffen dat de puzzel van basisspelers en reserves niet minder complex is geworden voor de interclubverantwoordelijke met dit nieuw reglement. Op voorhand goede afspraken maken, lijkt mij niet overbodig om iedereen tevreden te houden.

Waar duidelijke afspraken vooraf cruciaal zijn, is een teamcompetitie in het buitenland. Er is niets meer ergerlijk dan onderling niet tot een akkoord te komen wie als reservespeler op de bank blijft zitten. Het overkwam ons in de 4de ronde met de Stukkenjagers in Servië waar pas 's ochtends de reserve d.m.v. een muntje opwerpen bepaald werd. Kostbare voorbereidingstijd was verloren gegaan.

Ambitieuze spelers zitten niet graag op de reservebank, zeker niet als er ook + 1000 euro werd betaald om mee te spelen en een week verlof werd genomen. De situatie wordt nog moeilijker als spelers onderling tot een akkoord moeten komen omdat er geen niet-spelende ploegkapitein is om te modereren. Uit onderstaande tabel zou je zelfs kunnen afleiden dat het uiterst twijfelachtig is om reserves uberhaupt voor een 7 ronden teamkampioenschap te gebruiken.

Teams met reservespeler(s) en spelende ploegleider waren de slechtst presterende combinatie.

De data zijn erg beperkt dus het is gevaarlijk om grote conclusies te trekken maar zeker is dat een niet-spelende ploegleider voor de Stukkenjagers een meerwaarde had kunnen betekenen. In Oost-Europa is het erg lastig om de nodige aanpassingen te kunnen verkrijgen voor een speler met beperking die in ons team meespeelde. Onze ploegkapitein Luuk Baselmans deed zijn uiterste best om alle taken te vervullen maar miste op het einde energie aan zijn bord om een topresultaat neer te zetten. De kost van een niet-spelende ploegleider is natuurlijk het grootste obstakel wat we duidelijk zien in welke teams er over 1 beschikken.

Een niet-spelende ploegleider kost geld en is dan ook iets wat
vooral de sterkste teams met professionele spelers gebruiken.

In mijn vorig artikel vertelde ik dat het Europees teamkampioenschap het mooiste tornooi is waar ik ooit aan heb deelgenomen. Ik vermoed dat dit ook de voornaamste reden is waarom ondanks de extra kost veel zwakkere teams over reservespelers beschikten.

Een laatste waarschuwing wil ik ook nog geven aan teams die werken met een beurtrol als reserve. De Stukkenjagers gebruikten net als 3 andere deelnemende teams voor deze "meest eerlijke" verdeling maar kwamen pas achteraf te weten dat dit ook nadelen heeft. Net als de 4 Belgen Nils Vantorre, Michiel Jacobs, Mark Dechamps en Dennis Van Vliet had ons laatste bord Erwin Kalle minstens 3,5 punten behaald. Alleen Erwin had het behaald over slechts 6 partijen t.o.v. 7 partijen voor de anderen en dan telt het resultaat niet voor de CM (Candidate Master) titel. Ja 3,5 punten halen in 6 partijen is moeilijker dan in 7 partijen maar die logica volgt fide niet.

Brabo