Opnieuw een berichtje over eindspelen want het is voor mij 1 van de meest fascinerende aspecten van het schaken. Op Chessbase (ja af en toe staat er iets interessants), geeft de eindspelgoeroe GM Karsten Muller geregeld uittreksels van eindspelen onlangs gespeeld. Zo vermeldde hij een eindspel waarin een paard moest vechten tegen zijn grootste vijand, namelijk een randpion. Een paard is aan de rand erg beperkt in zijn mogelijkheden.
Het fragment komt uit het Duits Nationaal Kampioenschap dat trouwens gewonnen werd door de GM Fridman. De stelling is sterk vereenvoudigd maar toch gaat zwart al snel in de fout waarna wit, een sterke FM niet vergeet te profiteren. Voor het complete artikel zie: chessbase.
Uit mijn eigen schaakpraktijk herinner ik mij 1 gelijkaardig geval maar in een veel complexere versie. Niet 1 paard maar 2 paarden moesten vechten tegen hun grootste vijand en in de enorme complicaties duurde het niet lang of aan beide kanten werden fouten gemaakt. De partij werd gespeeld in de Franse interclub. Helemaal fris zat ik niet voor de partij want ik had mij laten overhalen door de andere Belgen: Lacrosse en Van Coppenolle om mee te gaan stappen in Metz. Tijdens de partij compenseerde gelukkig de adrenaline voor de vermoeidheid waardoor ik desalniettemin er toch in slaagde om de nodige concentratie te vinden. Mijn 2 Belgische ploeggenoten waren minder succesvol zodat in extremis zelfs de wedstrijd verloren ging: equipes n1_r5.
De analyses dateren ondertussen al enkele jaren maar ik geloof toch dat de kwaliteit staat daar ik er toen heel wat tijd aan gespendeerd hebt om de waarheid te achterhalen. Ik raad iedereen ook aan om de subvarianten na te spelen want sommige zijn wondermooi en best wel leerrijk tezelfdertijd.
Brabo
wijk a zee foreest wesley so pion achter remi geeindigd. Ik zoel nog een deskundige. Veel Paard-in-Beeld. Qua link-met.
BeantwoordenVerwijderen