zondag 4 maart 2012

De paardenlokker

Vorig weekend was ik bezig met het bestuderen van enkele varianten in het Schliemanngambiet toen ik botste op een eigenaardig concept. Wits paard wordt gelokt met een pionoffer diep in zwarts stelling met als resultaat dat de harmonie tussen wits stukken verstoord wordt. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik de variant niet zelf ontdekt heb maar reeds besproken werd door de Duitse FM Stefan Buecker op chesspub.com, zie Subvarianten in antwoord 120.

Een computer heeft nog steeds grote moeite om te begrijpen dat deze stelling helemaal geen groot voordeel is voor wit en het duurt echt lang vooraleer de evaluatie langzaam begint af te kalven.

Uiteraard zou ik dit speciaal concept niet vermelden als ik geen link kan leggen naar mijn eigen praktijk. In 2004 kwam in mijn partij tegen de toen 16jarige Fransman Soyez Cyriel, gespeeld in Open Le Toucquet een zeer gelijkaardig concept naar boven. Mijn opening was mislukt maar met mijn 17de zet Lf6 lokte ik met een pionoffer zijn paard. Zie:
De rest van de partij vind ik wel de moeite om eens na te spelen want het eindspel met een 2de pionoffer is zeker geen standaardwending en ook de vreemde slotzet kwam aan als een complete verrassing voor mijn tegenstander. Zie:
De paardenlokker is zeker geen alledaags thema want ik kan mij niet onmiddellijk andere voorbeelden voor de dag halen.

Brabo

Geen opmerkingen:

Een reactie posten