Dogma's

Als je frivole aanvalspartijen wil zien dan ben je op deze blog niet aan het juiste adres. Gambieten heb ik nauwelijks in mijn repertoire. Met bijvoorbeeld de Hollandse stonewall laat ik duidelijk verstaan dat ik een behouden positionele aanpak verkies. Sommigen categoriseren mij dan ook als een klassieke schaker.

Het begrip 'klassieke schaker' ontstond uit de tijd van Siegbert Tarrasch. De Duitse wereldtopper toonde het belang aan van een gezonde opbouw en legde dit didactisch uit aan het publiek met behulp van vele regeltjes.  Echter hierdoor oogstte hij ook heel wat kritiek want schaken is veel meer dan een stel regeltjes toepassen.

Ik vermeldde in mijn vorig artikeltje dat ik graag regeltjes ontdek maar besef tezelfdertijd ook het gevaar om te dogmatisch te worden. Schaken is een erg concreet spel waarbij de noden van een stelling vaak regeltjes overstijgen. In het spel van de huidige generatie topspelers zien we dan ook een complete onthouding van bepaalde dogma's. Een algemene stelregel zoals dat je met een pion best slaat naar het centrum toe, wordt dan ook geregeld overtreden. Recent toonde Magnus Carlsen zich niet verlegen om tegen deze stelregel te zondigen in zijn partij tegen de Italiaanse topgrootmeester Fabiano Caruana.

Wit werd dus afgestraft maar het leverde wel een fantastisch gevecht op. Ook nog even meegeven dat Caruana sedert begin augustus 44 elopunten heeft gewonnen en nu op slechts 20 punten staat van de wereldkampioen. Dit is een ongelooflijke stijging op dat niveau waarvan ik mij afvraag of dit toeval is of er echt een speler is opgestaan die de Mozart van het schaken kan uitdagen.

We worden vandaag verwend met toptornooien want de Sinquefield Cup is nog maar net voorbij of we krijgen al de Bilbao-masters voorgeschoteld. Ook daar tonen de spelers geen schaamte bij het breken van regeltjes zoals in de partij Pons Vallejo - Levon Aronian want jawel opnieuw fxg3 zie zet 11. Het lokte de reactie uit op schaaksite van de Nederlandse grootmeester Reinderman dat de regel misschien afgeschaft is.

Fantastisch schaak opnieuw maar eerlijkheid gebiedt mij om te vermelden dat zwart wel het beste had van het spel. Zelf herinner ik mij dat ik erg onder de indruk was toen een tegenstander dit soort zet speelde in mijn praktijkschaak en hiermee ook kansen creëerde. Dit gebeurde in 2002 door de erg sterke Belgische schaker Jakub Filipek van Poolse afkomst. Ik vraag mij af wat er met deze creatieve speler is gebeurd want sinds 2004 is er geen spoor meer van hem te bekennen. Ik vermoed dat hij gewoon compleet gestopt is met schaken want in 2002 toonde hij al aan het bord dat hij er met tegenzin zat en zich verveelde.

Zijn 15de zet kwam uiteraard als een complete verrassing. Dat is pijnlijk maar ik veronderstel dat ieder van ons wel zulke momenten in zijn praktijk tegenkomt (zoals bijvoorbeeld een paar dagen eerder in de Europa Cup, zie zet 41 partij Alexei Shirov - Henk Vedder). Het positieve van de verliespartij is dat ik in het vervolg wel meer rekening hield met minder logische slagzetten en dus minder dogmatisch trachtte te spelen.

Brabo