Deurne wint de Zilveren Toren

In de nationale interclubcompetitie behaalden we met Deurne een mooie 2de plaats in de 2de afdeling. Vorige vrijdag deden we hier een schepje bovenop door in de provinciale interclubcompetitie van Antwerpen ofwel Zilveren Toren genoemd, de loodzware beker binnen te halen in de 1ste afdeling. Het was van 2000 geleden dat Deurne nog eens kon winnen. Toen waren de vaste spelers: mijzelf, Robert Schuermans, Patrick Verrijssen, Greta Foulon, Marc Moors en Henri Seret. Een mooie memorabele foto hiervan kreeg ik opgezonden door Patrick want mijn exemplaar was verloren gegaan door de verhuis.

© Patrick Verrijssen

12 jaren en evenveel edities later is het basisteam niet verwonderlijk sterk gewijzigd. Behalve Robert Schuermans en Patrick Verrijssen, spelen nu andere basisspelers: Thierry Penson, Pieter Tolk, Enes Basic en Tamer Ismail. Ikzelf ben al bijna 10 jaar geen basisspeler meer. De redenen hiervoor hebben zich over de jaren gewijzigd. Aanvankelijk vond ik het interessanter om mij te concentreren op de sterkere buitenlandse interclubcompetities. Daarnaast ondervond ik ook dat avondschaak veelal kwalitatief minder schaak opbracht dan dagschaak wat logisch is, gezien de spelers veelal al vermoeid zijn bij aanvang van de partijen. De kwaliteit van het spel, was voor mij altijd belangrijker dan de kwantiteit.

Vandaag is dit niet anders maar de gewijzigde privesituatie noodzaakte mij om andere accenten te leggen. Buitenlandse tornooien zijn nu organisatorisch onhaalbaar en ook dagschaak is erg belastend voor een gezin waardoor ik terug ben gaan zoeken naar alternatieven. De piste van als basisspeler mee te spelen in de Zilveren Toren werd serieus bekeken maar uiteindelijk niet weerhouden. Sommige clubs spelen midden in de week wat niet te combineren viel met de vele verantwoordelijkheden thuis. Bovendien wordt de Zilveren Toren op vaste data gespeeld zoals de nationale interclubs en dat gebrek aan flexibiliteit is in mijn gezinssituatie een serieus negatief aspect. Het Deurnse clubkampioenschap vind ik hierin veel gemakkelijker waarbij je verscheidene weken de tijd krijgt om je wedstrijd af te werken. Een rol als invaller vind ik bijgevolg veel aangenamer.

Voor de laatste cruciale ronde van de Zilveren Toren was ons vaste 1ste bord, Thierry Penson belet zodat Robert mij contacteerde om in te vallen. Ik twijfelde even ondanks dat ik vrij was want de laatste ronde in de interclub had ik knullig verloren van Quinten Ducarmon maar ik hakte uiteindelijk toch vrij snel de knoop door om te spelen. Je kan niet elke dag spelen voor de tornooioverwinning in de Zilveren Toren en bovendien hoopte ik op een mooie partij tegen de 16 jarige Stefan Beukema waarvan ik de laatste paar jaar enkele mooie resultaten heb gezien. Het enige wat ik vervelend vond, was het feit dat ik naar alle waarschijnlijkheid een onsportief voordeel zou hebben in de openingsvoorbereiding daar Stefan moeilijk op voorhand kon incalculeren dat ik zou spelen op bord 1. Ik stond weliswaar op de deelnemerslijst maar het was van 2008 geleden dat ik nog eens was ingevallen. Ik dacht er over na om niet voor te bereiden maar dat zou niet solidair zijn in een ploegcompetitie waarbij je de belangen van de ploeg prioritair moet dienen. Niet invallen is ook geen optie want dan verschuift het probleem simpel naar een andere invaller of moet de ploeg een forfait geven wat uiteraard nog erger is. Het reglement van de Zilveren Toren laat m.i. geen propere oplossing toe die alle partijen tevreden stelt. Het meest correcte zou een systeem zijn zoals in de Franse interclub waarbij de ploegkapiteins 1 uur vooraf de samenstelling moeten meedelen waardoor het oneerlijke verrassingseffect van invallers grotendeels teniet wordt gedaan.

De wedstrijd Schoten - Deurne werd een nerveuze ontmoeting omdat we niet alleen onze eigen resultaten moesten opvolgen maar ook van de concurrentie. Bij aanvang lag Brasschaat slechts 1 bordpunt achter. Echter de grootste concurrentie kwam van Borgerhout die op 2 bordpunten lag en met een erg sterke ploeg kwam opdraven. Doordat ik begreep van Robert dat enkel Brasschaat gevaarlijk was, werd dit tenminste door mijzelf tijdens de wedstrijd totaal gemist en misschien maar best ook want ik zat niet mijn beste partij te spelen (dat is eufemistisch uitgedrukt)

De verhoopte partij met Stefan Beukema gebeurde inderdaad op bord 1 maar het partijscenario verliep wel helemaal anders dan ik had gehoopt. Ik begrijp dat dit een vreemde bewering is wanneer meer dan 17 zetten voorbereidingwerk tot duidelijk voordeel leiden (Stefan Beukema verloor in 2008 al met dezelfde slechte variant en dat is toch opmerkelijk voor iemand die een vast repertoire heeft en bovendien een trainer) en je uiteindelijk ook de partij wint met zwart. Echter er gebeurde veel meer dan enkel het spelen van zetten. Was het gewoon puberaal gedrag of een afrekening voor iets (alhoewel ik hem nog nooit eerder had ontmoet) , in elk geval was Stefans gedrag allesbehalve respectvol. Zie:

Het begon al bij de start van de partij. Ik vond het al vervelend dat er 5 minuten te laat werd gestart met de partij/ klokken maar ik vond het serieus erover dat Stefan zelfs daarna nog niet nodig vond om zich onmiddellijk naar zijn bord te reppen want het verder kletsen gedurende verscheidene minuten midden in de speelzaal met zijn kameraden was belangrijker. Nog vreemder vond ik zijn gedrag toen hij na zeker een half uur nadenken plots opstond, nog steeds aan zet zijnde en een praatje begon te maken. Ik kan mij niet voorstellen dat dit reglementair is maar ik koos om niet de arbiter te contacteren omdat het hoogstwaarschijnlijk niet meer dan een waarschuwing zou opleveren en ik wou de situatie niet op de spits drijven. Het zetten van zijn stukken gebeurde steeds op zulk een schabouwelijke wijze op het bord dat ik voortdurend j'adoubes moest gebruiken om ze te corrigeren. De j'adoubes stoorden wellicht ook de andere spelers maar ik twijfelde opnieuw of een arbiter hiervoor erbij halen wel de juiste beslissing zou zijn want ik kan mij niet herinneren of er iets vermeld staat in het reglement hoe een stuk precies moet staan op een veld (midden of is tegen de rand ook goed?). Na een tijdje besliste ik om steeds een paar zetten te wachten met de j'adoubes om dan ineens een aantal stukken van hem te centreren op hun veld. In tijdnood ging Stefan nog een stap verder met het zetten van stukken tussen 2 velden in . Toen ik echt niet meer kon uitmaken waar de toren stond op g2 of f2, drukte ik zijn klok terug in en vroeg ik Stefan om duidelijk te maken op welk veld hij de toren had geplaatst. Duidelijk geïrriteerd corrigeerde hij, hierbij drukte hij bliksemsnel mijn klok terug in. Ik kan onmogelijk vertellen of hij de correctie uitgevoerd heeft in zijn tijd of in mijn tijd. 

Het hele gedoe had duidelijk invloed op mijn spel want ik miste enkele evidente zetten en als apotheose zelfs enkele illegale zetten van Stefan. Pas in de reconstructie achteraf werd opgemerkt dat hij met zijn koning door een schaaklijn van mijn toren was gestapt. De arbiter moest er nu wel bij worden gehaald en hij was duidelijk ongelukkig over de verplichte interventie. Doorspelen werd opgegeven en alhoewel ik besefte dat die beslissing onmogelijk de juiste kon zijn, protesteerde ik niet omdat ik meende de stelling toch te kunnen winnen. Stefan protesteerde evenmin. Ik weet niet waarom hij niet protesteerde. Misschien omdat bij correctie van de illegale zet, de stelling toch verloren is. Misschien omdat hij niet wist dat protest mogelijk was. Misschien omdat hij de overlevingskansen hoger inschatte na de illegale zetten dan voor de illegale zetten. In elk geval was de beslissing van de arbiter incorrect. Een mogelijke oplossing was de stelling te laten verder spelen net voor de illegale zet waarbij Stefan een andere legale zet moet spelen met de koning. De tijdsverdeling zou kunnen zijn 30 minuten wit en 34 minuten zwart. 30 minuten voor wit omdat hij de 40ste zet gehaald heeft met zeer weinig tijd op de klok dus afgerond naar beneden 0 minuten. 34 minuten voor zwart omdat hij ook de 40 zetten gehaald heeft maar 2 minuten extra voor de tijd nog over op de klok dus afgerond naar boven en 2 minuten extra voor de straftijd. Afrondingen naar beneden voor de speler die de illegale zet maakt en afrondingen naar boven voor de tegenstander lijken mij normaal in de context dat het slachtoffer beschermd moet worden.

Zoals eerder vermeld, liep de partij goed af maar niet zonder nog een sisser. Op het moment dat de winst buiten kijf stond, weigerde Stefan nog een zet te spelen en liet hij zijn tijd (bijna een half uur) aflopen. Was het wraak? Was het omdat hij niet wou wachten naast het bord op zijn chauffeur (pa die nog aan het spelen was tegen Pieter Tolk) en zo pijnlijke vragen van kameraden wou vermijden? In elk geval moest ik noodgedwongen tot 1 uur 's nachts aan mijn bord blijven wachten om het punt te kunnen optekenen en hierdoor kreeg ik slechts eventjes de kans om de ploeg te feliciteren en samen de tornooioverwinning te vieren. Ik heb geen moeite dat iemand speelt tot het laatste gaatje maar gewoon je tijd laten aflopen daar zie ik enkel een totaal gebrek aan respect en sportiviteit in.

Ik hou het bij een klein artikeltje op mijn blog want de positieve emoties van de persoonlijke en club overwinning vind ik belangrijker. Felicitaties nogmaals aan alle leden die aan deze knalprestatie hebben meegewerkt.

Brabo

Addendum 3 april 2012:
Ik heb de desbetreffende partij erbij gevoegd om het allemaal wat meer visueel en duidelijker te maken.

Addendum 4 april 2012:
Dankzij Patrick Verrijssen heb ik de memorabele foto van 2000 kunnen toevoegen.