Avrukh

In 2010 bracht de Israëlische grootmeester Boris Avrukh (zie ratingcard) een 2de openingsboek uit die een erg grote impact had op de bestaande theorie. Zijn boeken wijken af van de standaardopeningsboeken in die zin dat het materiaal ook zeer bruikbaar is voor de ver gevorderde spelers (meesters en grootmeesters) waardoor hij zelfs van enkele professionals kritiek kreeg dat hij hiermee de amateur te zwaar bewapend had.

Daar ik e4 speler ben, had ik aanvankelijk weinig oog voor dit werk tot ik te horen of lezen kreeg dat hij een revolutionair nieuw systeem tegen het Hollands aanbevool. Eerlijkheidshalve moet ik wel vertellen dat het systeem al eerder bekend was maar Avrukh zorgde ervoor dat heel wat nieuwe ideeën uitgewerkt werden en zorgde tevens dat het systeem op grote schaal gepropagandeerd werd. Zo vond ik een partijen-toename van 150% in de databases met dit systeem sinds de publicatie van dit boek. In mijn eigen praktijk had ik het voor 2010 nooit eerder ontmoet in een serieuze partij maar in de laatste 2 seizoenen kreeg ik het reeds 2 keer op het bord.

Toeval of niet maar in 2009 (dus nog voor de publicatie van Avrukhs boek) had ik een eerste serieuze analyse gemaakt van het systeem als gevolg van mijn partij tegen Arie Van der Burch en mijn gelijklopende medewerking aan het boek 'Win with the Stonewall Dutch'. Ik had gehoopt dat de essentie van mijn analyses nog zou opgenomen worden in het boek maar het drukproces was reeds te ver gevorderd zodat dit niet meer lukte. Op chesspub werd deze zwakke plek in het boek niet gemist en dit leidde gedurende enkele maanden tot een ware analyseslag waarbij het soms erg bitsig aan toe ging maar uiteindelijk wel leidde tot enkele erg diepe en interessante analyses zie: chesspub.

In 2010 kwam een uittreksel beschikbaar van het Avrukhboek zie qualitychess excerpts, toevallig met een stuk over het hoofdstuk van de Hollandse stonewall. Ik veronderstel dat Avrukh dit gekozen heeft omdat er een prachtig nieuwtje in vermeld stond met een dameoffer. Wat een sterke reclame moest worden voor het boek, liep anders af want ik publiceerde op chesspub een weerlegging van de variant wat doorgespeeld werd aan de auteur. De auteur kon niet anders dan schoorvoetend toegeven dat mijn analyses correct waren en was hierdoor verplicht een rechtzetting te publiceren op het internet. 

Later kreeg ik de rest van het hoofdstuk van de Hollandse stonewall in handen en ook daar vond ik enkele twijfelachtige voortzettingen en evaluaties die ik grotendeels besprak op chesspub. Ondanks deze foutjes (in een zijtak van Avrukhs repertoire waarvan ik zeker ben dat hij het als tweederangs bekijkt) blijft zijn werk wel een mijlpaal voor een nieuwe agressieve aanpak van het Hollands. 

Tijd om eens te kijken naar wat dit systeem precies inhoudt en dat doen we aan de hand van mijn 1ste officiële partij tegen dit systeem. Wouter Ghyselen (een opkomend jeugdtalent van Zottegem) had het systeem eens eerder oppervlakkig bekeken en wou het wel eens uittesten in een ontmoeting waarbij ik het onmogelijk voor deze specifieke partij had kunnen voorbereiden. De grootste Belgische expert in dit systeem is zonder enige twijfel Hans Renette waarvan ik minstens 3 partijen heb kunnen terugvinden startend van 2009 (dus naar alle waarschijnlijkheid nog voor de publicatie van Avrukhs boek).

Recent kreeg ik het systeem door de Franse FM Rabah Bouhallel (die tevens vroeger mijn ploegkapitein was in Lille EDN) voorgeschoteld. In tegenstelling tot de partij tegen Wouter Ghyselen had ik het deze keer wel specifiek voor de partij voorbereid want ik had tijdens het pluggen volgende partij van Rabah opgemerkt:

Eigenlijk was ik wel een beetje verwonderd over het vinden van deze partij want ik kende Rabah voornamelijk als een anti-theoriespeler met openingszetten zoals 1.e3. Nu ik had mijn les geleerd met mijn partij tegen Robert Schuermans dat spelers kunnen veranderen in openingsaanpak en dus nam ik de voorbereiding van deze variant niet lichtzinnig op. Uiteindelijk koos ik om dezelfde variant met De8 te spelen zoals tegen Wouter. Ik was er 99% zeker van dat Rabah mijn partij tegen Wouter niet kende daar ze niet in de megadatabase gepubliceerd werd. Tevens had ik reeds een goede partijervaring met de variant wat goed is voor het zelfvertrouwen en tenslotte had ik heel wat persoonlijke analyses gemaakt waarmee ik hoopte een voordeel te behalen.

Aanvankelijk liep alles ook volgens plan: uurtje voor op de klok, scherpe stelling met wederzijdse kansen op het bord dus alle ingrediënten waren aanwezig om een goed resultaat neer te zetten. Voor het vervolg verwijs ik naar de partij hieronder:

Zonder twijfel een erg sterke prestatie van Rabah die ondanks mijn geweldig tijds- en kennisvoordeel toch de partij naar zijn hand kon zetten. Het is ook een bewijs hoe moeilijk het systeem voor zwart te spelen is en dat je nooit om het even welke analyse zomaar mag naspelen. Dit was mijn eerste nederlaag in een serieuze partij na meer dan een jaar. Nu in vergelijking met andere spelers, speel ik erg weinig (36 serieuze partijen per jaar als je de opens van Gent en Leuven meetelt) waarvan nauwelijks tegen spelers die hoger gekwoteerd waren waardoor dit feit, beperkte waarde heeft.

Brabo