Eerste remise tegen + 2600 deel 2

De meesten zullen het niet willen toegeven maar ik ben natuurlijk benieuwd naar wat anderen over mij schrijven en liefst na een goede prestatie. Na mijn plusremise tegen de Nederlandse regerende kampioen Max Warmerdam keek ik dan ook reikhalzend uit naar de verslagjes van beide teams. Meerdere keren per dag klikte ik op de webpagina's tot ze er eindelijk verschenen. De zware nederlaag was duidelijk hard aangekomen bij Apeldoorn: Gifbeker nog niet leeg voor Apeldoorn en incasseert een grote nederlaag. Mijn remise werd afgedaan als een fluke of toevalstreffer: "Max kwam na enkele onhandige zetten van Brabo prettig te staan maar pakte niet door."

Het verschil is gigantisch met het verslag van De Stukkenjagers: Rating-gap no problem, Stukkenjagers deliver a 7,5-2,5 masterclass ! Mijn teamgenoot prees mij de hemel in: "Brabo kreeg een degelijke positie uit de opening en speelde briljant schaak." Dat verslaggeving soms heel subjectief is, is geen verrassing. Echter hier zou je zelfs de vraag kunnen stellen of er wel over dezelfde match of partijen werd geschreven. Nuttig lijkt mij zoiets niet, hoogstens entertainment.

Nu ik snap ook wel dat het voor een verslaggever heel lastig is om iets serieus te vertellen over iemand anders partijen. Soms weten de betrokken spelers zelf maar half hoe de vork echt aan de steel zit, laat staan dat het openlijk wordt gedeeld. Nochtans denk ik dat inside-informatie heel interessant kan zijn voor de buitenstaander. Dan zou je ook heel snel ontdekken dat er veel meer aan de hand was dan puur een fluke of toevalstreffer. Het is wellicht ook een interessante gids voor +2200 spelers die zelf eens iets willen scoren tegen een + 2600 speler in de toekomst.

1) De verrassing 

Voor de partij werd in de podcast van de Lange Rokade het Hollands afgedaan als een heel slechte opening. Het is onbegrijpelijk dat Brabo dit na 3 decennia nog altijd blijft spelen. Tja en dan krijg je natuurlijk de wet van Murphy. Brabo maakte een paar dagen later een plusremise met het Hollands tegen een bijna 400 punten hogere tegenstander in een klassieke partij. Dan kan je moeilijk nog volhouden dat het Hollands zo slecht is en dat werd dan ook schoorvoetend toegegeven in een latere podcast. Zo zou ik mijn "groot" gelijk kunnen claimen maar de waarheid is dat ik eigenlijk stiekem hun raad heb opgevolgd van meer variatie in mijn repertoire te steken. Ja ik speelde nog wel het Hollands maar in onderstaande stelling had ik in de voorbije 27 jaar altijd verdergezet met d5.

Sinds 1998 tot de partij tegen Max speelde ik hier uitsluitend d5 met zwart.
Tegen Max koos ik echter voor Le7 ondanks ik het nog nooit had getest zelfs niet online.

2) De tegenstander kende mij niet noch had zich verdiept in mijn repertoire

Heel recent schreef Koen Leenhouts dat zijn tegenstander wellicht niet zijn blog leest. Dat is iets wat ik ook vaak tegenkom zeker in het buitenland. In mijn meest recente tornooi Saint Antonin Noble Val wist geen van mijn tegenstanders dat ik een blog schrijf omdat ik o.a. alle blogreferenties van mijn online profielen mvhk en brabo_hf voor het tornooi had verwijderd (ik heb lessen getrokken uit risico's deel 3). Bovendien is onze ploegkapitein een krak in het opstellen van onvoorspelbare teamcomposities. Het is voor de tegenstanders telkens raden wie waar nu precies op een bord zal zitten. Mijn TPR lag in de voorbije 5 seizoenen 100 punten hoger in de Nederlandse interclub t.o.v. Belgische interclub. Ik wijt die grotendeels aan het verschil aan partijvoorbereidingen. Max kopieerde blindelings de zeer vreemde opening die hij al minstens 9 keer online had gespeeld.

3) Ik had mij heel goed voorbereid

Trouwe lezers zullen zich zeker nog mijn artikel de schaakpauze herinneren waarin ik demonstratief een foto publiceerde van hoe uitgebreid mijn partijvoorbereidingen zijn. Ik denk voor deze specifieke wedstrijd heb ik mijn record verbroken. Ik spendeerde ver boven de 10 uren aan de voorbereiding op 9 spelers (2 grootmeesters, 4 internationaal meesters en 3 fidemeesters). De onhandige zetten van het Apeldoorns verslag waren allemaal eerste keuze van Stockfish en had ik de avond voor de match nog op mijn laptop gezien. Niemand online had het ooit gespeeld tegen Max gewoon omdat je zo als mens niet speelt.

4) Ik speelde gewoon een goede partij

Ik maak veel fouten in het schaken maar kan af en toe ook wel een goede partij spelen. Dat bewees ik een paar maanden eerder in  o.a. Meedogenloos deel 2 en ook tegen Max speelde ik volgens lichess zonder duidelijke fout zie 0 blunders, 0 fouten, 0 onnauwkeurigheden en 97% nauwkeurigheid. Ik durf daarom te stellen dat ik de remise verdiend heb.

Max is een veel betere speler dan ik en zulke resultaten zijn een grote zeldzaamheid. Op wereldniveau betekent dit ook helemaal niets. Persoonlijk vind ik het wel een heel mooi hoogtepunt en een motivatie om door te gaan met het schaken. Ik ben nog niet uitgekeken op het schaken alsof ik dat ooit zal kunnen zijn.

Brabo