10. Richard Meulders

10. Richard Meulders

(9 april 1951 - )

Bron: newinchess

Bron: chessbase

Na een vreselijk drukke maand maart-april, heb ik even weer ademruimte om het geplande ritme van 1 speler per maand terug op te pikken. Wie mijn originele lijstje erbij haalt, zal merken dat de volgorde al gevoelig dooreen is gehaald. Dat heeft als belangrijkste oorzaak dat ik de originele lijst redelijk snel (lees: onzorgvuldig) had samengesteld. En dat er geleidelijk aan namen zijn bijgekomen – niet noodzakelijk in de top tien, maar wel in de top-20 en top-30. Door meer in detail te gaan, heb ik ook een herevaluatie gedaan van mijn oorspronkelijke lijst.

Is FIDE-Meester Richard Meulders een eerste minder evidente naam in deze lijst? Dan is zijn palmares zeker onderschat: Belgisch jeugdkampioen in 1968 en 1969, nationaal kampioen in Eupen 1978, de eerste titel van in een rijtje van zeven (1978-81-83-85-88-89-91). Met een laatste titel in Geraardsbergen 1991 kan dus met gemak gesteld worden dat hij de jaren ’80 compleet domineerde. Na de elf titels van O’Kelly is hij hiermee nog steeds tweede in de all-time lijst van nationale kampioenen. Die dominantie zorgde er ook voor dat hij incontournable was die jaren voor het olympiadeteam: vier deelnames tussen 1980 en 1990, met een score van 17,5/39 (44,9%).

Dat hij op wikipedia nog geen pagina (in het Nederlands) heeft, is op zijn minst een onrecht (enkel in het Roemeens vind ik een weinig informatieve stub terug). Gelukkig zijn er nog de klassieke bronnen.

De eerste sporen van schaakactiviteit vinden we op de onvolprezen site van Nikolaas Verhulst: hij werd vijfde op tien deelnemers in het eerste tornooi vanSchilde, met 5/9. Meteen al een hoopgevend resultaat, dat de jonge snaak de nodige stimulans gaf om zich verder te verdiepen in het schaakspel. Onder meer door die goede prestatie, mocht hij het jaar erop al op het tweede juniorenbord plaatsnemen in een interland tegen Luxemburg. Dat België, ondanks een zwakke opstelling, toch niet tot winst kon komen (6-6), kon als een blamage genoteerd worden. Het tweede jeugdtornooi van Schilde was sterker bezet dan het eerste, en de gedeeld derde plaats van Meulders kan gezien worden als heel respectabel. Tornooiwinnaar André Lombard werd later IM en Bo Jacobson (gedeeld derde) werd later Deens NK. Derek Wise (1949-2010), die tweede eindigde, was een Engelse speler van de club van Downend, bij Bristol, die later zijn schaakhobby zou laten varen voor een gedreven carrière als schooldirecteur. In februari van dat jaar zat hij al aan bord 11 in een interland tussen Antwerpen en Ljubljana – opmerkelijk voor een 16-jarige, want de namen die hem vooraf gingen in die match waren allemaal Vlaamse toppers.

  

In Eupen 1968 en in Bredene 1969 werd hij Belgisch jeugdkampioen, waarmee hij Eric Everaert opvolgde. Hij werd meteen de eerste jeugdkampioen die zichzelf opvolgde.

In 1972-73 werd hij ligakampioen van Antwerpen, samen met Peter de Jonghe en Bruno de Jonge. Opmerkelijk genoeg bleef dit zijn enige titel. In het NK van Oostende dat jaar werd hij gedeeld 5^de-9^de, met 6/11.

In 1978 speelt hij het ZT mee voor België; hij dient wel als kanonnenvoer voor de toppers (Timman, Miles, Sosonko, Speelman), maar scoort o.a. remises tegen Stean (dat kost de Engelsman een gedeelde eerste plaats), Langeweg en Ligterink. Winst is er tegen Rivas Pastor en de Luxemburger Feller, die afgetekend laatste wordt. Meulders behaalt 4,5/14 en wordt 11^de-13^de. In 1982 treedt hij weer aan in het ZT (Marbella) en eindigt met 4,5/10 net na een Donner uit vorm.  Weer speelt hij een kleine rol in de topplaatsen: zijn remise tegen alweer Stean kost deze opnieuw een eerste plaats (die voor Mestel is).

In het EK Teams van 1989 speelde hij op bord 2, achter Luc Winants, maar voor Marc Dutreeuw, maar het was zijn tornooi niet: amper 1,5/8. Nu, het hele team speelde niet bijster goed in dit tornooi; enkel Serge Vanderwaeren deed het goed met 5,5/7 op het reservebord.

Het ZT van Lyon in 1990 zag de opmars van Joel Lautier, die naar verluid zijn laatste zet in zijn laatste partij (die hem de kwalitificatie voor het IZT opleverde) met zijn tenen uitvoerde. Meulders zelf wordt voorlaatste en kan dit keer geen potten breken. Het ZT van Brussel 1993 is een open tornooi (open voor iedereen die het hoge inschrijvingsgeld wil betalen). Dat is een leuke formule. Zo nemen de ons onlangs ontvallen spelers Willem Hajenius en Paul Demoulin ook deel. Mede door die open formule nemen zowat alle IM’s en IGM’s van Frankrijk, Nederland en België deel, wat het een sterk bezette open maakt. Van der Sterren wint met Van Wely het tornooi, en zou zich later zelfs doorheen het IZT slaan, om pas tegen Kamsky ten onder te gaan. Richard Meulders heeft het in dit jonge, sterke gezelschap moeilijk en komt slechts één keer boven de 50% uit – finaal strandt hij na een nederlaag tegen Eloi Relange in de laatste ronde op 5/11.

Hij stopte in 2002 met schaken op zijn 50^ste. Reden: hij had niets meer te bewijzen, en om in de nadagen van zijn carrière te dienen als scalp voor jonge wolven, daar had hij geen zin meer in.

Gedurende zijn beste periode – zeg maar van 1980 tot midden jaren 90, was zijn elorating ruim boven 2300. In 1986 piekte hij voor het eerst op 2385 FIDE-elo, iets wat hij midden 1992 zou herhalen. Geen 2400, dus jammer genoeg is het bij de FM-titel gebleven. Zijn “stop-elo” was 2245.

Met wit speelde hij zo’n 50% 1.e4; in de andere gevallen speelde hij ongeveer 3 op 4 keer 1.d4 en 1 op 4 1.c4. Zijn score met 1.d4 was opmerkelijk hoog, maar dat lag aan zijn goede score tegen het Hollands, waartegen hij bijna 75% haalde; vooral met zijn dubbelfianchetto was hij dodelijk.

Opmerkelijke internationale partijresultaten? Wel, er is zijn remise tegen Sosonko in de ol van Malta 1980, zijn remises tegen Van der Sterren en Stean in het ZT van Marbella in 1982, zijn remises tegen Timman en  Van der Wiel in het Swift-tornooi in 1987. Daarnaast een remise tegen Ljubojevic in het jeugdtornooi van Zurich in 1970, een remise tegen Nino Kirov in Graz 1972, een remise tegen Hans Ree in Amsterdam Ohra 1982… Kortom, een mooi lijstje als schaak-CV. Richard Meulders staat op 10 in deze lijst, en laat enkele gerenommeerde namen achter zich, maar met acht nationale titels mag dat wel, dacht ik.

En omdat het niet altijd de “best of” moeten zijn, volgend (niet-foutloos, maar wel interessant) miniatuurtje uit het pre-computertijdperk.

HK5000