Etiquette

Enige tijd geleden las ik voor het eerst dat tennissers sorry zeggen wanneer ze een punt na aanraking van het net maken. Het is een punt met geluk gemaakt en niet met kunde dus niet helemaal sportief. Het verontschuldigen is een ongeschreven regel van de etiquette in het tennis. Echter sommige tennissers vinden zoiets flauwe kul en dan kan het soms tot een ruzie escaleren zoals laatst op de US open.

In het schaken heb je ook ongeschreven regels en ook daar gebeurt het wel eens dat iemand er zich niet aan houdt. Meer zelfs ik krijg tegenwoordig de indruk dat nog weinig spelers kennis hebben van die ongeschreven regels of er rekening mee houden. Zo keek ik laatst vreemd op toen mijn ruim 200 punten lager gekwoteerde tegenstander in onderstaande stelling remise voorstelde. Ik had nog bijna een uur op de klok en volgens de computer sta ik gewonnen.

Mijn beide topprogramma's geven ruim +3 voordeel aan voor wit.
Zwart zag er geen graten in om remise voor te stellen die ik prompt weigerde door terug te slaan.

Misschien had zwart niet door dat hij verloren stond maar dat was zeker niet het geval in een andere partij van hetzelfde tornooi. Zwart staat niet alleen totaal verloren maar had ook nog eens veel minder tijd dan ikzelf. Ik vind het een totaal gebrek aan respect om in zulke situatie remise voor te stellen aan een tegenstander die bijna 400 punten meer heeft.

Mijn beide topprogramma's geven bijna +5 aan voor wit.
Zwart zag er geen graten in om remise voor te stellen die ik prompt met Dxe4 beantwoordde.

Als lagere elo heb je m.i. maar 2 situaties waar je remise kunt voorstellen aan een veel hogere elo. Of je bent de enige nog met winstkansen (bv. eindspel toren + loper tegen toren) of de veel hogere elo heeft al eerder zelf remise voorgesteld. In alle andere gevallen stel je geen remise voor uit respect voor de veel hogere elo.

2 andere ongeschreven regels zijn hieraan verbonden. Je stelt geen 2 keer remise voor in een partij tenzij de tegenstander er tussen zelf eens remise heeft voorgesteld. Als enkel 1 kleur nog winstkansen heeft (bv. eindspel toren + paard tegen paard) dan heeft enkel dat kleur het recht om remise voor te stellen.

Een verloren stelling doorspelen is niet perse iets fout. Echter er zijn grenzen van fatsoen. Zo vertelde de Belgische IM Thibaut Vandenbussche in een blogartikel over een tegenstander die in onderstaande stelling een typische bulletzet speelde.

Tijd om op te geven maar Thibauts tegenstander probeerde nog Le3.
Na Pxe3 gaf hij wel op. 

Ik herinner mij een gelijkaardige zet uit een van mijn klassieke partijen gespeeld jaren geleden in de Zilveren Toren. De zet voelde als een klap in mijn gezicht. Een schoonheidspartij werd met 1 lolzet een misbaksel.

Tijd om op te geven maar mijn tegenstander probeerde nog Dc5+.
Na Dxc5 gaf hij wel op. 

Waar ik dan wel weer veel minder achtersta, is de ongeschreven regel dat je altijd terug-trakeert (tegenstander biedt je een drankje aan dus doe je hetzelfde later). In de 9de editie van de Podcast "de Lange Rokade" wordt verteld dat traktaties vele minder gebeuren dan vroeger en ik ben daar dus niet rouwig om. Ik heb er zelfs een licht trauma van toen het eens op een conflict uitdraaide. Ik had tijdens de partij door tijdnood geen tijd gehad om terug te trakteren en na de partij wou de chauffeur van mijn ploeg onmiddellijk naar huis want ik had al veel te lang doorgespeeld. In een verslag van de tegenstanders moest ik het ontgelden als gierige Belg. Trakteren en terug-trakeren tijdens het spelen van partijen geeft mij sindsdien enkel stress. Trouwens in Deurne moet je al snel 10 minuten wachten op bediening dus ik neem steevast mijn eigen water mee van thuis.

Clubkampioenschappen waren vroeger de plaats om die ongeschreven regels aan te leren maar veel clubs organiseren die niet meer. Veel nieuwe spelers komen van online schaken waar die regels helemaal niet bestaan. Het schaken is ook gewoon veel harder en competitiever geworden (met Hans Niemann als meest vermaarde bad-guy).

Thibaut gaf zijn tegenstander na de bulletzet een reprimande. Persoonlijk zal ik nooit mijn tegenstander apart nemen om over een ongeschreven regel iets te zeggen. Sommigen kunnen niet goed om met kritiek en gaat het potje snel overkoken. Nee ik maak mij liever zo snel mogelijk uit de voeten na zulke partijen. Aan foute personen spendeer ik geen tijd.

Brabo

Hoe belangrijk is elo ? deel 3

Over de Vlaamse schaakpodcast Kip en schaak heb ik het nog niet gehad op deze blog ondanks ze al aan de derde editie zitten dus hoogtijd om dit goed te maken. Kip en schaak is zoals het klinkt veel minder ernstig dan de Lange Rokade maar daarom niet minder interessant. Kip en schaak wordt gemaakt door (veel) jongere schakers dan de Lange Rokade waardoor je toch meer het moderne schaak kunt proeven. Trouwens vergis je niet in de ludieke opzet. Ik ben telkens onder de indruk van hoe goed Tomme Lowie, Lennert Lenaerts en William Boudry voorbereid zijn waardoor het een echte show wordt. Bovendien vind ik die satirische aanpak heel slim. Dit laat toe om ook lastige onderwerpen te bespreken. Je weet nooit of de sprekers serieus zijn of een grap maken.

Zo herinner ik mij uit de laatste editie hoe een amusante discussie ontstond over geld en elo. Welke keuze zou je maken, 100 fide-elo of 1000 euro? De conclusie die ik trok was hoe hoger de elo, hoe vaker er voor de elo werd gekozen ipv. het geld. Een van de hogere elo's merkte daarbij haarfijn op dat je snel de verloren 1000 euro's kunt terugwinnen eenmaal je 2400 fide of meer bereikt.

In de laatste ronde van Saint-Antonin-Noble-Val moest ik een gelijkaardige beslissing maken. Ik speelde met wit tegen een speler met bijna 300 elo minder. Na 14 zetten zat ik nog in mijn partijvoorbereiding met meer tijd op de klok dan ik begonnen was. Mijn tegenstander was uit boek met een half uur minder reeds. Ga je dan akkoord met remise waarmee je de eerste prijs van 350 euro opstrijkt of speel je door voor 10 elo extra? Ik koos voor de garantie van de eerste prijs maar ik moet toegeven dat het eloverlies het plezier van de tornooioverwinning deels verpestte. Achteraf gooide mijn tegenstander nog wat olie op het vuur door te vertellen dat hij de vorige nacht tot laat had gefeest en dus te weinig was uitgerust. Hij was tevreden met de derde prijs van 100 euro en de makkelijke extra elopunten.

Elo verliezen gaat vaak heel snel maar die terugwinnen is een ander paar mouwen. Ik heb nog steeds niet mijn ratingverlies van anderhalf jaar geleden helemaal goedgemaakt (zie mijn slechtste tornooi). Dat is ook heel duidelijk voor de 2 Franse helden van mijn vorig artikel. Hun Indisch avontuur is bijna 2 jaar later nog steeds niet verteerd.

Bijna 2 jaar later hebben de Franse IMs nog steeds niet
hun oorspronkelijke elo terug van voor hun Indisch avontuur.

Tijdens Saint-Antonin was ik dan ook benieuwd wat het achterliggende verhaal was van dat Indisch avontuur. Hoe kom je erbij om daar tornooien te gaan spelen voor elo? Ik poetste mijn beste Frans op van onder het stof en met een traktatie werd ik op korte tijd bevriend met de Franse IM Olivier Touzane.

Ik en Olivier op het marktplein van Saint-Antonin-Noble-Val
Olivier kampte met tandpijn tijdens het tornooi maar bleef altijd goedlachs.

Iedereen kent uiteraard de tijger van Madras: Viswanathan Anand. Anand is een legende maar Olivier is ook in Franse middens zeer bekend. Hij behaalde een piekelo van 2500 fide in 1996 maar meer tot de verbeelding spreekt zijn overwinning met zwart tegen Anand op het wereldkampioenschap in 2001 te Moskou.

In Indie waren ze dit niet vergeten en hij werd daarom uitgenodigd samen met de andere Franse IM Sevan Buscara voor een reeks normtornooien, simultaans, .... Alles werd betaald voor hen met alle luxe die je maar kunt denken. Het kostenplaatje van enkele maanden 5 sterrenhotels en meerdere vluchten moet in de meerdere duizenden euros opgelopen hebben. Natuur, eten, gezelschap, ... waren fantastisch.

Echter na het wegzakken onder de 2200 fide was het avontuur wel voorbij. Terug thuis stonden ze voor een harde realiteit. Plots was het heel moeilijk of onmogelijk geworden om nog een club te vinden die voor hun schaken wilde betalen. Olivier vertelde dat zijn vriend Sevan daarom de drastische beslissing had gemaakt om naar Marokko te verhuizen. Daar zijn de dagelijkse kosten veel lager, spreken vele inwoners Frans en online is het vandaag perfect mogelijk om schaaklessen te geven. De nakende verhuis was de reden waarom Sevan was afgehaakt voor Saint-Antonin.

Ik heb al meermaals geschreven over hoe moeizaam het vandaag is om als schaakprofessional te leven maar spijt heeft Olivier absoluut niet van zijn avontuur in Indie. Van zodra zijn rating weer boven de 2200 is, keert hij terug naar Indie. Er zijn meer waardevolle zaken dan elo in het leven. Mocht ik opnieuw de kans krijgen om een tornooi te winnen door 10 elo op te offeren dan doe ik dat ook opnieuw.

Brabo

Hoe belangrijk is elo? deel 2

Een half jaar geleden las ik een oproep om tips te delen over "Hoe moet ik me voorbereiden op een tornooi?" Daar kwam toen geen enkele reactie op. Ik denk ook niet dat veel amateurschakers voor 1 tornooi dagen of weken vooraf voorbereiden. De meesten hebben daar geen zin in noch beschouwen het heel nuttig. Trouwens veelspelers zoals in mijn vorig artikel hebben er evenmin tijd voor. De Braziliaanse grootmeester Alexandr Fier speelt ongeveer 200 klassieke partijen per jaar dus van tornooivoorbereidingen is geen sprake. Hij geeft wel toe dat zijn chaotische aanpak misschien de reden is waarom hij geen aansluiting bij de wereldtop heeft gevonden.

Tot voor kort bestond mijn tornooivoorbereiding ook meestal slechts uit het updaten van databases en backups nemen. Echter na een schaakpauze van enkele maanden waar ik zelfs bijna geen online standaard-schaak had gespeeld, vond ik dat toch iets te weinig. Een paar dagen voor de start van Saint-Antonin-Noble-Val besliste ik om nog eens door de openingen van mijn 200 meest recent gespeelde partijen te scrollen. Scrollen is het juiste woord want meer dan een minuut was het niet per partij. In enkele uren verspreid over 2 avonden was ik klaar.

Daarnaast dacht ik dat het leuk zou zijn om tijdens het tornooi meer tijd te kunnen spenderen aan toerisme en ook meer dochter-papa tijd te hebben. Wat als ik al bepaalde partijvoorbereidingen op voorhand zou maken zodat ik ter plaatse ze enkel nog eens moest opfrissen? Spelers onder de 2000 fide hoefde ik niet in rekening hiervoor te nemen. +2000 fide spelers waren er maximaal 10. Zoiets was perfect haalbaar in enkele avonden.

Wat aanvankelijk een lumineus idee leek, kreeg al snel een heel slechte bijsmaak. Bij het voorbereiden op de vooraf ingeschreven Franse internationaal meesters Olivier Touzane en Sevan Buscara ontdekte ik dat ze vorig jaar op heel korte tijd 170 elo (ondanks K-factor 10) waren kwijt geraakt. Olivier was gezakt van 2250 naar 2080. Sevan was gezakt van 2360 naar 2190. De oorzaak vond ik al snel want beiden hadden een serie tornooien gespeeld in Indië.

Elografieken van de Franse IMs Olivier Touzane en Sevan Buscara

Ik baalde. Ik had vorig jaar geschreven in het artikel "mijn slechtste tornooi" dat ik nooit nog tornooien wilde spelen met meerdere zwaar ondergekwoteerde spelers. Ik heb toch echt geen geluk met het kiezen van tornooien. Ik ben nog nooit een Westerling tegengekomen die met plezier naar Indië trekt om er een massa elo weg te gooien. Nu heb ik er minstens 2 aan mijn been.

Ik heb even overwogen om mij terug te trekken uit het tornooi (zoals meerdere andere +2000 spelers effectief deden). Het was nog mogelijk om de B&B gratis te annuleren. Nee, het elospook ging mij niet kleinkrijgen. Als remisekoning moest ik zeker in staat zijn om met 2 remises het eloverlies tot een minimum te beperken. In onderstaande partij tegen Olivier Touzane zie je duidelijk dat ik speelde met de handrem op.

Eerlijk gezegd was ik er dan ook niet rouwig om dat de andere Franse IM Sevan in laatste instantie afhaakte voor het tornooi. Ik speel heel graag tegen sterke spelers op voorwaarde dat ze een correcte rating hebben.

Geen 2200 fide of zelfs 2100 fide hadden de IMs over na hun doortocht in Indië. Ik vroeg mij af hoeveel dan een Westerse GM zou overhouden na eenzelfde avontuur. Of hoeveel elo heeft een Indische GM als enkel in eigen land wordt gespeeld?

Vandaag zijn er 89 Indische grootmeesters. 20 daarvan zijn inactief en vallen dus af. Van de 69 overgeblevene zijn er slechts 4 die regelmatig in Indië spelen. Regelmatig is in de 3 meest recente fideklassementen samen minstens 3 tornooien in Indië. Dat is dus heel weinig en onderstaande tabel geeft duidelijk aan waarom.

Eloverlies voor een Indische GM is heel duidelijk gerelateerd aan activiteit in eigen land.

De recente Quantbox Chennai Grandmaster Challengers-event waar vele Indische GMs onderling speelden, heeft de statistieken opgesmukt maar feit blijft dat Indische GMs massaal Indië vermijden om rated klassieke partijen te spelen. Fabiano Caruana vertelt in een recente podcast dat er al grootmeesters zijn met 2300 elo. Dat is nog optimistisch als je kijkt naar Indië. Daar blijkt zelfs 2300 fide niet meer haalbaar voor veel grootmeesters jonger dan ikzelf.

De 4 Indische GMs die geregeld in Indië spelen

Titelspelers die niet geven om hun elo bestaan maar ze zijn heel schaars. Een recent lichess-artikel toont aan dat het fenomeen zeker niet beperkt is tot Indië en ook na de elocompressie er zeer grote verschillen tussen landen bestaan. De fide stond er bij en keek er naar.

Brabo

Het mooiste tornooi deel 2

Het meest spraakmakend schaakonderwerp deze zomer in de Lage Landen was zonder twijfel de blog van Koen Leenhouts. 2 weken lang trakteerde hij ons bijna dagelijks op een persoonlijke, humoristische maar ook technische verslaggeving van zijn schaakexploten. Zijn ondertussen talrijke fans hoopten dat hij ook nog de Brugse Meesters zou verslaan maar ik snap dat hij het genoeg vond. Koen vertelde mij dat hij gemiddeld 2,5 uur per artikel nodig had. Ik vind het waanzin in combinatie met amateurschaak spelen van de hoogste plank.

Het spelen van drie tornooien op een rij leverde Koen ook veel bewonderende en verwonderende blikken op. Was Koen de meest actieve schaker deze zomer? Nee, dat nu ook weer niet want ik vond snel een aantal schakers die zelfs 4 of meer tornooien hadden gespeeld. 

13 Belgen speelden deze zomer minstens 4 zomertornooien voor fiderating

Enkel tornooien voor rating en met minstens 6 gespeelde partijen werden in rekening gebracht. Cocoon is onder voorbehoud want nog lopende. Ik heb niet alle +3000 Belgische fidespelers manueel gecontroleerd en mogelijks worden resultaten ook met vertraging doorgegeven. Ik claim dus niet dat bovenstaande tabel volledig is. Ik vermoed wel dat de kans heel groot is dat Amir Zouaghi en Jakob Dreelinck samen aan de top staan met 6 zomertornooien. Het lijkt mij geen toeval dat ze allebei geboren zijn in 2007 en fidemeester zijn. Op die leeftijd barst je van energie, heb je veel tijd en met +2300 zijn ze heel ambitieus. Ik ben zeker fan van hun aanpak.

Daarnaast valt mij vooral op uit bovenstaande tabel dat het bijna allemaal tornooideelnames in België waren. Minder dan 10% werd gespeeld in het buitenland. Was het 10 jaar geleden anders? Er bestaan geen statistieken maar ik herinner mij, een vorige generatie van jonge toppers ging toch veel vaker naar het buitenland. Ik vermoed dat het te maken heeft met de enorm gestegen reis- en hotelkosten. Ik hoorde op de Brugse Meesters dat er spelers elke dag pendelden tussen Brugge en Brussel. Het is vaak geen pretje wat ik o.a. de eerste speeldag (zaterdag 9 augustus) ondervond bij de Brugse Meesters. Voor 115 km van mijn thuis naar de Brugse Meesters was ik 2,5 uur onderweg. Ondanks een uur marge kwam ik slechts een paar minuutjes voor de start aan.

Desondanks zien we dat dit geen obstakel is voor de 13 meest actieve Belgen om er massaal aan deel te nemen. Het is nipt maar de Brugse Meesters kreeg van hen de meeste deelnames. Met een speelzaal op enkele honderden meters van het stadcentrum ben je op een toeristische toplocatie. De organisatie zorgt voor alle ingrediënten en infrastructuur (drank, eten, binnen en buiten) zodat dagelijks een sfeerrijke en geanimeerde apres-schaak mogelijk is onder bekende schaakvrienden. Er is een gestroomlijnde opeenvolging van de ronden: snelle paringen, resultaten up to date, tornooizaal altijd klaar voor aanvang inclusief zelfs de toiletten.

Speelschema Brugse Meesters Open

Alleen jammer was het dat ik van die toplocatie nauwelijks heb kunnen genieten ondanks op wandelafstand een hotel te hebben genomen voor de Brugse Meesters. Ik snap dat veel schakers niet vroeg willen opstaan en het pendelen (veel) tijd kost maar ik verkies andere rondetijden. Ik ben grote fan van het tijdschema in mijn julitornooi van Saint-Antonin-Noble-Val (Frankrijk). Daar waren meerdere speeldagen met slechts 1 wedstrijd per dag maar vooral met startuur 10u30. Vanaf 14 uur waren we normaal klaar en konden we de prachtige omgeving verkennen. De combinatie en balans toerisme/ schaken was voor mij perfect.

Tijdens de Brugse Meesters hoorde ik van sommige buitenlanders dat ze in de voormiddag hun voorbereiding opofferden om toerist te zijn. Dat heb ik vroeger ook nog gedaan. Toen ik 20 jaar geleden Open Plancoet (Bretagne) speelde, bezocht ik met mijn reisgezellen in de ochtend het wereldberoemde Mont-Saint-Michel. Een 5 jaar geleden toen ik Open Praag speelde, bezocht ik met mijn kinderen in de ochtend o.a. het Madame Tussauds- museum. In beide gevallen kon ik er nauwelijks van genieten. Ben ik straks op tijd terug voor de ronde? Moest ik nu niet bezig zijn met nog eens die andere variant te bekijken? Ik zal super balen als het toevallig op het bord komt.

Nee van de combinatie schaken+vakantie heb ik nooit echt ten volle kunnen genieten tot dus Saint-Antonin. Weten dat je later op de dag geen wedstrijd meer hoeft te spelen, zorgt voor een totaal andere sensatie. Daarnaast biedt Saint-Antonin alles wat je maar kunt verlangen van toerisme: prachtige stukken cultureel erfgoed, een fantastisch mooie fauna en flora, talloze activiteiten zoals kajakken/ mountainbiken/ openlucht muziek, markt.... Bovendien is het voor iemand die houdt van lekker eten en drinken een paradijs.

Tenslotte kostte mij de hele trip (bijna 1000 kilometer enkel) beduidend minder dan de Brugse Meesters. Ontbijt voor 2 en 1 kamer samen met mijn dochter kostte in Brugge 1265 euro. In Saint-Antonin was het 833 euro. Eten op restaurant, drank in de tornooizaal, tornooi-inschrijvingen waren ook veel goedkoper. Enkel de extra benzine en tolgelden komen er bovenop. Ik schat een kleine 200 euro.

Op de site van de Belgische bond heb ik een uitgebreid verslag gepubliceerd over hoe fantastisch ik de trip vond naar Saint-Antonin-Noble-Val dus dat zal ik hier niet meer herhalen. Tenslotte wil ik ook nog mijn dochter bedanken voor mijn reisgezel te zijn. Ik zie sommige schakers alleen naar buitenlandse tornooien reizen maar dat is niets voor mij. Na een paar dagen voel ik mij al snel eenzaam. Met mijn dochter heb ik een sociale gesprekspartner die niet alleen intelligent is maar ook interessante meningen heeft over zeer uiteenlopende onderwerpen. Deze mix van talenten komt zelden voor bij schakers. Kortom ik genoot er enorm van en hoop dat we het ooit nog eens samen kunnen overdoen.

Brabo

Mijn eerste echte tornooioverwinning

Het was lang onduidelijk of er voldoende deelnemers zouden zijn om 9 ronden unrated in Gent deze zomer te kunnen spelen. Uiteindelijk waren er toch 30 inschrijvingen maar ik vrees voor een volgende editie. Het verschil in aantallen en evolutie tussen rated/ unrated in onderstaand overzicht spreekt boekdelen.

Deelnemersaantallen Open Gent per jaar volgens rated/ unrated

Ik heb het niet onderzocht waarom er zulk verschil is tussen beide type-tornooien maar ik vermoed dat ik al in 2023 een belangrijke reden opgaf. Deelnemers aan het unrated tornooi krijgen het zwaar te verduren door de buitenwereld. Dat vergalt het spelplezier. Mijn tornooioverwinning van unrated Gent in 2023 werd door sommige spelers dan ook weggezet als waardeloos. Ze vinden unrated schaak geen echt schaak.

Als winnaar van het tornooi Saint-Antonin-Noble-Val werd
mijn familienaam gegraveerd in een 300 kg stenen koning

Schakers hebben het moeilijk met complimenten geven dus ik maakte mij weinig illusies toen ik deze zomer voor het eerst een "echt" klassiek tornooi won. In Saint-Antonin-Noble-Val won ik in juli laatst voor het eerst een rated open tornooi. 1 van de eerste commentaren die ik kreeg was dat de tegenstand heel mager was. Veel schakers vinden dat wanneer je de sterkste speler in een speelzaal bent dan speel je in de verkeerde speelzaal. Ik was in Saint-Antonin inderdaad de sterkste schaker maar dat kwam in de eerste plaats omdat een aantal hoger gekwoteerde spelers net voor de start hadden afgehaakt. Het is een vrij recente kwalijke trend in veel open tornooien sinds professionals niet meer meespelen. De sterkere amateurschaker zet zich op de deelnemerslijst maar zal pas meespelen als iemand sterker nog meespeelt.

In elk tornooi is iemand de sterkste schaker dus ik vind het egoïstisch om uit een tornooi te stappen bij gebrek aan sterkere tegenstanders. Bovendien weet ik uit ervaring dat het winnen van een tornooi als elofavoriet nooit evident is. Ook in dit tornooi dacht ik lange tijd opnieuw naast de hoofdprijs te grijpen. Pas na de verrassende uitschuiver in de voorlaatste ronde door de leider de Franse internationaal meester Olivier Touzane zat ik in polepositie voor de tornooiwinst.

Een portie geluk heb je bijna altijd nodig om een tornooi te winnen zelfs als elofavoriet of je moet vele honderden punten meer hebben dan iedereen. In Saint-Antonin kon ik niet klagen over geluk want sommige tegenstanders deden heel vreemde zetten.

Mijn jonge tegenstander van ronde 3 speelde met zwart in deze stelling het onbegrijpelijke Le4.

Ik had mij al verzoend met remise dus Le4 kwam als een heel welgekomen geschenk. In onderstaande stelling was het nog erger en stond ik op het punt om remise voor te stellen om erger te voorkomen.

Mijn oudere tegenstander uit ronde 6 speelde met wit in deze stelling het onbegrijpelijke Lf1.

Na het eenvoudige 20...Lxe5 21.Pxe5 Pxe5 22.dxe5 dxc4 23.bxc4 Le4 won ik de kwaliteit en later zonder veel moeite de partij. Ik vraag mij af of er toch geen merkbaar verlies van speelsterkte is in de lagere eloregionen sinds de elocorrectie.

Met 6,5 op 8 won ik het tornooi met een halfje extra maar het had nog meer kunnen zijn. In onderstaande stelling miste ik een prachtige winst met slechts een minuut op de klok.

Zwart speelt en wint !
Oplossing onderaan het artikel

Op de KBSB-website werd recent een initiatief gelanceerd om puzzels in te dienen gelinkt aan partijen met een Belgische connectie. Ik vermoed bovenstaande opgave zou daarin mooi passen maar ik heb geen sociale media dus ik heb zelf geen interesse. Ik stel mij bovendien de vraag of hiervoor uberhaupt een draagvlak is. Puzzels kan je overal oplossen en wie maalt om een Belgische connectie bij oplossen van puzzels?

De kleine geldprijs van 350 euro dekte niet mijn onkosten maar de gravering van mijn familienaam in een 300 kg grote stenen kolos (zie foto bovenaan) vond ik een geweldig mooie verrassing. Ik ken geen enkel tornooi in de wereld waar ze zoiets doen en het is misschien wel de mooiste naturaprijs die je kan geven.

Achteraf kreeg ik dan ook meermaals de vraag hoe ik dit massief stuk naar huis kreeg. Op youtube kan je zien hoe een speciale kraan het grote gewicht in een pick-up plaatst dus zoiets kreeg ik uiteraard niet mee in mijn rode Mazdarati. Ik zou ook niet weten waar ik zoiets zou moeten plaatsen thuis dus ik vond het helemaal goed dat de koning ter plaatse bleef. De organisatie wilt trouwens vanaf nu alle winnaars erop graveren. Voor mijn zeer zeldzame familienaam (slechts 15 zijn er nog levend in de wereld) is het erg leuk om te weten dat ergens diep in Frankrijk een gedenkteken zal blijven bestaan.

Brabo

Oplossing: 47...Txf2+ 48.Kxf2 De3+ 49.Kf1 Df3+ 50.Ke1 Ld2+ 51.Kxd2 Txd3+ 52.Kc2 Tc3+ 53.Kb1 Tb3+ 54.Ka2 Ta3+ 55.Kb1 Db3+ 56.Kc1 Dc3+ 57.Kb1 Ta1#