De voorbije zomer vond ik de tijd rijp om samen met mijn kinderen voor het eerst een meerdaags tornooi te spelen. De voorbije 2 jaren speelden we altijd afzonderlijk in de open tornooien. Als mijn kinderen speelden, zorgde ik voor de begeleiding en als ik speelde dan bleven de kinderen (meestal) thuis bij mijn echtgenote. De voordelen hiervan waren dat ik steeds het optimale tornooi kon kiezen voor mezelf of de kinderen en er voldoende rust was tijdens de tornooien voor iedereen. Echter de nadelen voelde ik aan als veel belangrijker.
In de prive-sector heb je niet veel vakantie en dan is apart schaken een regelrechte aanslag op je gezinsleven. Sommige ouders gaan probleemloos voor weken uit werken in het buitenland maar zelf miste ik geregeld mijn kinderen wanneer ik weer eens uit ging schaken. Trouwens 1 van de belangrijkste redenen waarom ik mijn kinderen leerde schaken, was om een gemeenschappelijke interesse te kunnen delen en dan doe je dat uiteraard het best door samen te spelen. Tenslotte door samen te spelen, is de kans zeer reëel dat ik mijn eigen schaakcarrière weer een nieuw leven kan inblazen want die stond de laatste jaren op een laag pitje (zie o.a. inactiviteit).
Tornooien zoals Open Gent, Leuven, Wachtebeke zijn kind-onvriendelijk met partijen die duren ver voorbij bedtijd voor een 10 jarige. Kinderen kunnen voor zichzelf geen schaaktornooien organiseren en nog steeds heb je veel volwassenen die geen rekening wensen te houden met de huidige trend van steeds jongere spelers (zie o.a. kinderen leren schaken deel 3). Echter er zijn gelukkig ook andere tornooien. Zo kiest de Brugse Meesters voluit de kaart van de jeugd met niet alleen een aangepast speelschema maar ook prijzen voor zelfs leeftijdscategorieen tot -10 jaar. De 2 laatste edities had Hugo zich er geweldig geamuseerd en hij was dan ook niet blij om te horen dat ik een ander tornooi verkoos.
2 partijen per dag met nauwelijks een pauze er tussen is allemaal ok als je jong bent en toch nooit (of uiterst zelden) een partij voorbereidt maar op mijn leeftijd is dit minder evident laat staan in combinatie spelen met eigen kinderen. Een tornooi spelen voor rating is ook iets anders dan een Open tornooi zoals Open Leuven en Open Gent waar veel spelers het allemaal niet zo ernstig nemen en soms ook gewoon beschonken aan hun bord verschijnen. Het hoge tempo van Open Brugge bekoorde mij evenmin want dat leek al erg sterk op een soort rapidschaak waar ik sowieso nooit grote affiniteit voor getoond heb (zie o.a. rapidtornooien).
Een interessant alternatief bood zich toevallig aan met Open Brasschaat: slechts 1 partij per dag, geen avondpartijen (in tegenstelling tot vorig jaar), het tragere interclubtempo en relatief dichtbij huis zodat ik dure overnachtingen kon uitsparen. Mits een beetje schuiven in onze kalender lukte het ons om met zijn drieën deel te nemen. Hiermee hadden we uiteraard wel wat bekijks. Papa, zoon en dochter samen actief kom je niet veel tegen in de schaakwereld maar ik had er zeker geen spijt van. Het tornooi was goed georganiseerd en we amuseerden ons allemaal o.a. door de extra attenties die de organisatoren voor de jeugd hadden voorzien.
In tegenstelling tot mijn kinderen verloor ik een aantal ratingpunten en daar mag ik eigenlijk nog best tevreden mee zijn want het had veel erger kunnen zijn. De combinatie spelen samen met de kinderen maakt het natuurlijk iets lastiger allemaal. Zo bereid ik niet alleen mezelf voor maar spendeer ik ook nog tijd aan de tegenstanders op te zoeken voor mijn kinderen want ze zijn nog te klein om dit zelfstandig te kunnen. Ze zien papa bezig met de voorbereiding dus willen graag dat ik hen iets vertel over hun tegenstanders. Natuurlijk vind ik weinig of niets terug voor hen maar ik heb ook heel weinig nodig om al iets te kunnen voorbereiden. Zo speelde Hugo in ronde 4 tegen de ongeveer 150 hoger gekwoteerde Wout Verboven. Van Wout kan je geen enkele partij vinden in de databases maar door te googlen vond ik toch 1 partijtje op de de website van de dolende koning.
Het moet lukken natuurlijk maar Hugo speelt zelf het gesloten Siciliaans met wit. Wout koos een opstelling met e6 en a6 dus we concentreerden onze (korte) voorbereiding daarop. Ik durf niet te stellen dat die voorbereiding beslissend was voor de partij maar in elk geval won Hugo heel makkelijk in tegenstelling met wat het eloverschil op voorhand voorspelde.
Kortom ik moest mijn tijd verdelen tijdens het tornooi maar eigenlijk is dit weinig anders dan wanneer ik alleen speel. Ook dan heb ik vaak nog andere taken buiten het schaken zelf en met slechts 1 partij per dag heb je uiteindelijk voldoende tijd om te plannen.
Minder aangenaam vond ik het wanneer mijn kinderen te laat klaar waren voor het vertrek door te treuzelen. Ze beginnen te laat met het eten, ze zijn hun drinkbus/ balpen vergeten, moeten toch nog dringend naar het toilet of willen plots nog op voorhand naar de Mc Donalds. Alhoewel ik een half uur marge steeds inplande, had ik vrijdag prijs met een superdrukke spits en omleidingen. Ik excuseerde mij bij mijn tegenstander (toevallig Robert Schuermans) maar gelukkig viel de schade beperkt tot enkele minuten tijdsverlies.
Nu het is de eerste keer dus we leren hieruit. In de toekomst hoop ik nog vaak samen tornooien te spelen. Wel werd duidelijk tijdens het tornooi dat ik voor de spelers die zich wensten voor te bereiden, een heel makkelijke prooi was. Als je achteraf hoort dat je tegenstander de hele ochtend bezig is geweest met voorbereiden enkel op die ene lijn die op het bord kwam in tegenstelling tot jezelf dan weet je dat je onvoldoende varieert in je repertoire. Ik heb meermaals tijdens en na het tornooi gehoord waarom ik het mezelf toch aandeed om telkens weer dezelfde lijnen te spelen. Zo maak ik mezelf wel een heel makkelijk doelwit.
Dit lijkt mij dan ook een veel plausibelere uitleg van de mindere score dan het lichte ongemak van samen met de kinderen te spelen. De laatste keer dat ik een open tornooi voor rating gespeeld heb, dateert van 2005 dus 14 jaar geleden. Niet alleen staat er nu in de database een veelvoud aan partijen van mezelf maar zijn er vandaag ook veel betere engines om gaten te prikken in een opening. Ik zie dan ook een groot verschil t.o.v. de open tornooien die ik toen speelde waar het allemaal veel relaxer aan toeging.
In de voorbije jaren kreeg ik nooit het gevoel dat in de Open Gent of Open Leuven een tegenstander zich voorbereidde. Vaak speelde men zelfs gewoon rommel veelal in de hoop om de tegenstander te truken en een gemakkelijk punt te scoren. Dit gebeurde niet in de Open van Brasschaat waar spelers de partijen duidelijk een stuk serieuzer aanpakten. Het is een ander soort schaak dat je zelfs niet in de interclub vindt. 1 partijtje schaken in een team betekent voor de meeste toch veel minder druk dan 1 tornooi alleen. Bovendien haken velen af met voorbereiden wanneer ze niet op voorhand weten wie precies de tegenstander is.
Als ik in de toekomst vaker zulke tornooien zal meespelen dan zou dit wel eens kunnen leiden tot meer ratingverlies tenzij ik mezelf aanpas. Momenteel werk ik harder dan ooit aan mijn openingen maar het is twijfelachtig of dit voldoende zal zijn. Ik laat het mij niet aan mijn hart komen want door de Open van Brasschaat te spelen heb ik enkel meer zin gekregen om te schaken. Dit jaar lukte het in België en volgend jaar zou ik graag eens in het buitenland proberen samen met het gezin een open tornooi te spelen. Voorstellen zijn welkom liefst een locatie waar het voor mijn niet-schakende echtgenote ook aangenaam is om de vakantie door te brengen.
Brabo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten