Zwitsers gambiet

Zelfs in tornooien met een bescheiden prijzenpot zien we vandaag steeds vaker grootmeesters deelnemen. Dit was ook het geval in de Open van Gent deze zomer waar er 7 grootmeesters de volle 5 dagen meespeelden voor slechts 2 serieuze prijzen, zie info over het prijzengeld. Ik kan mij geen eerdere editie herinneren waar er 7 of meer grootmeesters deelnamen. Zoals aangegeven in mijn blogartikeltje met een kanon op een mug schieten is het ook crisis voor de profschakers en kan men niet te kieskeurig zijn bij het selecteren van de tornooien. Wereldwijd tellen we nu al ruim 1000 grootmeesters dus de onderlinge concurrentie is bikkelhard. Daarnaast kunnen we evenmin ontkennen dat de titel van grootmeester niet meer dezelfde uitstraling heeft als vroeger en dus ongetwijfeld in commerciële waarde verminderd is. In de Fide gaan daarom stemmen op om een nieuwe titel zoals supergrootmeester of elitegrootmeester te creëren. Persoonlijk vind ik dit geen slecht idee want mits een goede marketingstrategie zou het mogelijks schaken terug wat meer aandacht bij de massamedia kunnen bezorgen.

Ik heb al heel wat geschreven op deze blog over de voorbije Open Gent, zie gambieten, sportiviteit, groene zetten, een hollands gambietje deel 2, schaakintuitie deel 2, welke partijen analyseren, iccf, revolutie in het millennium maar ik had het nog niet over hoe het tornooi eindigde voor mij. Wel voor het eerst haalde ik 7/9, het dubbele van mijn score bij mijn eerste deelname exact 20 jaar geleden ! Zo viel ik ook weer eens in de prijzen wat na het afschaffen van prijzen voor de beste Belgen al een tijdje geleden was. Echter omdat er 2 spelers 7,5/9 haalden en er 10 spelers waren die 7/9 scoorden, was het uiteindelijk een zeer bescheiden bedrag (als ik het mij goed herinner dan was het 105 euro). 5 grootmeesters moesten het ook stellen met deze vergoeding na 5 dagen 'werken' waarmee het nogmaals duidelijk wordt dat profschaak geen evidente beroepskeuze is vandaag.  

Misschien nog opmerkelijker is het feit dat ik geen enkele keer in de 9 ronden speelde tegen een grootmeester of zelfs een hoger gekwoteerde speler dan mijzelf. Na een onverwachte nederlaag in de 3de ronde die ik uitgebreid besproken heb in mijn blogartikeltje schaakintuitie deel 2 was ik in het peloton verzeild waardoor ik alle kleppers ontweek. In de laatste ronde had ik een serieuze portie geluk want ik werd opnieuw ingedeeld naar beneden, kreeg wit toegewezen en bovendien kwam mijn erg beperkte voorbereiding op het bord. Omwille van het relatief vroege aanvangsuur (11u) en een speelzaal op een uurtje rijden was het zaak om de tijd optimaal te gebruiken in de partijvoorbereiding. Eerst bekeek ik het repertoire van mijn tegenstander en daarna maakte ik een keuze welke variant er het meest waarschijnlijk op het bord zou komen. Tenslotte zocht ik met die variant enkele recent gespeelde partijen door sterke grootmeesters op in de databases (voornamelijk twics) zoals vermeld in analyseren met de computer.

Mijn tegenstander Johan Goormachtigh vertelde mij achteraf dat hij geen tijd had gehad om zich voor te bereiden. Het is dus enigszins begrijpbaar dat hij iets koos waarmee hij ervaring had. Anderzijds als je net zoals mijn tegenstander van de 7de ronde, zie revolutie in het millennium niet op de hoogte bent van de laatste theoretische ontwikkelingen dan vraag je wel om moeilijkheden.

Of ik nu een gepast antwoord gevonden heb op mijn nederlaag tegen Negi, zie kanon op een mug schieten is een ander paar mouwen maar in elk geval ben ik blij om nog eens te kunnen scoren tegen de Scheveningen. Trouwens met Txf7 toon ik ook aan t.o.v. mijn blogartikeltje mijn mooiste zet dat het niet een kwestie is van bepaalde patronen niet te kennen maar wel van correct rekenen wat in bovenstaand geval uiteraard niet moeilijk is.

Alhoewel ik vanaf ronde 3 vrij goed schaak speelde, mag ik niet ontkennen dat dit ook grotendeels de verdienste was van de paringen. Ik bedoel een 7/9 scoren met behulp van een Zwitsers gambiet is niet hetzelfde als dezelfde score te behalen door voortdurend op de topborden te spelen. Door het gebruik te maken van het scheidingscriterium 'voortschrijding' wordt gelukkig wel een zeker onderscheid gemaakt in de eindrangschikking. Hierbij wens ik ook even te melden dat het goed is om te zien dat de organisatie afgestapt is van Bucholtz als scheidingssysteem t.o.v. voortschrijding omwille van de onvermijdelijke forfaits die worden gegeven in de laatste ronden (zoals ik had aanbevolen in mijn blogartikel afgesproken resultaat in open gent of niet).

Alhoewel het scheidingssysteem spelers die een Zwitsers gambiet spelen benadeelt in de eindrangschikking, zie ik toch geregeld spelers met opzet kiezen voor een Zwitsers gambiet wellicht omdat men geld belangrijker beschouwt dan een kans op een weinig betekenisvolle ereplaats. Het lijkt mij daarom geen slechte tornooistrategie om prijzengeld ook te koppelen aan het scheidingssysteem. Persoonlijk vind ik het eenvoudige Hort System een faire keuze waarbij de helft van het prijzengeld wordt verdeeld onder de spelers met dezelfde punten en de helft rekening houdend met het scheidingssysteem.

Omdat de prijsuitreiking bij de voorbije editie erg lang op zich deed wachten, zou het wellicht wel eens handig kunnen zijn om hiervoor een programmaatje te gebruiken. Ik heb Ruben Decrop die recent chessdevil lanceerde hiervoor aangesproken. Het programma lijkt mij in het verlengde te liggen van het tornooiprogramma dat hij creëerde maar het is een ander paar mouwen of het ook commercieel voldoende interessant is. In elk geval amateurprogrammeurs die een handje willen uitsteken voor een vlottere prijsuitreiking, zullen zeker welkom zijn bij de tornooiorganisaties.

Brabo