Eten en drinken deel 3

Het schaken staat bij mijn kinderen op een heel laag pitje. Helemaal gestopt zijn ze niet want ze spelen ongeveer 1 partij per maand in het clubkampioenschap van Deurne maar daar houdt het wel mee op. Het spreekt voor zich dat ze in tegenstelling met leeftijdsgenoten die intensief schaken, niet meer vooruitgaan met hun spelniveau. De klad zat er al een tijdje in en corona heeft die enkel bij hen versneld. Mijn zoon Hugo heeft zich ondertussen al helemaal omgeschoold tot een ervaren voetballer want begint een steeds grotere rol tijdens zijn wedstrijden op te eisen. Mijn dochter Evelien houdt zich liever bezig met een oneindig aantal K-drama's te bekijken, thriftshoppen met vriendinnen, prachtige haakstukjes te creëren,... 

Kortom ze doen lekker hun eigen ding en dat vind ik uiteraard ok. Dat betekent jammer genoeg ook dat ik mijn hoop om geregeld met het gezin uit te schaken verloren ben. Wellicht gebeurt dat nog wel eens (zoals vorige zomer in een sterk afgeslankte versie zie de schaakmicrobe deel 5) maar voor meer schaken moet ik alleen er op uit trekken. Oktober vorig jaar deed ik dit voor het eerst (zie Duitsland) en had toen in het artikel geschreven dat dit duidelijk naar meer smaakte. Slechts 3 maanden later ging ik weer zonder gezin op pad. In januari vond ik een klein tornooi Open van Mariënbad waar ik opnieuw zonder mondmasker zou kunnen spelen. Mijn boosterprik kreeg ik toevallig 2 weken vooraf dus het ideale scenario.

Mariënbad ligt in Tsjechië net naast de grens van Duitsland. Ik polste bij meerdere clubspelers of ze zin hadden om mij te vergezellen maar slechts Marcel Van Herck hapte toe. Het hotel van de speelzaal bleek volzet te zijn (toegegeven we hadden heel laat pas beslist om mee te spelen) waardoor we moesten uitwijken naar een hotel in de buurt. Ter compensatie kregen we 2 welnessbehandelingen per dag aangeboden + half pension maar dat laatste bleek voor mij al snel een vergiftigd geschenk. Dat vergt enige uitleg. Vooreerst snap ik niet hoe je voor slechts 50 euro/ dag ervoor kunt zorgen dat iemand een enkele kamer, uitgebreid ontbijt, een 4 gangen half pension (slabuffet, soep, keuze tussen 2 hoofdgerechten en dessert+fruit allemaal a volonte) en 2 welnessbehandelingen (met inclusief dokter-consultatie) kan aanbieden. Kamers werden bovendien dagelijks gepoetst en op het eten was evenmin iets aan te merken.

De 2 welnessbehandelingen (met inclusief dokterconsultatie) liet ik aan mij voorbijgaan. Ik vermoed mijn echtgenote had het fantastisch gevonden maar ik had de tijd nodig om mijn partijen voor te bereiden. Echter dat ik ook het half-pension zou missen, was absoluut niet de bedoeling. Nu ik zag de bui al hangen op voorhand. Het hotel-restaurant sloot reeds op 20 uur 's avonds tijdens de winter en de partijen begonnen pas laat in de namiddag. De eerste ronde had ik al de extra tijd nodig om mijn zeer solide spelende Duitse tegenstander in het verre eindspel te verschalken.

Toen ik in mijn hotel rond 21 uur aankwam was het restaurant al lang gesloten en dus alle eten verdwenen van het half pension. Ik had niets maar de nachtwaker had gelukkig medelijden. Ik kreeg 2 piepkleine boterhammen en een schotel met salami/hesp/kaas waardoor ik toch zonder hongerlijden naar bed kon gaan.

De 2de ronde was weer van dat met een partij die nog een uur later startte. Opnieuw ging ik bij de nachtwaker bedelen voor wat eten en weer kreeg ik 2 piepkleine boterhammen en de schotel met beleg. Echter op de ochtend van dag 3 kwam het hotelmanagement met mij spreken. Men wou niet en half pension voor mij klaarmaken waar ik telkens niet voor opdaagde en dat ik de nachtwaker lastigviel voor nog iets van eten te zoeken. Te begrijpen uiteraard want de winstmarge op slechts 50 euro per dag zal eten van 2 walletjes niet toelaten. Ik moest op voorhand zeggen wanneer ik in het hotel zou terug zijn. Tja je weet nooit wanneer precies de partijen gedaan zijn dus ik werd verplicht om vanaf dan enkel op die 2 piepkleine boterhammetjes met schotel beleg voor het ganse tornooi verder te doen.

Marcel loste het probleem op door steevast op tijd remise voor te stellen in zijn partijen. Zijn (veel) lager gekwoteerde tegenstanders gingen hier graag op in. Het kostte Marcel een bom elo maar dat kon hem niet schelen. Hij had tenminste wel elke avond lekker uitgebreid kunnen eten.

Het klinkt misschien onnozel om eten (en in veel mindere mate drinken) tijdens een schaaktornooi als iets belangrijk te beschouwen maar ik denk dat het de prestaties bevordert wanneer dat in orde is. Ook mag je niet vergeten dat we amateurschakers blijven. Ik spendeer hieraan mijn weinige vakantiedagen/ vakantiegeld en dan wil je toch een beetje comfort. Ik ben geen professional noch een ambitieuze tiener/ twintiger die tevreden is met minimumcondities.

Die minimumcondities zijn vaak heel armtierig. Zo herinner ik mij een Open van Maastricht waar grootmeesters zoals Van Wely, van Foreest, ... zowel 's morgens, 's middags als 's avonds telkens in de plaatselijke Mc Donalds waren terug te vinden. Nu ik heb niets tegen Mc Donalds want ik ga er ook heel af en toe eens eten maar 3 keer per dag? Hetzelfde liedje hoorde ik met de Flunch in de Open van Bethune. Het is leuk voor een keertje maar elk dag dezelfde harde lap vlees met frietjes?

In Mariënbad kon ik gelukkig wel nog 's middags op restaurant iets eten maar uitgebreid eten durfde ik zeker niet. Dat ondervond mijn tegenstander uit ronde 5 aan de lijve. Hij viel tijdens onze onderlinge partij geregeld in slaap en begon zelfs te snurken tot grote hilariteit van de spelers rondom. Dat heb ik nooit eerder meegemaakt. Tot op vandaag ben ik dan ook beschaamd dat ik die partij alsnog verloren heb.

Kortom er is geen makkelijke oplossing voor dit probleem. Ik realiseer mij nu pas ook hoe goed ik het had toen ik in een ver verleden telkens met een groep Deurne schakers buitenlandse tornooien meespeelde. Wij beschikten toen over een eigen kok en ik moest nauwelijks of niets doen om elke avond na de partijen te kunnen genieten van de zeer uitgebreide en lekkere gerechten.

Bron: http://www.skdeurne.be/Fotoalbum/fotoalbum.php

Het is ook een vrij nieuw negatief aspect waar ik mee te maken krijg. De laatste tien jaar speelde ik enkel tornooien in België maar dan kwam ik elke avond thuis slapen en eten. Cappelle La Grande 2020 was mijn echtgenote erbij zodat ik mij niets hoefde aan te trekken van het eten zie vakantie deel 7. Sommige spelers koken dan maar hun eigen potje (iets wat ik zelf ook kan en regelmatig doe thuis voor het gezin) maar tijdens een tornooi heb ik geen zin om na 21 uur 's avonds nog in de potten beginnen te roeren voor misschien alleen mezelf.

Na Munster dus nu Mariënbad waar het behelpen was betreffende het eten. Ik was na elk tornooi enkele kilo's afgevallen. Dat mag best daar ik (iets?) te zwaar sta maar gezond is het niet echt en daarna val ik toch weer snel in mijn oude gewoontes. Ik hoop straks als de coronamaatregelen worden opgeheven dat er meer keuze is van tornooien. Ik zal buitenlandse tornooien voor dit ongemak niet laten maar hoop in de toekomst het toch aangenamer te kunnen maken. Ik snap dus best dat sommigen passen voor dit soort avonturen. Je moet goed (schaak-)gek zijn om daar aan mee te willen doen.

Brabo