Schaakidolen

In 1983 won de Fransman Laurent Fignon voor het eerst de ronde van Frankrijk. Slechts 7 jaar was ik toen. De weken daarna zetten ik en mijn 3 jaar jongere broer steevast een geel petje op en fietsten we in de buurt van ons ouderlijk huis al luid schreeuwend Fignon. 6 jaar later viel ons idool van zijn sokkel door in een bloedstollende tijdrit aan het slot van de tour nog zijn 1ste plaats af te geven aan de Amerikaan Greg LeMond. Slechts 8 luttele seconden bedroeg het verschil. Het is het kleinste verschil ooit in de tour geweest tussen de eerste twee. Laurent wou tijdens de tijdrit niet horen hoeveel het tijdsverschil was maar dat brak hem later zuur op.

Daarna heb ik nooit meer idolen gehad. Idolen lijkt mij dan ook vooral iets voor jonge kinderen die nog veel dromen en verwachtingen hebben van het leven. Ook in het schaken zie je dit fenomeen vandaag terug. Sommigen gaan zelfs heus op jacht naar foto's en handtekeningen zie bv. dit Chessbase-artikel van vorig jaar over Daniel Dardha belgian champion at 13. We zien Daniel op foto's met zowel Magnus Carlsen en Garry Kasparov. Vandaag is het wellicht Daniel die zelf bij jonge fans (of niet zo jong meer zie hieronder) gevraagd wordt om te poseren.

De nieuwe Belgisch kampioen met een oud Belgisch kampioen
Bron: http://www.skdeurne.be/Fotoalbum/fotoalbum.php

Als je vraagt aan een willekeurige schaker welke wereldkampioen op hem het meeste indruk heeft gemaakt dan krijg je meestal als antwoord de speler die wereldkampioen was toen hij/zij begon te schaken. Voor sommigen is het Robert Fischer. Voor anderen is het Magnus Carlsen, Vladimir Kramnik, Garry Kasparov of Anatoly Karpov. Met die laatste kon ik trouwens nog een mooie foto vinden, gemaakt in 2004 waarop ik zelf ook sta. Die foto kwam er nogal onverwacht. Ik speelde toen voor het Franse team Lille en we stonden op het punt om de slotfase van de top seize (hoogste afdeling van de Franse interclub) te spelen in Belfort. Vooraf werden we als team onthaald op het stadhuis en daar was ook Anatoly aanwezig als eregast. Onze ploegkapitein miste niet de unieke kans om samen voor de lens even te poseren. Ik dacht aanvankelijk dat die foto verloren was gegaan maar mijn pa kon hem nog terugvinden op zijn oude computer.

Anatoly zien we in een net pak in het midden. Helemaal links zien we een nog erg jonge Tigran Gharamian die hetzelfde jaar internationaal meester werd, enkele jaren later in 2009 grootmeester en in 2018 zelfs kampioen van Frankrijk. Het was een leuke en interessante tijd samen. Ooit hoop ik er eens opnieuw te spelen al dan niet samen met mijn zoon Hugo.

In Belfort speelde ik toen op een paar borden afstand van grootheden zoals Kramnik en Anand maar daarvan heb ik geen foto's. Het is een gemiste kans alhoewel ik evenmin de persoon ben om de paparazzi te spelen. Idoliseren vind ik sowieso niet erg verstandig wat niet wil betekenen dat een leuke foto toch plezierig kan zijn.

Dat laatste dacht ik ook toen ik net voor de lockdown compleet onverwacht tijdens het krokustornooi van Gent kennismaakte met de wereldrecordhouder blindschaken Timur Gareev. Ik vermoed dat ik de enige was op het tornooi die hem herkende maar internationaal is hij in het schaken een zeer bekende figuur. In 2016 verscherpte hij het wereldrecord simultaan blindschaken tot 48 borden waarmee hij in het guinnessbook of records terechtkwam. Echter er valt nog veel meer te vertellen over deze zeer interessante persoonlijkheid. Ik denk bijvoorbeeld aan al schakend skydiven of de waanzinnige looprace tijdens het Amerikaans kampioenschap van 2019 (hiervan kan je de ongelooflijke beelden nog steeds bekijken op twitter). Ik was dan ook erg blij dat hij bereid was om niet alleen een bulletpartijtje met mij te spelen (die ik jawel verloor -geen schande want hij had zonet dan ook Rapid van Cappelle La Grande gewonnen voor een reeks sterke grootmeesters- maar waar zowel ik als de hele zaal van smulde toen bleek dat er na wederzijdse promoties plots 4 dames op het bord stonden) maar ook de tijd nam om samen op de foto te gaan.

Ik had liever nog wat meer en langere partijtjes gespeeld maar hij was op doorreis dus ik begreep uiteraard dat hij andere prioriteiten had. Nu toeval was dat ik eigenlijk nog maar 2 dagen eerder tegen een andere idool/ bekendheid had kunnen spelen en dat was wel een lange en zelfs officiële partij.

Recent had ik het er over dat ik het boek the Modernized Dutch heb aangekocht en bestudeerd. Wel de auteur van dit boek, de Franse grootmeester Adrien Demuth speelde mee in Cappelle La Grande. Ik hoopte stilletjes dat ik de kans zou krijgen om tegen hem te spelen en jawel dit gebeurde in de laatste ronde.

Die ochtend vroeg ik mezelf af of het ok zou zijn om zijn boek te laten signeren voor de partij om misschien zo makkelijker remise van de grootmeester te krijgen maar dat vond ik uiteindelijk iets te kinderachtig. Echter tijdens de partij op zet 20 stelde plots de grootmeester zelf remise voor (het reglement van Cappelle La Grande laat ten vroegste toe om na 20 zetten remise voor te stellen). Wat doe je dan want dat was net waar ik op voorhand had willen voor tekenen? Inderdaad, ik weigerde maar pas na ruim 20 minuten nadenken alhoewel ik slechts 1 zet had zie chessbomb.

Die lange aarzeling kostte mij achteraf wellicht een half punt want ik weigerde natuurlijk niet zomaar remise. Ik had tot middernacht de avond voordien de partij voorbereid en kon hiervan profiteren want kon een stuk analyse volgen tot zet 18 die ik hier al op mijn blog in 2014 had gepost zie mode. Dus ja vele uren je eigen partijen analyseren, levert soms voordeel op later, zeker als je tegenstander niet je blog leest.

Ik heb het niet zo voor schaakidolen of zelfs algemeen idolen maar dat betekent niet dat je eigen ervaringen niet rijker zijn wanneer bepaalde personen erbij zijn. Uiteindelijk heeft ieder van ons ook voor een groot deel zijn eigen lot in handen. Het leven is een groot avontuur dus het is een kwestie van zelf durven stappen te zetten.

Brabo