Met een veel drukkere agenda dan vorig jaar duurt het wat langer om bepaalde onderwerpen aan te snijden maar het spreekt voor zich dat ik de tumultueze apotheose van de voorbije Belgische interclubs niet op deze blog kon negeren. Alle ingrediënten voor een spectaculaire slotronde waren aanwezig. De 2 teams die nog in de running waren voor de titel (Amay en Wirtzfield) moesten het rechstreeks tegen elkaar opnemen terwijl tezelfdertijd de 2 teams die nog in aanmerking kwamen voor het 2de degradatieticketje (Deurne en Zottegem) ook een onderling duel moesten uitvechten. In deze wedstrijden hadden Amay en Deurne het voordeel van het gelijkspel wat betekent dat de tegenstanders moesten winnen om hun te kunnen passeren in de rangschikking.
In tegenstelling met de vorige ronden werd de laatste ronde voor 1ste klasse niet op dezelfde dag afgewerkt dan voor de andere klassen. Bovendien werd tevens beslist door de bond om die laatste ronde voor 1ste klasse gezamenlijk op 1 locatie af te werken. Voor zover ik begrijp werd voor deze 2 uitzonderingen niet eens de mening gevraagd van de leden op de A.V. waardoor achteraf heel wat wrevel heerste bij de spelers. Ik heb het recent al aangehaald in mijn blogartikeltje bav van 1 juni 2013 maar ik zou graag wat meer inspraak zien van de rechtstreeks betrokken spelers/ clubs. Persoonlijk zie ik zowel voordelen als nadelen aan dit soort uitzonderingen waardoor ik er geen uitgesproken mening over heb.
Echter mijn mening verandert als de uitzonderingen worden gekoppeld aan de voorwaarde dat er op de afgesproken speeldag geen mogelijkheid bestaat om bij force majeure uit te stellen. Het is uiteraard de wet van Murphy maar op de speeldag 24 maart kregen we zeer uitzonderlijk voor de tijd van het jaar nog serieuze sneeuwval waardoor iedereen werd afgeraden de baan op te rijden indien niet noodzakelijk. 's Morgens verwachtte ik een afgelasting zoals bij andere sportwedstrijden waardoor ik al stilletjes hoopte om mijn verjaardag (toevallig dezelfde dag) in gezinsverband te kunnen vieren maar er kwam geen bericht van de bond. Tussen mijn ploeggenoten was er twijfel wat nu precies te doen maar uiteindelijk beslisten we toch te vertrekken en hoopten we op beterschap onderweg. Dit bleek een grove misrekening te zijn want het werd 1 grote slippartij tot Bullingen (een dorpje aan de Duitse grens) waar de gemeenschappelijke ronde zou plaatsvinden. Op de snelweg kwam onze auto zelfs op een bepaald moment dwars te staan, enkele cm van de vangrail. Iets verderop moesten alle passagiers uitstappen en helpen duwen omdat de auto de helling niet op geraakte. Een foto die de spelers van Zottegem postten op hun site, laat de lezer proeven van de winterse toestanden. Het mag dan ook niet verwonderlijk zijn dat achteraf onze ploegkapitein een vlammende brief schreef naar de bond waarin zelfs om het ontslag werd gevraagd van de bondsvoorzitter. Een serieus antwoord op die brief, heb ik niet gezien of gehoord maar volgens officieuze bronnen kon er niet afgelast worden omdat Wirtzfield anders te veel geld zou verliezen (huur zaal, profs, vliegtuigtickets,...). Blijkbaar moet er eerst iets ernstig gebeuren vooraleer men beseft dat geld geen voorrang kan hebben op het welzijn van de spelers.
Aanvankelijk wilden dan ook meerdere ploeggenoten onmiddellijk rechtsomkeer maken om zonder kleerscheuren nu het nog licht was thuis te geraken. Echter er werd ons duidelijk gemaakt dat we dan ook de gevolgen zouden moeten dragen: forfait, geldboete, degradatie,... Je kan uiteraard zoiets wel aanvechten in een rechtbank maar uiteindelijk kozen we voor de pragmatische aanpak. Nu we er toch waren, konden we beter gewoon spelen. Hoe de terugrit te maken, zouden we bekijken na de partijen (achteraf bleek de meeste sneeuw reeds gesmolten dus we hadden geluk met onze gok).
De commotie was hiermee nog niet voorbij. Toen mijn ploeggenoot, de Nederlandse FM Pieter Tolk opmerkte dat zijn partij live zou worden uitgezonden via schaakfabriek trok hij prompt het kabeltje van de liveconnectie los. Ik ken de exacte drijfveren niet van Pieter maar ik kan mij wel allerlei redenen voorstellen. Er was vooraf niets aangekondigd over live uitzendingen in de reglementen. Ook was er voor zover ik mij herinner geen delay op de broadcasting waardoor er een verhoogd risico bestaat op valsspelen wat vandaag een erg hot topic is, zie bv. mijn blogartikel vals spelen (hiermee wil ik niet de eerlijkheid van mijn tegenstanders in twijfel trekken). Ik zie meer dan voldoende redenen om Pieters keuze te respecteren maar de arbiter Geert Bailleul had een andere mening en gebruikte (misbruikte?) zijn autoriteit om Pieter toch te verplichten (onder straffe van forfait) te spelen met de liveconnectie. Pieter liet het gelukkig niet aan zijn hart komen en koos pragmatisch en loyaal t.o.v. de ploeg om toch te spelen en de liveconnectie toe te staan. Achteraf hoorde ik opnieuw via officieuze bronnen dat liveconnecties mogen omdat hierover niets in de reglementen staat. Als we die logica volgen dan kan alles wat niet vermeld staat in de reglementen, worden afgedwongen door een arbiter. Ik vraag mij af hoever de spelers hierin de arbiter zouden blijven volgen. Hoogtijd om eens duidelijke grenslijnen te trekken in de functie van een arbiter binnen de interclubs want als we zo verder gaan dat zullen we vroeg of laat met een dure rechtzaak zitten waar ieder lid zal mogen voor opdraaien. Persoonlijk vind ik live-uitzendingen een duidelijke plus voor het schaken mits aan enkele voorwaarden zijn voldaan zoals een delay en het vooraf duidelijk aangekondigd wordt via de reglementen.
Het duel voor de titel tussen Wirtzfield en Amay werd grotendeels financieel beslist. Amay kwam opdraven met een gemiddelde elorating van 2541 elo (2 spelers met + 2600 ratings) terwijl Wirtfield er nog een flinke schep bovenop deed met een gemiddelde elorating van 2632 elo (6 spelers met + 2600 ratings), zie de officiele interclubwebsite. Het elo-overwicht werd professioneel verzilverd door Wirtfield met 7 (veelal gecontroleerde) remises en 1 overwinning waardoor ze net over Amay naar de 1ste plaats wipten. Er valt niets aan te merken op deze strategie maar wat wel bedroevend is dat er in beide teams samen slechts 1 Belg speelde. Om de winstkansen te maximaliseren, kozen beide teams om hun Belgen aan de kant te schuiven met uitzondering van de Belgische GM Luc Winants. Als we dan eerder op de B.A.V. samen goedkeurden om het Belgisch schaak te promoten, zie mijn blogartikeltje nieuwe wedstrijdreglementen voor de details dan vraag ik mij luidop af of we niet met andere interclubreglementen dit beter kunnen bereiken. Ik bedoel hiermee niet dat alle buitenlanders moeten worden geweerd in de competitie. Sterke buitenlanders brengen het niveau omhoog van de interclub zodat talentvolle Belgen ervaring kunnen opdoen of zelfs normen kunnen halen. Dit jaar slaagden 2 Belgen om een IM-norm te verziveren (Jan Rooze en Glen De Schampheleire) wat zonder inbreng van buitenlanders wellicht onmogelijk ware geweest. Ik pleit dus voor een gezond evenwicht tussen buitenlanders en Belgen in de competitie. Hierbij mogen we niet te voortvarend van start gaan met het introduceren van nieuwe reglementen. Bv. enkel een maximum ratio buitenlanders/Belgen introduceren vind ik niet verstandig want dan krijg je situaties waar de buitenlanders onderling op de topborden spelen en de Belgen onderling op de lagere borden. Dit creëert helemaal geen extra kansen voor de Belgen om ervaring tegen sterke spelers op te doen of normen te scoren.
Het verschil van de titelstrijd met het degradatieduel was groot. Op 1 uitzondering (Pieter) waren alle spelers Belgen en niemand (voor zover ik weet) werd betaald om te spelen. Ondanks er geen financiële incentief was, was de inzet op alle borden minstens even groot, zo niet zelfs groter dan bij de illustere professionals. Het werd een memorabele wedstrijd die beslist werd in de laatste minuten van de interclubcompetitie. Vooraf werd in de auto gespeculeerd dat 50% halen op de eerste 2 borden voldoende moest zijn om met de ploeg minstens een gelijkspel af te dwingen maar dat bleek een verkeerde inschatting. Zelf speelde ik zoals het hele seizoen op bord 1 en kreeg zoals verwacht de jonge en talentvolle Glen De Schampheleire als tegenstander. Daar ik bitter weinig bruikbare partijen van Glen had teruggevonden in de voorbereiding, had ik mij toegespitst om vooral de grote hoofdsystemen in het Hollands te reviewen. Het is sowieso onmogelijk in het beperkte tijdsbestek om alle mogelijkheden op voorhand te bekijken dus verkies ik liever de zaken te reviewen waarvan ik het meeste schrik heb. Glen koos echter voor een zijsteempje met 2.d3 tegen het Hollands wat in 2005 door de Duitse GM Stefan Kindermann gepropagandeerd werd in zijn boek The Leningrad system. Het was van 1997 dat ik het nog eens in een lange partij op het bord had gehad maar veel betekent dit niet. De laatste jaren had ik de variant geregeld eens bekeken als voorbereiding op potentiële tegenstanders waarvan partijen met die variant in de databases vermeld staan.
Op de Zottegemse site werd gerapporteerd dat Glen enorme kansen had maar dat vind ik nogal overdreven. Persoonlijk vind ik het mijn beste partij van dit seizoen ondanks de foutjes die wellicht onvermijdbaar waren in dit soort complexe stelling. Het is uiteraard een meevaller om net dit soort partij in de cruciale laatste interclubronde te kunnen spelen maar aanvankelijk zag het er naar uit dat het niet zou baten. Op de lagere borden werd weinig gehaald waardoor het uiteindelijk allemaal afhing van bord 2. De score was toen 3,5-3,5 dus moest Daniel Sadkowski remise houden in een troosteloos eindspel met 2 pionnen minder.
Voor Daniel zal de remise wel een opluchting geweest zijn na een erg moeizaam seizoen maar van een feeststemming was er geen sprake want het is nooit prettig om een andere ploeg te laten degraderen. Bovendien smaakt het eveneens bitter om te zien dat de ploegen met talentvolle Belgen langzaam uit de 1ste afdeling verdwijnen terwijl andere ploegen met bijna uitsluitend buitenlanders wel makkelijk standhouden. Ik betwijfel of dit een goede evolutie is voor het Belgisch schaken.
Volgend jaar spelen we dus met Deurne nog een jaartje in 1ste afdeling. Aanvankelijk had ik wat schrik van de reactie thuis want de extra inspanningen t.o.v. 2de afdeling die ik gemaakt heb, waren niet van de poes: ongeveer 1500 km verplaatsingen en wellicht +150 uren bezig geweest met de 11 wedstrijden. Gelukkig bleek mijn schrik onterecht. Omdat er bij het heenrijden grote problemen waren geweest op de weg, werd er beslist om niet te wachten op de uitkomst van Daniels partij. Tot mijn verrassing werden wij op de terugrit opgebeld door mijn vrouw die alles live aan het meevolgen was op Schaakfabriek en ons uitgebreid feliciteerde met het behoud. Ik zal niet ontkennen dat ik opgetogen was om te horen dat er ook thuis meegeleefd werd en het behoud dus als positief werd beschouwd.
Het was een ongelooflijk avontuur op het 1ste bord met tal van interessante partijen die ik hier op de blog heb besproken. De score van 3/11 tegen een gemiddelde van 2468 elo is niet geweldig maar evenmin slecht. In elk geval vind ik de score voor mijzelf verdiend want met wat geluk hadden het zelfs 2 punten extra kunnen zijn, zie de gemiste remises tegen Michiels en Bok en de gemiste directe winsten tegen Docx. Met zwart had ik het dit seizoen makkelijker dan met wit maar dat wijt ik voornamelijk aan het feit dat ik verscheidene van mijn tegenstanders kon verrassen met mijn keuze voor Oud-Hollandse opstellingen waarmee ik afweek van mijn gepubliceerde partijen in de database. Ik vermoed dat ik dit voordeel volgend seizoen zal kwijt zijn. Normaal speel ik volgend seizoen een bordje lager en daar ben ik niet rouwig om want ik hoop hiermee scenarios zoals beschreven in mijn blogartikeltje met een kanon op een mug schieten te vermijden. Sterke Jan lost mij af en kan hopelijk opnieuw de ploeg op sleeptouw nemen want volgend seizoen belooft nog heel wat moeilijker te worden om erin te blijven.
Brabo
In tegenstelling met de vorige ronden werd de laatste ronde voor 1ste klasse niet op dezelfde dag afgewerkt dan voor de andere klassen. Bovendien werd tevens beslist door de bond om die laatste ronde voor 1ste klasse gezamenlijk op 1 locatie af te werken. Voor zover ik begrijp werd voor deze 2 uitzonderingen niet eens de mening gevraagd van de leden op de A.V. waardoor achteraf heel wat wrevel heerste bij de spelers. Ik heb het recent al aangehaald in mijn blogartikeltje bav van 1 juni 2013 maar ik zou graag wat meer inspraak zien van de rechtstreeks betrokken spelers/ clubs. Persoonlijk zie ik zowel voordelen als nadelen aan dit soort uitzonderingen waardoor ik er geen uitgesproken mening over heb.
Echter mijn mening verandert als de uitzonderingen worden gekoppeld aan de voorwaarde dat er op de afgesproken speeldag geen mogelijkheid bestaat om bij force majeure uit te stellen. Het is uiteraard de wet van Murphy maar op de speeldag 24 maart kregen we zeer uitzonderlijk voor de tijd van het jaar nog serieuze sneeuwval waardoor iedereen werd afgeraden de baan op te rijden indien niet noodzakelijk. 's Morgens verwachtte ik een afgelasting zoals bij andere sportwedstrijden waardoor ik al stilletjes hoopte om mijn verjaardag (toevallig dezelfde dag) in gezinsverband te kunnen vieren maar er kwam geen bericht van de bond. Tussen mijn ploeggenoten was er twijfel wat nu precies te doen maar uiteindelijk beslisten we toch te vertrekken en hoopten we op beterschap onderweg. Dit bleek een grove misrekening te zijn want het werd 1 grote slippartij tot Bullingen (een dorpje aan de Duitse grens) waar de gemeenschappelijke ronde zou plaatsvinden. Op de snelweg kwam onze auto zelfs op een bepaald moment dwars te staan, enkele cm van de vangrail. Iets verderop moesten alle passagiers uitstappen en helpen duwen omdat de auto de helling niet op geraakte. Een foto die de spelers van Zottegem postten op hun site, laat de lezer proeven van de winterse toestanden. Het mag dan ook niet verwonderlijk zijn dat achteraf onze ploegkapitein een vlammende brief schreef naar de bond waarin zelfs om het ontslag werd gevraagd van de bondsvoorzitter. Een serieus antwoord op die brief, heb ik niet gezien of gehoord maar volgens officieuze bronnen kon er niet afgelast worden omdat Wirtzfield anders te veel geld zou verliezen (huur zaal, profs, vliegtuigtickets,...). Blijkbaar moet er eerst iets ernstig gebeuren vooraleer men beseft dat geld geen voorrang kan hebben op het welzijn van de spelers.
Aanvankelijk wilden dan ook meerdere ploeggenoten onmiddellijk rechtsomkeer maken om zonder kleerscheuren nu het nog licht was thuis te geraken. Echter er werd ons duidelijk gemaakt dat we dan ook de gevolgen zouden moeten dragen: forfait, geldboete, degradatie,... Je kan uiteraard zoiets wel aanvechten in een rechtbank maar uiteindelijk kozen we voor de pragmatische aanpak. Nu we er toch waren, konden we beter gewoon spelen. Hoe de terugrit te maken, zouden we bekijken na de partijen (achteraf bleek de meeste sneeuw reeds gesmolten dus we hadden geluk met onze gok).
De commotie was hiermee nog niet voorbij. Toen mijn ploeggenoot, de Nederlandse FM Pieter Tolk opmerkte dat zijn partij live zou worden uitgezonden via schaakfabriek trok hij prompt het kabeltje van de liveconnectie los. Ik ken de exacte drijfveren niet van Pieter maar ik kan mij wel allerlei redenen voorstellen. Er was vooraf niets aangekondigd over live uitzendingen in de reglementen. Ook was er voor zover ik mij herinner geen delay op de broadcasting waardoor er een verhoogd risico bestaat op valsspelen wat vandaag een erg hot topic is, zie bv. mijn blogartikel vals spelen (hiermee wil ik niet de eerlijkheid van mijn tegenstanders in twijfel trekken). Ik zie meer dan voldoende redenen om Pieters keuze te respecteren maar de arbiter Geert Bailleul had een andere mening en gebruikte (misbruikte?) zijn autoriteit om Pieter toch te verplichten (onder straffe van forfait) te spelen met de liveconnectie. Pieter liet het gelukkig niet aan zijn hart komen en koos pragmatisch en loyaal t.o.v. de ploeg om toch te spelen en de liveconnectie toe te staan. Achteraf hoorde ik opnieuw via officieuze bronnen dat liveconnecties mogen omdat hierover niets in de reglementen staat. Als we die logica volgen dan kan alles wat niet vermeld staat in de reglementen, worden afgedwongen door een arbiter. Ik vraag mij af hoever de spelers hierin de arbiter zouden blijven volgen. Hoogtijd om eens duidelijke grenslijnen te trekken in de functie van een arbiter binnen de interclubs want als we zo verder gaan dat zullen we vroeg of laat met een dure rechtzaak zitten waar ieder lid zal mogen voor opdraaien. Persoonlijk vind ik live-uitzendingen een duidelijke plus voor het schaken mits aan enkele voorwaarden zijn voldaan zoals een delay en het vooraf duidelijk aangekondigd wordt via de reglementen.
Het duel voor de titel tussen Wirtzfield en Amay werd grotendeels financieel beslist. Amay kwam opdraven met een gemiddelde elorating van 2541 elo (2 spelers met + 2600 ratings) terwijl Wirtfield er nog een flinke schep bovenop deed met een gemiddelde elorating van 2632 elo (6 spelers met + 2600 ratings), zie de officiele interclubwebsite. Het elo-overwicht werd professioneel verzilverd door Wirtfield met 7 (veelal gecontroleerde) remises en 1 overwinning waardoor ze net over Amay naar de 1ste plaats wipten. Er valt niets aan te merken op deze strategie maar wat wel bedroevend is dat er in beide teams samen slechts 1 Belg speelde. Om de winstkansen te maximaliseren, kozen beide teams om hun Belgen aan de kant te schuiven met uitzondering van de Belgische GM Luc Winants. Als we dan eerder op de B.A.V. samen goedkeurden om het Belgisch schaak te promoten, zie mijn blogartikeltje nieuwe wedstrijdreglementen voor de details dan vraag ik mij luidop af of we niet met andere interclubreglementen dit beter kunnen bereiken. Ik bedoel hiermee niet dat alle buitenlanders moeten worden geweerd in de competitie. Sterke buitenlanders brengen het niveau omhoog van de interclub zodat talentvolle Belgen ervaring kunnen opdoen of zelfs normen kunnen halen. Dit jaar slaagden 2 Belgen om een IM-norm te verziveren (Jan Rooze en Glen De Schampheleire) wat zonder inbreng van buitenlanders wellicht onmogelijk ware geweest. Ik pleit dus voor een gezond evenwicht tussen buitenlanders en Belgen in de competitie. Hierbij mogen we niet te voortvarend van start gaan met het introduceren van nieuwe reglementen. Bv. enkel een maximum ratio buitenlanders/Belgen introduceren vind ik niet verstandig want dan krijg je situaties waar de buitenlanders onderling op de topborden spelen en de Belgen onderling op de lagere borden. Dit creëert helemaal geen extra kansen voor de Belgen om ervaring tegen sterke spelers op te doen of normen te scoren.
Het verschil van de titelstrijd met het degradatieduel was groot. Op 1 uitzondering (Pieter) waren alle spelers Belgen en niemand (voor zover ik weet) werd betaald om te spelen. Ondanks er geen financiële incentief was, was de inzet op alle borden minstens even groot, zo niet zelfs groter dan bij de illustere professionals. Het werd een memorabele wedstrijd die beslist werd in de laatste minuten van de interclubcompetitie. Vooraf werd in de auto gespeculeerd dat 50% halen op de eerste 2 borden voldoende moest zijn om met de ploeg minstens een gelijkspel af te dwingen maar dat bleek een verkeerde inschatting. Zelf speelde ik zoals het hele seizoen op bord 1 en kreeg zoals verwacht de jonge en talentvolle Glen De Schampheleire als tegenstander. Daar ik bitter weinig bruikbare partijen van Glen had teruggevonden in de voorbereiding, had ik mij toegespitst om vooral de grote hoofdsystemen in het Hollands te reviewen. Het is sowieso onmogelijk in het beperkte tijdsbestek om alle mogelijkheden op voorhand te bekijken dus verkies ik liever de zaken te reviewen waarvan ik het meeste schrik heb. Glen koos echter voor een zijsteempje met 2.d3 tegen het Hollands wat in 2005 door de Duitse GM Stefan Kindermann gepropagandeerd werd in zijn boek The Leningrad system. Het was van 1997 dat ik het nog eens in een lange partij op het bord had gehad maar veel betekent dit niet. De laatste jaren had ik de variant geregeld eens bekeken als voorbereiding op potentiële tegenstanders waarvan partijen met die variant in de databases vermeld staan.
Op de Zottegemse site werd gerapporteerd dat Glen enorme kansen had maar dat vind ik nogal overdreven. Persoonlijk vind ik het mijn beste partij van dit seizoen ondanks de foutjes die wellicht onvermijdbaar waren in dit soort complexe stelling. Het is uiteraard een meevaller om net dit soort partij in de cruciale laatste interclubronde te kunnen spelen maar aanvankelijk zag het er naar uit dat het niet zou baten. Op de lagere borden werd weinig gehaald waardoor het uiteindelijk allemaal afhing van bord 2. De score was toen 3,5-3,5 dus moest Daniel Sadkowski remise houden in een troosteloos eindspel met 2 pionnen minder.
Voor Daniel zal de remise wel een opluchting geweest zijn na een erg moeizaam seizoen maar van een feeststemming was er geen sprake want het is nooit prettig om een andere ploeg te laten degraderen. Bovendien smaakt het eveneens bitter om te zien dat de ploegen met talentvolle Belgen langzaam uit de 1ste afdeling verdwijnen terwijl andere ploegen met bijna uitsluitend buitenlanders wel makkelijk standhouden. Ik betwijfel of dit een goede evolutie is voor het Belgisch schaken.
Volgend jaar spelen we dus met Deurne nog een jaartje in 1ste afdeling. Aanvankelijk had ik wat schrik van de reactie thuis want de extra inspanningen t.o.v. 2de afdeling die ik gemaakt heb, waren niet van de poes: ongeveer 1500 km verplaatsingen en wellicht +150 uren bezig geweest met de 11 wedstrijden. Gelukkig bleek mijn schrik onterecht. Omdat er bij het heenrijden grote problemen waren geweest op de weg, werd er beslist om niet te wachten op de uitkomst van Daniels partij. Tot mijn verrassing werden wij op de terugrit opgebeld door mijn vrouw die alles live aan het meevolgen was op Schaakfabriek en ons uitgebreid feliciteerde met het behoud. Ik zal niet ontkennen dat ik opgetogen was om te horen dat er ook thuis meegeleefd werd en het behoud dus als positief werd beschouwd.
Het was een ongelooflijk avontuur op het 1ste bord met tal van interessante partijen die ik hier op de blog heb besproken. De score van 3/11 tegen een gemiddelde van 2468 elo is niet geweldig maar evenmin slecht. In elk geval vind ik de score voor mijzelf verdiend want met wat geluk hadden het zelfs 2 punten extra kunnen zijn, zie de gemiste remises tegen Michiels en Bok en de gemiste directe winsten tegen Docx. Met zwart had ik het dit seizoen makkelijker dan met wit maar dat wijt ik voornamelijk aan het feit dat ik verscheidene van mijn tegenstanders kon verrassen met mijn keuze voor Oud-Hollandse opstellingen waarmee ik afweek van mijn gepubliceerde partijen in de database. Ik vermoed dat ik dit voordeel volgend seizoen zal kwijt zijn. Normaal speel ik volgend seizoen een bordje lager en daar ben ik niet rouwig om want ik hoop hiermee scenarios zoals beschreven in mijn blogartikeltje met een kanon op een mug schieten te vermijden. Sterke Jan lost mij af en kan hopelijk opnieuw de ploeg op sleeptouw nemen want volgend seizoen belooft nog heel wat moeilijker te worden om erin te blijven.
Brabo
misschien niet totaal on-topic, maar een interessant interview met Kazimdzhanov die het heeft over schaakspelers die voor clubs spelen
BeantwoordenVerwijderenhttp://youtu.be/xDyDJbzQoss
Bedankt voor de link !
BeantwoordenVerwijderenSlecht een bijzonder klein deeltje van het interview gaat over schaakspelers die voor clubs spelen.
" Het is normaal dat spelers voor meerdere clubs spelen en tevens makkelijk veranderen van club." Nu zowel de interviewer als de geinterviewde zijn grootmeesters dus mag je wel stellen dat er over profspelers wordt gesproken en niet over de gemiddelde schaakspeler. Het wordt evenmin duidelijk gezegd maar het is uiteraard omwille van de financiele kant dat er voor meerdere clubs wordt gespeeld en gemakkelijk wordt veranderd van club. Dit zijn voor mij reeds bekende elementen die aangeven waarom het interessant is voor de profspelers maar ik hoopte eigenlijk op nieuwe elementen die aantonen waarom het ook interessant is voor de clubs.
Tja, waarom moet een amateurclub per se in eerste klasse spelen om zich erkend of gelukkig te voelen? Waarom klagen over het aanzien van het schaken als sport maar dan profspelers verwijten dat ze voor het geld spelen. Afgezien van de domme uitspraak dat er dan geen vriendschap kan bestaan in de betreffende clubs wordt voorbij gegaan aan het feit dat juist die aangevallen clubs beduidend zoveel meer doen voor de progressie.
BeantwoordenVerwijderenVoor mij persoonlijk vind ik 2de afdeling beter passend in mijn huidige prive-situatie dan 1ste afdeling. Ik schrijf het trouwens ook in mijn artikeltje dat ik een beetje schrik had van de reactie thuis als we met Deurne erin zouden blijven. Ik weet van mijzelf dat ik niet het type schaker ben die partijen kan spelen zonder mijzelf degelijk voor te bereiden wat in 1ste klasse betekent dat ik op privevlak (te) grote offers moet maken.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het tevens eens met Valery dat er wel voordelen zijn aan het aantrekken van profschakers voor clubs. Interessanter ware geweest dat Kasim in het interview over dit aspect meer had gezegd.
De spanning ligt dus m.i. elders. Ik ben een nieuw blogartikeltje aan het voorbereiden hierover om dit eens in detail uit werken aan de hand van het huidig model in de Belgische 1ste klasse want het zit allemaal toch wel wat ingewikkelder in elkaar dan simpel wit of zwart.
Kon de speellokatie niet nog wat decentraler? Hier misschien?
BeantwoordenVerwijderenhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Antwerpeneiland
Het is voor een chauvinist als ik wel prettig om te lezen dat Hollandse sportbonden niet het monopolie hebben op incompetentie. Ik heb die foto's op de site van Zottegem bekeken. In Brazilië gaan ze voor minder de straat op.
Beste Brabo,
BeantwoordenVerwijderenDe beslissing om de gezamenlijke ronde te organiseren in Wirtzfeld was natuurlijk absurd. Maar zoals steeds was er weinig animo bij de clubs om de organisatie van die ronde op zich te nemen en wordt de hete aardappel graag doorgeschoven. Voor Wirtzfeld zelf was dit natuurlijk de ideale kans om een extra thuisronde te bekomen in dit cruciale duel.
Alhoewel wij (Zottegem) onze voorzorgen hadden genomen en reeds vrijdag waren vertrokken, ben ik van mening dat de ronde had moeten worden afgelast. Dat dacht ik toen, toen ik uit het raam van onze chalet keek, en die mening ben ik nog steeds toegedaan. Er waren extreem slechte weersomstandigheden aangekondigd en voor één keer kwamen die voorspellingen ook uit. De 4-5 kilometer die wij moesten overbruggen van onze chalet naar de speelzaal, kosten ons maarliefst 3 kwartier. Zoals de foto's op de Zottegem-website suggereren, zijn dit niet de ideale omstandigheden om een cruciale slotronde aan te vatten.
Over onze partij:
Eerlijk gezegd was 2...Pc6!? een optie die ik uit het oog verloren was. Natuurlijk kende ik de partij Carlsen - Dolmatov en mijn aandacht in de voorbereiding ging vooral uit naar 1. Pf3 f5 2. d3 d6 3. e4 e5 4. Pc3 Pf6 (ipv het mindere 4.Pc6?!). Ik had wel een beetje ervaring met de stelling die in onze partij voorkwam (met zwart!). Daarom dat ik er ook snel op aanstuurde. In de Open van Gent enkele jaren geleden wist Hans Renette me op die manier te verslaan in een miniatuurtje. Hans begon de partij met de Bird (1.f4) en vreemd genoeg kregen we ook deze Oud-Hollandse opstelling met een tempo meer voor wit (!) op het bord. In die partij was ik gedemotiveerd omdat ik wist dat Hans zelf behoorlijk wat ervaring had met het Oud-Hollands. En van hij kreeg deze stelling met een tempo meer cadeau. Ik verloor dus snel. In de analyse achteraf, was ik echter verbaasd dat zwart (!) geenszins slechter stond. De computer was zelfs behoorlijk enthousiast, herinner ik me.
In onze partij was ik behoorlijk tevreden met de uitkomst van de opening. Persoonlijk vind ik dat wit een goed speelbare stelling heeft, alhoewel de kansen waarschijnlijk gelijk zijn.
Ik denk dat je analyse prima is. Toch wil ik op één puntje aanvullen. Na de partij was ik in de eerste plaats natuurlijk teleurgesteld over het resultaat. Laat ons niet vergeten dat deze 0 voor onze ploeg van beslissend belang was. Ik was echter kwader op mezelf omdat ik zoveel nodeloze tijd heb verprutst. Natuurlijk keek ik ook naar allerlei Pxd5 of Lxd5-offers (en zelfs dubbele stukoffers met Pxc6 en Pxd5). Ik kwam echter niet tot duidelijke conclusies en zag van dit offer af. Dan vond ik het plan met b4-b5 en dit leek me een correcte positionele aanpak van de stelling. Je geeft aan 16. b4 een teken van ?! (dubieus). Dit lijkt me te hard. Mijn grote fout is zeker 17. Tab1?!, een zet die gewoon te slap is voor de stelling, tenzij we het computermirakel meerekenen natuurlijk).
Ipv 17. Tab1 is 17. b5! veel sterker. Dit dwingt zwart min of meer tot 17... Lxd4 18. Txd4 Pxe6 en nu gewoon het simpele 19. Td2 met prima compensatie voor de pion denk ik. In de partij was ik in de war door de tactische variant 19. Tb4!? Te8 20. bxc6 bxc6 21. Pxd5? cxd5 22. Lxd5 a5! en zwart wint. Misschien verdient in die variant ipv. 21.Pxd5 21. Tab1 overweging, met opnieuw interessante compensatie voor de pion.
Ik denk dat we ondanks de stresserende omstandigheden een interessante partij hebben gespeeld. Op jouw overwinning valt niet veel af te dingen. Op het cruciale moment speelde ik niet scherp genoeg en ik tijdnood miste ik een belangrijke tactische wending.
Voor onze ploeg was dit natuurlijk een bitter 4-4 gelijkspel. Maar over het algemeen kunnen we niet zeggen dat Deurne niet verdient om in eerste te blijven. Beide ploegen waren zeker aan elkaar gewaagd en het is slechts door matchpuntensysteem dat Zottegem nog een ultieme kans kreeg om terug te klauwen.
Bedankt Glen voor je reactie.
BeantwoordenVerwijderenVrijdagavond reeds vertrekken is uiteraard beter dan zondag maar dit was voor de meeste Deurnse spelers niet haalbaar. Als twintiger speelde ik vroeger heel wat in het buitenland met vaak weekends of langer van huis maar dat kon ik toen ook onbezorgd doen zonder vrouw en kinderen.
Elk verloren halfje was in het duel beslissend dus is het m.i. fout om te stellen dat jouw 0 beslissend was. Ik snap het wel dat je de verantwoordelijkheid voelt van een eerste bord maar elk matchresultaat moet gelinkt worden aan de groep en niet een individu.
Je bent niet de eerste die commentaar hebt op mijn evaluatietekens: zie http://schaken-brabo.blogspot.be/2012/07/een-minithematornooi.html Er bestaan vandaag geen officiele regels hoe de evaluatietekens moeten worden uitgedeeld dus elke auteur staat vrij om er zijn eigen interpretatie aan te geven. Zelf probeer ik zoveel mogelijk de evaluaties van de computerprogramma's te volgen wat uiteraard een betwistbare strategie is voor partijen gespeeld door mensen van vlees en bloed. Concreet levert 16.Lxd5 een duidelijk voordeeltje op voor wit als ik de computeranalyses mag geloven terwijl dit niet het geval is na 16.b4 vandaar het ?! teken. Ik geef toe dat 17.b5 aantrekkelijker is dan 17.Tab1 maar mijn computeranalyses geven geen duidelijk verschil in evaluatie tussen beide zetten. 17.b5 levert wit inderdaad prima compensatie maar 17.Tb1 is nog steeds goed voor een gelijke stelling. Is prima compensatie beter dan een gelijke stelling? Mogelijks maar ik slaag er niet in om het zonder ellenlange analyses te bewijzen vandaar mijn keuze om de zet niet te bekritiseren. Het is een wijze van commentarieren die m.i. niet beter of slechter is dan een andere.
Ik zag dat er een plaats vrij is gekomen in de expertgroep. Geen interesse om alsnog je kandidatuur te stellen want het lijkt mij een mooie groep om een IM-norm te scoren. De condities om een norm te kunnen scoren zijn vervuld als ik artikel 1.43 lees: http://www.fide.com/component/handbook/?id=163&view=article
Als ik zeg 'vrijdag vertrekken' houdt dit natuurlijk geen enkel oordeel in. Voor mensen met een gezin is het kortweg onmogelijk om voor een schaakwedstrijd als deze een weekend uit te trekken. Wij zijn, voor het grootste deel, studenten en gezien de uitzonderlijke aard van de wedstrijd, leek het ons verstandig om ons alvast geen zorgen te hoeven maken over de rit naar Duitstalig België. Als je die rit op zondag en in normale omstandigheden aanvat, mag je toch ook rekenen op 3u tijdverlies.
BeantwoordenVerwijderenMijn punt is dat een aflasting van de wedstrijd voor ons geenszins een goede zaak zou zijn geweest. Simpel gesteld: we moesten ook nog terug rijden. Zonder wedstrijd te spelen. Maar ik erken dat de wedstrijd objectief gezien moest afgelast worden. Dit was mijn eerste oordeel en dit denk ik nog altijd. Spelers en ploegen in deze omstandigheden de weg op sturen, naar een uithoek van het land dan nog wel, zonder goed overzicht op de invloed van het weer op het wegdek en het verkeer. Dit is onverantwoord.
Het uitdelen van tekens is natuurlijk altijd een moeilijke kwestie. Computers maken evaluatieverschillen van 0,1; 0,5 en zelfs 0,01. Maar ik denk dat, zoals je analyse correct aantoont, wit met 17. Tab1 verplicht is een ingewikkelde combinatie te vinden die zelfs voor supercalculators een serieuze uitdaging vormt. En dit alleen maar om gelijk spel te houden! Al de andere zetten in die variant leiden tot onaantrekkelijk spel.
Met 17. b5!? hebben we een heel interessante stelling op het bord, waar 3 uitslagen mogelijk zijn. Ik denk dat deze zet zeker de voorkeur verdient in een praktische partij.
Ik zie dat IM Pieter Claesen die plaats al heeft opgevuld. Maar in ieder geval had ik eerder al aangegeven dit jaar geen 9 dagen te kunnen vrijmaken voor het Belgisch Kampioenschap. Jammer, want de vorige 5 jaar nam ik telkens deel.
Uit persoonlijke ervaring kan ik zeggen dat ik enkel een IM-norm kan scoren als ik totaal geen rekening hou met dat doel. Dan komen de punten vlotter dan als je verkrampt op een norm speelt (bv: van deze speler moet ik absoluut winnen, een remise tegen de GM, remise met zwart etc...). Het deelnemersveld lijkt me in ieder geval erg homogeen. De deelnemers zullen elkaar in ieder geval niet veel toegeven. Het zal misschien allemaal afhangen van de vorm van de dag.
"Mijn punt is ...."
BeantwoordenVerwijderenMaak u niet bezorgd. Dat was mij als volkomen buitenstaander meteen al helemaal duidelijk.
MNb, idem hier. Ik wou enkel meegeven dat ik zulke initiatieven leuk en zelfs nuttig vind zonder dat ik mij schuldig of zo voel. Ik was trouwens ook 1 van de enige in de ploeg die op voorhand had aangegeven geen problemen te hebben om te blijven voor de maaltijd na de laatste ronde.
BeantwoordenVerwijderenIk zal eens een apart artikeltje wijden aan tekens. Ik heb ondertussen al heel wat partijen becommentarieerd op deze blog dus enige uitleg over hoe correct te interpreteren, lijkt mij niet overbodig.
Ik ben akkoord met jou dat de voorkeur gaat naar 17.b5 in een praktische partij. Anderzijds (als we niet rekening houden met het feit dat na 17.Tb1 de remise allesbehalve makkelijk te vinden is zonder computer) is het uiteraard ook zo dat spelen voor 3 resultaten niet perse beter is dan spelen puur voor een remise. Wat de juiste praktische keuze is, hangt af van meerdere factoren zoals de match/tornooisituatie.
In mijn blogartikeltje http://schaken-brabo.blogspot.be/2013/01/vals-spelen.html gaf ik o.a. op dat er ook in het schaken een geluksfactor is die zeker niet mag worden onderschat. Als ik een gokje moet doen dan kies ik voor de uittredende kampioen Tanguy die onlangs nog een mooi resultaat neerzette in Echternach.