Mijn eerste tornooioverwinning

Eindelijk na 30 jaar behaalde ik deze zomer mijn eerste tornooioverwinning. Een doel is het nooit geweest voor mij en ik heb nooit een tornooi geselecteerd op basis van mijn winstkansen maar ik kan evenmin ontkennen dat het winnen van Open Gent 2023 mij vandaag helemaal onverschillig laat. Een extra emotionele toegevoegde waarde is net dat het in Gent gebeurde waar ik exact 30 jaar geleden mijn allereerste open klassiek tornooi heb gespeeld.

In mijn carrière heb ik wel meer tornooien gewonnen en zelfs enkele opens maar dit was mijn eerste klassieke open vandaar de titel. Ik denk dat iedere schaker het wel eens met mij is dat een klassiek open tornooi winnen iets speciaals is. Een grote meerderheid van de schakers slaagt er nooit in om eentje te winnen in hun leven. Ik heb er dus 30 jaar moeten op wachten en dat pas bij mijn 60ste deelname aan een open klassiek tornooi.

Ik heb elk jaar 1 of meerdere open klassieke tornooien gespeeld met uitzondering van het jaar 2007 toen mijn dochter Evelien werd geboren. Net voor ik trouwde in 2006 waren mijn meest actieve jaren (en behaalde ik ook mijn FM-titel). Nu de kinderen zelfstandiger zijn, ben ik sinds een paar jaar weer meer beginnen spelen.

Wat je uit bovenstaande tabel ook kunt afleiden is dat ik heel veel unrated heb gespeeld. Dat was tot een decennium geleden heel normaal maar tijden veranderen (zie ook mijn vorig blogartikel). Het is een logische evolutie sinds fide besliste om de minimumelo te verlagen naar een niveau dat voor de overgrote meerderheid van de clubschakers haalbaar is. Vroeger was voor rating spelen internationaal enkel weggelegd voor 1% van de schakers. Nu kan iedereen het (fide ontdekte dat het kassa, kassa was) en zeker de jongeren zijn verzot op die elopuntjes.

Ik vermoed dat het voor een fidemeester (sinds 2004) en + 2300 speler het op zijn minst traag is om 30 jaar/ 60 deelnames te moeten wachten op een eerste open klassieke tornooioverwinning. Ik ken heel wat spelers die hierin geslaagd zijn met veel minder tornooien te spelen en met een veel lagere elo. Er zijn 2 redenen voor mijn magere oogst. De eerste is dat ik in slechts een handvol tornooien bij de favorieten behoorde. Echter misschien nog belangrijker is dat ik de punch mis in mijn repertoire/ speelstijl om veel partijen te winnen. Ik heb in mijn carrière meerdere lange streaks gemaakt van partijen zonder nederlaag maar daar win je geen tornooien mee. In onderstaande tabel maak ik een overzicht van mijn +20 streaks van klassieke partijen zonder nederlaag waarin ook 7 open complete klassieke tornooien in bevat zijn.

6 streaks van + 20 klassieke partijen zonder nederlaag speelde ik al in mijn carrière. Veel tegenstanders waren beduidend lager gekwoteerd (zie je o.a. aan het aantal FMs, IMs of GMs als tegenstander) dus ik besef ook dat de ene streak niet dezelfde waarde heeft dan de andere. In elk geval het bewijst dat ik niet-verliezen heel belangrijk vind maar dat is een obstakel om open tornooien te winnen. Je hebt bijna altijd wel minstens 1 deelnemer die in een open tornooi veel partijen wint en dan net voor je in het eindklassement springt (zoals mij meermaals is overkomen).

Ook in de Open van Gent 2023 leek het weer uit te draaien op een net-niet-verhaal. Ik kon na mijn 5de remise in de laatste ronde enkel nog hopen op dat de resterende 2 topborden ook op remise zouden eindigen en bovendien moest dan ook nog het scheidingssysteem in mijn voordeel uitdraaien. Ik had er weinig hoop op maar Caissa was mij deze maal goed gezind. Alles werd remise en voortschrijdingspunten bleek het scheidingssysteem te zijn wat uiteraard in mijn voordeel was want ik stond van start tot einde aan de leiding.

Dat laatste betekent ook dat mijn tornooioverwinning niet helemaal onverdiend is. Ik stond in het hele tornooi slechts 1 zet in duidelijk nadeel toen ik met een fout pionoffer remise voorstelde in mijn partij tegen uiteindelijk de 2de in de eindstand Ian Vandelacluze. Hij vertrouwde de complicaties niet dus nam mijn voorstel aan. Soms speelde ik best wel scherp zoals in de tweede ronde met een dubbel (bekend theoretisch) stukoffer want die variant blijft altijd erg risicovol zonder computer.

Of het nu door de polemiek (unrated/ rated) was of niet, veel complimenten heb ik niet ontvangen. Schakers zijn sowieso daar niet echt goed in (zie ook Complimenten) maar deze keer ging ik zelf ook niet volledig vrijuit. Ik vertrok nog voor de prijsuitreiking helemaal was afgerond dus ik zond mijn kat naar de receptie achteraf. Mijn zoon Hugo had die avond zijn eerste officiële training met zijn nieuwe voetbalploeg en dan moet je een lastige keuze maken.

Ik hoop dat ik niet opnieuw 30 jaar zal moeten wachten op een volgende tornooioverwinning. Ik hoop ook dat het een volgende keer wel eens met rating kan lukken. Ik word er niet jonger op dus het wordt niet makkelijker maar misschien helpt mij wel de instorting van het schaakprofessionalisme een handje. Ik merk op dat veel grootmeesters afhaken nu het prijzengeld bijlange niet meer een inkomen garandeert maar daar wil ik het liever in een artikel over hebben. Met de 150 euros die ik verdiende met de tornooioverwinning, kon ik (dankzij elke dag op en af te rijden naar huis) net al mijn kosten dekken.

Brabo