Schaakcomfort deel 2

Op school kan het wel eens saai zijn. Bepaalde verplichte vakken boeien soms helemaal niet en een lesgever die zijn cursus slechts afleest, is allesbehalve interessant. Desalniettemin heb ik zeer weinig gespijbeld in mijn schooljaren. Slechts op de hogere school bijna uitsluitend wanneer het academisch kwartiertje er al op zat, durfde ik een les over te slaan. Echter dit betekent niet dat ik elke les aandachtig was. Zo gebeurde het wel eens dat ik  tijdens de les een partijtje blindschaakte met een medeleerling die toevallig 1900 elo had. Het schaakcomfort was allesbehalve maar dat was toen uiteraard van ondergeschikt belang.

Maximaal schaakcomfort heb ik meegemaakt in de hoogste afdelingen van de Franse interclub. Zo herinner ik mij een match waar we in een luxueuze vergaderzaal van een 5 sterren-hotel speelden. Tijdens de wedstrijd was er gratis drank en zelfs kleine versnaperingen voor alle spelers. Grote geluidsdichte deuren en een attente arbiter zorgden voor complete stilte in de speelruimte. Van zulke condities kunnen we enkel dromen in Belgie. Anderzijds zoals ik in de commentaren van het vorig artikel reeds schreef, loopt het geregeld de spuigaten uit. 

Zo ook laatst in de interclubronde tegen Jean Jaures. Jean Jaures speelt dit seizoen in hetzelfde clubhuis als KGSRL en moet het bijgevolg stellen met de lokalen die nog op overschot zijn. Gevolg is dat 2 ploegen in een piepklein lokaaltje worden gepropt. Ik vermoed dat er 20 personen op 15m2 waren gepakt. De wedstrijd was nog maar begonnen en ons 1ste bord Jan Rooze liet mij weten dat hij mij steeds zou moeten storen om naar buiten te kunnen gaan. Bovendien met 6 van de 8 spelers die + 50 zijn heb je automatisch veel meer toiletbezoekjes dan gemiddeld (leeftijd speelt een belangrijke rol voor de prostaat). Het enige paardenmiddel dat ik kon toepassen was mijn tafel met mijn buik vooruit te duwen als mijn tegenstander Ashote Draftian even van zijn bord weg was. Niemand kloeg zelfs niet wanneer bijna het kader achter hem van de muur viel door een botsing.

Zelf kan ik makkelijk een hele middag op mijn stoel blijven zitten als er te weinig plaats is om te bewegen. Ik neem trouwens al geruime tijd zelf eten en drinken mee naar wedstrijden. Echter tegen het lawaai was ik niet gewapend. Iedereen was zeer verwonderd dat de deur naar de speelzaal niet dicht kon ondanks zeer recente grondige renovaties waardoor er heel wat geluidshinder kwam van beneden en de gang. Ik vergeet nog steeds dat oordopjes deel moeten maken van mijn wapenarsenaal want ik verloor in de opening opnieuw erg veel tijd doordat ik mij niet kon concentreren. Schaken met de vingers in de oren is allesbehalve comfortabel. Gelukkig kon ik erger vermijden in tijdnood door af te wikkelen naar het eindspel.

Ook Marcel Van Herck kloeg achteraf over de abominabele speelomstandigheden. Ook hij kon zijn plaats nooit verlaten waardoor hij de tussenstand niet kende en daardoor moest gokken of de remise al dan niet kon worden aangenomen. Bijzonder pijnlijk is het om daarna vast te stellen dat de match verloren werd met het kleinste verschil. Dit zou wel eens het detail kunnen zijn die besliste over wie volgend seizoen naar 1ste afdeling mag gaan. Anderzijds is er weinig animo in onze ploeg voor 1ste afdeling zie verslag over de meest recente interclubronde tegen Temse. Het schaakcomfort is in de hoogste afdeling vaak een stuk minder. Zo herinner ik mij dat er eens 1 enkel kindertoilet beschikbaar was voor alle interclubploegen, er geen of nauwelijks verwarming was in putje winter....

Ik vind persoonlijk zoiets ongehoord zeker als je dan weet dat heel wat spelers betaald worden. Het toont een compleet gebrek aan respect voor de schakers om enkel winnen als prioriteit te stellen. Trouwens ook Jean Jaures is in hetzelfde bedje ziek want ze waren niet beschaamd om toch een grootmeester op te stellen op hun 1ste bord. Onze sterke Jan was de dupe.

Sorry maar i.p.v. de grootmeester had Jean Jaures in een behoorlijk lokaal kunnen investeren. Na de wedstrijd gaf ik dan ook luidop aan niet meer te willen meespelen in de interclub indien zou blijken dit de norm te zijn in alle interclubwedstrijden.

Ik snap ook wel dat veel schaakclubs weinig middelen hebben maar zeker voor wedstrijden met profs zou ik toch als bond een minimum aan schaakcomfort eisen. In Duitsland bestaat zoiets al zie schachblev turnierordnung met o.a. eisen over temperatuur (20-23 graden Celsius), 75m2 voor 1 ontmoeting, minimum 2,6m hoogte,... Zonder enig reglement mag je niets van schaakcomfort verwachten. Zo durfde eens een thuisploeg het aan om hun tegenstanders uit te nodigen in een prostitutiehuis waarna uiteraard terecht protest kwam.

Brabo