S.O.S.

Iedere lezer zal het wel al opgevallen zijn dat de header van de site veranderd is met een duidelijke copyrightwaarschuwing. In theorie niet nodig want de huidige wetgeving beschermt automatisch origineel werk maar gezien de hele affaire met S.O.S. (die ik hieronder uit de doeken zal doen) vond ik het toch verstandiger om zoiets nog eens duidelijk in de verf te zetten. Nu, ik besef goed dat dit geen garantie levert op geen inbreuken maar er zal tenminste 2 keer nagedacht worden of het wel de moeite waard is om het te riskeren.

Elke dag leert een mens wel iets bij en ik moet toegeven dat de laatste weken erg leerrijk waren. Ik wist al lang dat het internet een gevaarlijk medium is om te communiceren (vandaar het gebruik van een pseudoniem) maar desondanks kreeg ik ongewenste neveneffecten van mijn publicaties. 

Ik begrijp dat de andere partijen meelezen dus zal ik trachten een zo objectief mogelijk relaas te geven van de feiten zodat de lezer zelf een balans kan opmaken.

1) In November 2007 speelde ik een partij tegen Bob Van Lil in het clubkampioenschap van Deurne. In de analyses vind ik een spectaculair nieuwtje die hier eerder al eens aan bod kwam op de blog, zie: mijn-nieuwtje-in-wijk-aan-zee.
2) In December 2007 publiceer ik op chesspub, dit idee. 

3) Gedurende de volgende 2 maanden werk ik het idee verder uit, waarvan tevens alle kritieke lijnen gepubliceerd worden op dezelfde site.
4) Vanaf dan zit het nieuwtje in mijn repertoire en begin ik ermee in de praktijk te experimenteren. Toevallig krijg ik het niet in bordschaak voorgeschoteld en enkel op playchess (blitz) waarbij de teller nu staat op ongeveer 30 partijen.

5) Een chesspubmember (Matemax) laat mij weten in Maart 2008 dat hij het tevens al getest heeft in online blitz op ICC.
6) Stefan Docx laat mij weten dat hij het in 2010 in bordschaak heeft getest. Echter dit was rapidschaak en gezien geen toptornooi werd dit niet geregistreerd in de megadatabase.

7) In januari 2011 wordt door Max Illingworth het nieuwtje met succes (remise) getest tegen een vrij sterke grootmeester Zhao Zong Yuan en die partij wordt wel geregistreerd in de megadatabase.
8) In September 2011 legt Franck Steenbekkers contact met mij om mijn contactgegevens te krijgen voor NIC (New In Chess). Ik zend mijn emailadres op maar krijg verder geen gehoor hierop.
9) In oktober 2011 ontdek ik de partij van Max Illingworth gespeeld in januari 2011 en stel ik de vraag aan de chesspubleden maar ook aan Max Illingworth of hij het idee zelf gevonden heeft of gebruik heeft gemaakt van chesspub. Tevens vraag ik of de nieuwe zet 12.Pe4 gebaseerd is op huisanalyses of gewoon aan het bord gevonden werd. 

10) In november 2011 speelt Anne Haast een officiële partij in het Europese landenkampioenschap met dit nieuwtje die tevens geregistreerd wordt in de database. 

11) In januari 2012 test Anne het idee opnieuw in Wijk aan Zee beide gevallen zonder succes tegen haar hoger gekwoteerde tegenstanders. Ook Max Illingworth test het idee opnieuw rond dezelfde periode maar verliest tevens de partij.

12) In januari 2012 (maart volgens amazon) wordt SOS (Secrets of Opening Surprises): Vol 14 beschikbaar gesteld voor verkoop aan het grote publiek. Hierin werd door Max Illingworth een artikel geschreven over dit openingsidee.
13) Op 2 mei 2012 wordt op chesscafe.com even die publicatie aangehaald met een uittreksel die een overzicht geeft per artikel welk nieuw idee besproken wordt en wie de auteur is.
14) Op 9 mei ontdek ik de review op chesscafe en dus ook het uittreksel. Vanaf nu gaat het snel.
15) Nog dezelfde dag contacteer ik NIC om mijn beklag te doen over de titel van het artikel: 'the Illingworth gambit' daar het gambiet naar mijn gevoel onmogelijk zo genoemd kan worden daar ik al in 2007 hierover uitgebreid een artikel had gepubliceerd. Ik vraag tevens om een copij van het artikel om meer info te verkrijgen.
16) Op 10 mei contacteer ik ook Max Illingworth met hetzelfde beklag.
17) Tussen 10-12 mei correspondeer ik met Max. Daarna verbreekt Max alle communicatie. Hierin maakt hij volgende statements:

•  Het idee had hij niet individueel gevonden maar via de chesspubwebsite wat tevens vermeld is in het artikel.
• Citaties in het artikel waren gemaakt naar chesspub en brabo dus volgens hem alles in orde betreffende copyright
• Heel wat individuele analyses zijn aanwezig in het artikel die de theorie t.o.v. mijn publicaties in chesspub serieus ontwikkelen zodat het artikel wel degelijk als origineel bestempeld kan worden
• Max Illingworth antwoordt op mijn puntje 9: 'Regarding your query, I felt that it would be better to keep the analytical work to myself. This way my article would be mostly my own analysis. Also, if I had published my analyses on ChessPub Forum, it would have been difficult to sell to New In Chess something that is available for free online.' 

18) Op 14 mei krijg ik van NIC een draftversie van het artikel in handen. Gelukkig kreeg ik al eerder via een vriend, de gepubliceerde versie in handen die licht afwijkt van de draftversie zodat ik het juiste materiaal kan bestuderen.
19) Gedurende tenminste 4 dagen, bestudeer ik de 10 gepubliceerde pagina's en stuur op 16 mei mijn bevindingen op naar Max.

• 13 stukken staan geciteerd naar brabo. Echter 3 staan verkeerd geciteerd aan iemand anders of vergeten.
  
• alle kritieke lijnen zijn een exacte copij van wat ik eerder gepubliceerd heb
• de evaluaties in de toegevoegde analyses zijn vaak onjuist en verminderen de kwaliteit t.o.v. de oorsponkelijke analyses. 
• eindconclusie: Van een origineel werk kan niet gesproken worden daar te weinig nieuwe waardevolle elementen zijn toegevoegd.

20) Hierop krijg ik geen reactie meer want die is reeds verbroken op 12 mei waarna ik beslis om mijn verhaal op chesspub te zetten op 21 mei. De post leidt tot een explosie van heftige reacties vaak gebaseerd op heel gebrekkige kennis van de details. Dit gecombineerd met het lopende wereldkampioenschap schaken, leidt zelfs ertoe dat bezoekersrecords worden gesneuveld, waarna de chesspubserver zelfs waarschuwingen van overload zendt naar de webmaster.

21) Dankzij de reacties op chesspub kom ik meer te weten over copyright. Citeren mag maar als veelvuldig geciteerd wordt, moet er toestemming gevraagd worden aan de auteur van het oorspronkelijke werk.

22) GM Ian Rogers, trainer van Max Illingworth dreigt met een rechtzaak omwille van laster. Hierna grijpt de webmaster in en vraagt of de partijen tot een vergelijk willen komen.

23) Ik ben bereid tot een verregaande compromis waarin ik alle klachten en beschuldigingen van plagiaat zal intrekken mits een gebaar van begrip t.o.v. mijn standpunten dus ik eis geen verontschuldigingen. Hierop wenst de tegenpartij niet op in te gaan, integendeel ze eisen nu mijn verontschuldigingen.

24) Het verhaal wordt gepost op 25 mei, 2012 op mijn blog en is hiermee voor mijn part afgesloten.

Tot zover de feiten waarvan ik denk dat ze objectief zijn weergegeven. Hieronder volgen mijn persoonlijke reflecties op deze materie.

1) Er is geen standaard die zegt hoe een variant moet heten. Dus als Max Illingworth het naar hemzelf wilt noemen dan is er geen wet die dit verbiedt. Ik vind het persoonlijk een heel onbescheiden daad, zeker als je op voorhand op de hoogte bent dat eigenlijk iemand anders het idee heeft uitgevonden. Nu de naam 'The Illingworth gambit' zal wellicht niet blijven hangen na mijn posts op chesspub waarmee ik al een van de doelstellingen van mijn beklag heb binnengehaald.

2)  NIC had mijn emailadres in bezit sedert September 2011. Max kon  via chesspub of via NIC mij contacteren of mijn gegevens via het internet opzoeken. Zowel NIC als Max Illingworth hebben voor de publicatie met voorbedachte rade beslist om mij niet te contacteren. Legaal hoeft dit niet als er niet overdreven geciteerd wordt, de citaties correct zijn en de originaliteit van het artikel staat. Zelfs als we de redenering volgen van NIC en Max Illingworth dat dit het geval is dan nog informeer je volgens mij tenminste de andere partij (mijzelf dus) puur uit beleefdheid en erkentelijkheid. Nu achteraf las ik van chesspubmembers dat NIC dit nauwelijks doet en ik eigenlijk mocht blij zijn dat mijn pseudoniem ergens stond geciteerd daar zelfs dit vaak niet het geval was in hun publicaties.

3) Op chesspub stellen nu de meeste leden de vraag wat met de bescherming van onze publicaties. Er zijn elke dag honderden anonieme lezers die nooit een contributie doen maar wel op elk moment alles kunnen kopiëren voor eigen commerciële doeleinden. Moeten we de site hier niet tegen beschermen door interessante informatie af te schermen voor niet-leden? De voorlopige conclusie was dat mijn zaak te zeldzaam was om hiervoor echt actie te ondernemen. Uiteraard was ik met dit softe optreden niet tevreden en heb ik beslist om geen waardevolle analyses er nog te publiceren.

4) Het belangrijkste is uiteraard of we kunnen stellen dat er een inbreuk is geweest op de copyrights.

Ik meen van wel. 16 stukken analyse overnemen van mijzelf is heel veel in enkel 10 pagina's. Alleen al rekening houdend met het aantal dus zonder rekening houdend met de inhoud, zou je al kunnen pleiten voor een inbreuk op de copyright. 1, 2 of 3 stukjes analyse in 10 pagina's kan nog onder gewoon citeren worden gerekend maar 16 stukken is duidelijk andere koek.

Verder als je kijkt naar de originaliteit en meerwaarde van het document dan is die ver te zoeken t.o.v. de originele publicaties op chesspub. In de 10 pagina's staan heel wat diagrammen en tekst ter illustratie waardoor de eigen analyses beperkt zijn. Bovendien alle kritieke lijnen van het oorsponkelijke werk zijn behouden en in de toegevoegde zijvarianten zitten heel wat twijfelachtige voortzettingen of zelfs ronduit mankementen. Ik kan uiteraard niet het artikel zelf meegeven om zelf niet in moeilijkheden te komen met copyrights maar ik mag wel een vergelijkende studie geven tussen de 2 artikels waardoor je zelf al heel wat kunt afleiden.

  

De analyses die zowel op chesspub als in het artikel van Max Illingworth staan:

De analyses die zowel op chesspub als in het artikel van Max Illingworth staan, aangevuld met commentaren op de toegevoegde analyses van Max Illingworth:

Max Illingworth en NIC spreken uiteraard tegen dat dit voldoende bewijs is maar ze zijn wel verstandig genoeg om niet in te gaan op mijn commentaren op de toegevoegde analyses. Enkele analysefouten zijn zo duidelijk dat ontkennen geen enkele zin zou hebben waardoor ze impliciet de waarde van het SOS artikel zouden laten degraderen. Uiteindelijk om officieel vast te stellen dat een inbreuk is gemaakt op de copyright, blijft er niets anders over voor mij dan naar een internationaal tribunaal te gaan en alle partijen trachten te dagvaardigen. Er zijn bij mijn weten geen precedenten voor dit type inbreuken bekend waardoor het niet alleen een heel moeilijk en tijdsrovend proces zou worden maar ook wellicht een erg kostelijk proces die uiteraard niet opweegt tegen de mogelijke winst. Ik ben er overtuigd van dat NIC goed beseft dat de kans bijzonder klein is dat ik de stap zal zetten naar een rechtbank voor zulke relatief kleine inbreuk waardoor hun gekozen strategie stoutmoedig maar logisch is.

5) Ik vind het spijtig dat zelfs geen compromis mogelijk was. Ik had dit wel enigszins verwacht want NIC had al in september 2011 beslist om geen contact op te nemen ondanks het beschikken over mijn emailadres dus was het logisch om deze strategie ook nu verder te volgen. Een strategie die uiteraard lonend is wanneer de belangen veel te klein zijn om ze echt op juridisch vlak te laten uitspitten. 

6) Voor de mensen die geïnteresseerd zijn in het nieuwe idee, denk ik dat het weggegooid geld is om SOS Vol:14 aan te schaffen als dit het enige hoofdstuk is waarin men geinteresseerd is. Alle kritieke varianten staan hier of op chesspub vermeld en bovendien zijn de fouten gecorrigeerd, allemaal gratis.

7) De tegenaanval van GM Ian Rogers is als trainer van Max Illingworth begrijpelijk maar uiteraard als buitenstaander in deze kwestie niet serieus. De beschuldigingen zijn niet uit de lucht gegrepen en als je mijn commentaren leest op chesspub, zal je geen beledigingen lezen (wat echter niet het geval is van sommige andere chesspubleden). Ik zie dan ook meer de reactie als een poging om mij af te schrikken. 

Ik kom aan het eind van mijn uitzonderlijk lang artikel. Je kan je terecht afvragen, was het de moeite waard om dit allemaal te schrijven en is het niet gewoon veel gemakkelijker om dit soort zaken te negeren? Iemand die mij een beetje kent, zal weten dat ik negeren, bekijk als accepteren dus voel ik mij verplicht om te reageren. Ik heb zelf een aantal interessante dingen geleerd. Ik ben er overtuigd van dat Max Illingworth ook wel iets geleerd heeft en volgende keer wel anders te werk zal gaan. Tevens probeer ik met dit artikel een finale streep te trekken onder deze onaangename affaire. Als er nog een staartje komt dan houd ik jullie op de hoogte maar ik verwacht het niet.

Brabo