Meedogenloos

Zondag 29 september begon een nieuwe editie van de Belgische interclubs. Het is mijn 28ste opeenvolgende deelname (als we geen rekening houden met het covid-seizoen) maar een eerste ronde blijft spannend. Wie speelt waar? Zal mijn club Deurne dit jaar opnieuw kunnen bewijzen dat leeftijd slechts een nummer is? In de eerste ronde kwam het Deurnse vlaggenschip (1ste ploeg) op met een gemiddelde leeftijd van 62 jaar (een record voor 2de afdeling?). Met een 4-4 tegen een jong en ambitieus Chesspirant werd alvast de start niet gemist.

Desalniettemin zulk record is weinig positief. Er zijn dringend jonge spelers nodig of we riskeren met Deurne hetzelfde lot te ondergaan als KASK. Het was het eerste wat mij opviel deze interclub. De spelers van de Koninklijke Antwerpse Schaakkring zijn overgestapt naar Borgerhout. De oudste club van het land komt niet meer op in de Belgische interclub en lijkt zelfs niet meer aangesloten te zijn.

Niets blijft eeuwig bestaan maar hier was zeker sprake van een kroniek die de dood had aangekondigd. De website van een club is meestal een heel goede graadmeter hiervan. Als die zelden wordt geupdate of erger niet meer bestaat dan is het bijna zeker dat de club op stervens na dood is. Daarom als nieuwe spelers mij vragen om een club te kiezen dan raad ik hen altijd aan om zeker eerst eens de website te bekijken.

Een mooi voorbeeld van een erg actieve website en bloeiende club is mijn Nederlandse club de Stukkenjagers (Tilburg). De gepensioneerde FM Cesar Becx is de drijvende kracht en zorgt bijna dagelijks voor 1 of meerdere blogartikels met nieuws over de club of de eigen leden. Niets onttrekt zich aan zijn arendsogen want hij heeft het nieuws al gemeld op de website. Als een volleerde journalist gebruikt hij graag sterke koppen om de lezers aan te trekken.

Toen ik een maand geleden dan ook de titel "Opeens meedogenloos in Dortmund" las, moest ik onmiddellijk glimlachen. Dat ging over mijn avontuur in Dortmund. Cesar had het weer gezien en jawel een tornooi zonder remises dat is abnormaal voor Brabo.

Brabo's scoreverloop Dortmund 2024

Ik heb het eens opgezocht en het blijkt de eerste keer in mijn schaakcarriere (1993 -2024) te zijn dat ik geen enkele remise speelde in een 9 ronden open klassiek tornooi. Als ik goed geteld heb dan heb ik dus 44 deelnames moeten wachten hiervoor en "de fout" ligt natuurlijk helemaal bij mezelf.

Remises horen bij het schaken maar het is een feit dat ik niet vies ben van een remise voor te stellen of te aanvaarden zonder dat de partij is doodgebloed. Zondag laatst was weer het geval. Ik was al aan het denken remise voor te stellen maar mijn tegenstander was nog sneller. Ik ben nog geen notoire remisekoning (spelers die altijd tevreden zijn met remise) maar velen weten ondertussen wel dat ik het lastig heb om mijn angsten onder controle te houden.

Een remise maak je dan ook samen. Als al mijn tegenstanders altijd zouden spelen tot op het bot (zie Sofia-regels) dan zou ik zelf nooit de remisevraag moeten stellen. Ik merk dan ook op dat een remise-percentage erg afhangt van de omgeving waar gespeeld wordt. Welke club je begint te schaken, kan een belangrijke invloed hebben op hoe een speler zich ontwikkelt. In mijn eerste club de Torrewachters (Roeselare) zijn snelle remises heel normaal (de apres-schaak is er heel populair) en die invloed kan je duidelijk zien in mijn eerste honderden partijen.

Brabo's activiteit in klassiek schaken

Aan mijn ex-leerlingen vertelde ik steeds dat ze gladiatoren moeten zijn in de competities. Ze moeten onbevreesd zijn en meedogenloos. Zeker als je jong bent, heb je voldoende energie om elke partij tot het laatste stuk te blijven spelen. Je blijft niet eeuwig jong dus het is best om die beperkte tijd optimaal te gebruiken door zoveel mogelijk ervaring op het schaakbord te verwerven.

Ik wil geen excuses zoeken maar er valt zeker iets te zeggen voor doseren van de krachten als je ouder wordt. Dat ik net in een groot internationaal tornooi zoals Dortmund op +48 jarige leeftijd geen remises speelde, is dan ook eerder het resultaat van de omstandigheden dan mijn eigen stoute ambities. Ondanks een A en B-groep volgens rating werd ik 8 ronden heen en weer gegooid tussen ofwel veel hoger ofwel veel lager gekwoteerde spelers (nadeel van veel grote open tornooien + mixen van Duitse met Fide elo). Pas in de laatste ronde kreeg ik de eerste speler tegen die dicht bij mijn speelsterkte aanleunde. Trouwens ook die overwinning kwam pas tot stand omdat mijn tegenstandster eerst mijn remisevoorstel weigerde en daarna haar hand helemaal overspeelde.

Tenslotte wil ik ook nog opmerken dat mijn partijen in Dortmund gemiddeld 2 zetten minder lang duurden dan de partijen van het debacle begin dit jaar in Marienbad waar ik 6 remises scoorden. Dus kijken naar het aantal zetten schetst slechts een pover beeld over iemands vechtlust. Mijn kortste partij in Dortmund was een hyperscherp en complex gevecht tegen de uiterst aardige Arjen Van Amerongen die er een knalprestatie neerzette ruim 250 punten boven zijn eigen elo.

Arjen is ook een clubgenoot bij de Stukkenjagers dus dat is misschien wel eerder de reden waarom ik meedogenloos werd genoemd door Cesar. Tja iemand die mijn "grap" herinnert met mijn zoon Hugo (zie familieschaak deel 4) weet dat ik geen cadeaus geef op een schaakbord. Mijn keuzes laat ik afhangen van hoe ik mijn kansen tijdens de partij inschat, niet of mijn tegenstander een vriend, mijn zoon of zelfs de paus is.

Brabo