De schaakbuddy deel 3

De vraag naar coaches wordt steeds groter in het schaken. Vroeger werd opgekeken naar zelfmade-schakers die zich op eigen kracht naar een hoge elo hebben kunnen opwerken. Vandaag worden dezelfde schakers als eigenwijze dommeriken weggezet. Met een coach hadden ze veel verder gestaan. Ze verliezen geweldig veel tijd aan nutteloze experimenten.

De zomertornooien draaien weer op volle toeren dus het is ook weer de tijd van het jaar dat Indiërs ons overweldigen met fenomenale resultaten. Een 17 jarige Indische met een rating van 1800 elo behaalt een TPR van 2575 elo tussen IMs en GMs. Een 16 jarige Indiër springt in slechts 2 maanden van 2000 naar 2600 elo. In beide gevallen lezen we dat intensieve trainingen met hun coaches de sleutel was naar hun successen.

In Indie is coaching in de voorbije jaren naar een totaal nieuw niveau gestuwd. Een iets oudere generatie van talenten (2500 elo) is gestopt met actief schaken omwille van onvoldoende financiële inkomsten in het tornooicircuit en heeft zich omgeschoold naar coaches. Het niveau van de beste Indische coaches is hierdoor enorm gestegen en we zien dat een jonge nieuwe generatie hiervan de vruchten plukt. Veel piepjonge Indiërs slagen erin mits hard te werken heel snel de kennis van hun coaches te absorberen en geregeld zelfs het niveau van hun coaches ruim te overstijgen. Ze staan als het ware op de schouders van hun coaches waardoor nu meerdere Indische toptalenten aan de deur kloppen van de absolute wereldtop.

Dus steeds meer schakers worden zich bewust dat een coach zeer belangrijk is in de ontwikkeling. Ik krijg bijgevolg dan ook steeds meer vragen hier omtrent. "Wat kost mij een coach?" is wellicht de eerste vraag die menig ouder zich stelt. Op lichess verscheen hierover recent (weer geen toeval uiteraard gezien de explosieve vraag naar coaches) een heel interessante studie: a data driven deep dive into lichess coaches. Zo vraagt een grootmeester gemiddeld 50 dollar per uur, een internationaal meester gemiddeld 30 dollar per uur en een fidemeester gemiddeld 25 dollar per uur. Nu dat zijn gemiddelden en zeker ervaren coaches durven soms veel meer vragen.

Dan is natuurlijk de volgende vraag: "Welke coach is de juiste voor mij?" Ook hierover verschenen recent meerdere artikels waarvan How to find the right chess coach? The ultimate guide wellicht 1 van de beste is. Opvallend in dit hele artikel vind ik dat nergens iets wordt gezegd over de rating van de coach. Ik zeg opvallend omdat het bijna altijd het eerste criterium is dat de meeste ouders/ leerlingen gebruiken om een coach te selecteren. Hoe hoger de rating, hoe beter de coach wordt verondersteld.

Rating zegt uiteraard iets maar bijlange niet alles over een speler. Zo stuurt mijn schaakbuddy Yves ondanks het eloverschil geregeld leuke partijen of speciale stellingen op die ook voor mij vaak een uitdaging zijn. Onderstaande stelling komt uit een rapidpartij van Yves gespeeld enkele maanden geleden. Ik moest uiteindelijk zelf een computer consulteren om alle finesses te begrijpen.

Geregeld leer ik zelf ook iets bij die later nuttig blijkt te zijn in mijn eigen praktijk. Onderstaand ongelijk lopereindspel werd mij in februari voorgeschoteld door Yves.

Slechts een paar maanden later kon ik een gelijkaardig concept implementeren in de verdediging van mijn inferieur ongelijk lopereindspel tegen de Nederlandse IM Xander Wemmers.

Het is een greep uit de technische interacties met mijn schaakbuddy en demonstreert dat het eloverschil voor ons geen obstakel is. Wie ik hiervan zeker niet moet overtuigen is de Amerikaanse topgrootmeester Hikaru Nakamura. Hij werkt al vele jaren samen met de secondant Kristoffer Littlejohn ondanks een eloverschil van 600 punten.

Schaakbuddy, coach, secondant ... Het belangrijkste is dat er een klik bestaat tussen beiden. Dit is meestal ook ruimer dan enkel de schaakclub of tornooien. Ik heb Yves meermaals thuis een bezoekje gebracht. Eerst was het in zijn ouderlijk huis te Roeselare, dan zijn eigen woning in Roeselare en tenslotte in het Antwerpse waar hij vandaag woont. Het was een vanzelfsprekendheid dat we elkaar uitnodigden toen we trouwden met onze buitenlandse schoonheden (ik vond ze in het Oosten, hij in het Westen).

Mijn schaakbuddy Yves en ik op de voorgrond. Onze prachtige ega's staan er tussen.
Receptie van mijn trouw op 26 augustus 2006

Ik zie vandaag heel veel (zelfs sterke) spelers stoppen met schaken. De oorspronkelijke fascinatie voor het spel is verdwenen. Verder doorgroeien kost te grote inspanningen. Men heeft geen schaakvrienden. Ik ben ervan overtuigd dat als iedereen een schaakbuddy zou hebben dat zoiets zelden zou gebeuren.

Hierbij kom ik aan het einde van de schaakbuddy-trilogie. Ik hoop dat ik de lezer een beetje op weg gezet heb om zijn eigen schaakbuddy te vinden. Er bestaat veel meer dan de elopunten. Schaken is en blijft een prachtig spel als je die passie ook met anderen kunt delen.

Brabo