6. Bart Michiels

6. Bart Michiels

(30-10-1986 - )

Hoe dichterbij, hoe moeilijker het is om de impact van de “grootsheid” van een schaker in te schatten. Dat Bart Michiels het in mijn lijstje tot zesde schaker “schopt”, ondanks zijn jonge leeftijd (°30/10/1986) en met dus nog veel “marge”, is een teken van zijn klasse.

Al in de jeugdreeksen was het duidelijk dat hij uit het goede hout gesneden was. Zijn wikipedia-pagina (wie maakt voor hem een Engelse versie?) geeft een goed overzicht van zijn prestaties en successen. Ik beperk me tot de hoogtepunten.

Als tienjarige wint hij het open NK van Nederland bij … de -14-jarigen (1997). In 2003 behaalt hij al de IM-titel, door zeer snel na elkaar drie normen te scoren (in precies een jaar tijd; twee van die normen behaalt hij in het tornooi van Le Touquet, net over de Franse grens).

In 2005 wint hij het open tornooi van Gent, een tweede zege volgt in 2015; dat zet hem in een select clubje van spelers die het tornooi meer dan één keer gewonnen hebben.

Zijn talent als jonge speler wordt erkend in heel Europa: hij speelt bv mee in de Lausanne Young Masters in 2006, waar hij goed scoort: +4, =5, -1. In 2009 wordt hij uitgenodigd voor het Inventi tornooi, maar in dit sterk bezette tornooi (Sutovsky wint voor Bacrot en Sashikiran), moet hij vrede nemen met 2,5/9 – een troost is dat hij David Howell nog achter zich laat. Begin 2011 volgte een goede gedeelde derde plaats met Benjamin Bok in het Batavia Grolsch tornooi in Amsterdam – een solide prestatie: twee overwinningen en geen nederlagen (in tegenstelling tot Bok, die slechts één remise speelt). In Groningen 2011 eindigt hij met 5,5/9, maar dat is in goed gezelschap, net als Pardubice in 2012, waar hij met 6,5/9 gedeeld vijfde wordt in een sterk veld. In mei 2011 bevestigt hij opnieuw: een solide 5,5/9 en een gedeeld derde plaats in de open van Metz – hij verliest enkel van de tweede in de eindstand, Vereslav Eingorn.

Naast de nationale interclubcompetitie maakt hij ook uitstapjes in Duitsland en Frankrijk – het levert hem duels op met de Europese top. Voor zijn IGM-titel heeft hij meer tijd nodig dan voor de IM-titel; een eerste norm haalt hij in de Belgische IC, maar de derde en verlossende norm komt pas bij het EK teams in 2013.

Een hoogtepunt is zeker zijn deelname aan het B-tornooi in Wijk aan Zee in 2015; als pure amateur krijgt hij daar het respect van de andere (professionele) spelers. Want inderdaad, hij studeert af als ir. toegepaste natuurkunde en promoveert in 2013 tot PhD. Als ik het goed heb, werkt hij sindsdien bij ArcelorMittal in Zelzate (het vroegere Sidmar).

Staat hij te hoog in deze “eeuwige” lijst – dat kan betwist worden; hij kan nog enkele keren nationaal kampioen worden, vele malen aantreden voor het Belgische olympiadeteam (nu al drie keren, in 2010, 2012 en 2014), nog veel tornooien winnen, zich mogelijks nog op organisatorisch vlak profileren, of zich bekwamen als schaakauteur (een verzameling beste partijen zou ik zeker aanschaffen), wat hem nog hoger in de lijst zou pushen. Verdient hij deze hoge plaats boven “gevestigde waarden” uit heden en verleden die wel al talrijke heldendaden kunnen voorleggen? Volgens mij wel – Bart Michiels staat qua speelsterkte duidelijk boven het rijtje I.M.’s zoals we die lange tijd gehad hebben (de periode tussen O’Kelly en Winants).

Als ik er de Chessbase Bigbase 2019 op nasla, staat hij daar toch met 2,5/5 tegen Jan Timman en een plusscore tegen bijna alle Belgische toppers (Van der Stricht en Hovhanisian uitgezonderd, maar dat kan liggen aan het feit dat hij als jonge speler snel tegen de top van Vlaanderen uitkwam).

 

Op 1.e4 verdedigt hij zich al lang met het Frans, dus is het maar passend om dit artikel met een snelle overwinning in deze opening te “illustreren”. Na zet 18 staat zwart al beter; wit laat met zijn 19^de zet een “petite combinaison” toe, waar hij niet meer van herstelt.

Maar heel goede herinneringen zal hij wellicht overhouden aan volgende overwinning.

HK5000