The Hyper Modern French

Het voorbije jaar heeft mijn zoon flink wat prijzen bij elkaar gesprokkeld. Vooral geld blijkt erg welkom te zijn want daar kocht hij o.a. een paar lego-dozen mee, een blitse step, twee voetballen,... Kortom alhoewel het geld verdiend werd met het schaken, werd niets geïnvesteerd om beter te leren schaken. Hij keek dan ook heel sip toen hij een waardebon te spenderen bij chessconsult kreeg bij het winnen van het provinciaal Antwerps kampioenschap voor -8 jarigen. Gelukkig wist ik hiermee raad. Ik betaalde hem de waardenbon contant uit en gebruikte zelf de waardebon om 2 nieuwe schaakboeken te kopen: Nadorf x Najdorf en Timman's Titans beiden uitgebracht in 2016.

Ondertussen heb ik Najdorfs boek uitgelezen. We kennen allemaal de opening maar de persoon Najdorf is na zijn dood (1997) al voor een groot stuk in de vergetelheid geraakt. Dit boek probeert hieraan iets te verhelpen en ik denk dat de opzet geslaagd is. Het boek leest erg vlot en ook de geselecteerde partijen zijn zeker de moeite. Vooral de talloze anekdotes zijn zeer te smaken. Zo vertelt Najdorf ook waarom hij zijn eigen opening in zijn latere jaren niet meer zelf speelde. Met de opening was niets mis mee maar hij had geen zin om tegen de openingskennis van de jonge spelers op te boksen terwijl hij het veeleer moest hebben van techniek en creativiteit.

Zo is het ook voor sommigen met de Modern French. De theorie is geëxplodeerd in deze opening door zijn enorme populariteit. Zelf kreeg ik het 5 keer in de laatste 5 jaar op het bord waarover ik rapporteerde in meerdere blogartikels (zie bv. the modern french, the modern french deel 2, kleuren omwisselen deel 2, ...). Dat is enorm veel als je rekening houdt met dat ik slechts ongeveer 15 standaardpartijen met wit per jaar speel. Bovendien zijn er ondertussen meerdere systemen ontdekt voor wit waarin zwart onder druk kan worden gezet. Een idee dat ik had klaarliggen voor een volgende ontmoeting, werd een aantal maanden geleden compleet toevallig met succes geïntroduceerd door de sterke Nederlandse grootmeester Benjamin Bok.

Niet verwonderlijk zien we dan ook steeds meer spelers zoeken naar weer nieuwe varianten in het Frans. De 20-jarige sterke Duitse grootmeester Matthias Bluebaum speelt hierin zeker een pioniersrol. Steeds vaker zet hij zijn tegenstanders op een verkeerd been door voortdurend te variëren met diverse zettenvolgorden. Zijn invloed op de hyper-moderne Franse opening waarbij Pc6 wordt uitgesteld of zelfs helemaal niet gespeeld, kan niet worden genegeerd. Zijn frisse aanbreng van nieuwe strategieen heeft er zeker voor gezorgd dat we de laatste 2 jaren een enorme boost hebben gezien van deze hyper-moderne aanpak. Zelfs sommige absolute wereldtoppers hebben dit opgemerkt en sprongen op de trein. Zo scoorde de topgrootmeester Pentala Harikrisha er dit jaar in Altibox Norway Chess een sensationele overwinning mee.

Een gewaarschuwd man is er 2 waard maar ik moest met het schaamrood op mijn wangen in de voorbije Open Leuven toegeven dat ik geen jota begreep van de opening. Ik was bovendien ook totaal verrast dat een 47 jarige Jan Rogiers zulke hyper moderne opening in zijn repertoire had. Ik kwam dan ook al snel in de problemen en slechts een onwaarschijnlijke tegenaanval vermeed een elogewijs grote verrassing.

Mijn analyses zaaien twijfels over de absolute correctheid van dit hypermodern systeem maar het laatste woord is zeker niet gezegd. Trouwens deze rijke strategische stellingen lenen zich uitstekend om met beide kleuren op winst te spelen. Een opvallend statistiekje met deze opening vertelt mij dat er in al mijn 6 standaardpartijen een beslissende resultaat was waarbij de elologica steeds gerespecteerd werd.

Brabo