Het Belgisch kampioenschap in Lier ligt alweer 2 weken achter ons dus hoogtijd om als deelnemer (en blogger ) hier eens op terug te kijken. De afwezigen hadden ongelijk en ik had eerlijk gezegd dan ook gerekend op nog meer deelnemers. Ik ben geen expert in Belgische kampioenschappen maar deze editie in Lier leek mij de meest spectaculaire en best georganiseerde die ik al ooit gezien heb. Ik vond het persoonlijk doodjammer dat ik door het focussen op de eigen prestaties veel prachtige nevenactiviteiten gemist heb.
Met de 4de titel voor onze wereldster Daniel Dardha kreeg het Belgisch kampioenschap zijn verhoopte en oververdiende kampioen maar het werd toch nog spannend dankzij een geinspireerd spelende Stefan Beukema. Ik weet al lang dat Stefan briljante ingevingen kan hebben (zie taktiek deel 4) en deze keer slaagde hij erin t.e.m. de laatste ronde Daniel onder druk te zetten met als schitterende beloning een grootmeesternorm.
Kortom daar zou makkelijk een of meerdere blogartikels kunnen worden overgeschreven maar ik wil in dit artikel een ander nog onwaarschijnlijker verhaal vertellen over het Belgisch kampioenschap. De Belgische expert Bjarne Van Dijck werd de verrassende winnaar van het open tornooi met 8 punten uit 9. Als 20ste op startranking winnen is al zeer uitzonderlijk maar het is vooral de manier waarop dit gebeurde die nog lang zal herinnerd worden.
Zo startte Bjarne het tornooi met een verliespartij tegen de 78 jarige Paul Jacobs, bijna 400 punten lager gekwoteerd. Menig speler zou dan erg aangeslagen zijn maar na de partij bleef hij met een brede glimlach in de speelzaal rondlopen en nodigde hij iedereen die hij kende uit om zeker de volgende dag naar zijn schaakbokswedstrijd te komen kijken. Hij en zijn goede vriend Sander Pouliart zouden de grootste publiciteitstrekker van het hele Belgisch kampioenschap zondag 7 jui op de grote markt van Lier in gang trekken. De VRT, RTV, HLN, DeMorgen, ... wilden allemaal graag hierover verslaggeven.
|
|
Na de 2de ronde kwam ik Bjarne opnieuw tegen en vroeg ik hem hoe het gegaan was. Hij antwoordde "2 keer gewonnen vandaag". Toen ik verwonderd keek, verduidelijkte hij het verloop van de dag. Eerst had hij flink slaag gekregen van Sander in de boks en had hij ternauwernood de match nog kunnen winnen met schaakmat in de boksring. Eenmaal die wedstrijd gedaan was (ruim na de gongslag van de tweede ronde in de speelzaal), had hij zich snel omgekleed. Vervolgens had Bjarne enkele honderden meters gelopen naar de speelzaal waar zijn tegenstander voor de 2de ronde de 80 jarige Carlo Doossche zat te wachten. Met ruim een kwartier tijdsverlies op de klok en nog herstellend van de zopas gekregen tikken in de boksring, had hij toch die partij kunnen winnen.
Du jamais vue ! Ik stond even perplex want ik had gedacht dat hij een bye in het bk had genomen voor het boksschaken. Het was een geweldige ervaring vond Bjarne. Zijn tornooi was hiermee al geslaagd en toen had hij nog geen flauw idee wat voor moois er nog allemaal voor hem stond te wachten.
Een punt verliezen in het begin van een tornooi is echter vaak geen handicap (zie Zwitsers gambiet). Na 4 overwinningen op een rij speelde Bjarne in ronde 6 voor het eerst op de liveborden. Geen stress want Bjarne moest niets bewijzen wat niet het geval was voor zijn hoger gekwoteerde tegenstanders die stuk voor stuk fouten maakten. Bjarne nam de punten dankbaar aan en kwam hierdoor zelf aan de leiding. Nu kreeg ook de steeds zo vrolijke Bjarne plots voor het eerst zenuwen bij een kans op de titel.
Zo had ik Bjarne nooit eerder gezien. Ik ken Bjarne al sinds 2016 toen ik les begon te geven in Mechelen (zie De schaakmicrobe). Hij was toen 1 van de sterkste en meest belovende jeugdspelers dus ik herinner mij nog heel goed hoe hij als 15 jarige na slechts 2 weken mij vertelde dat hij wou stoppen met mijn schaaklessen. Schaken moest een spel blijven en mijn lessen waren duidelijk gericht op meer dan enkel plezier. Een erg volwassen keuze vond ik toen voor zo een jonge kerel want op die leeftijd herkennen weinigen al het grotere plaatje. Schaken is het zelden waard om alles op te offeren.
Bjarne bleef sindsdien wel schaken maar zonder zich te bekommeren om elo of theoretische schaakkennis. Echter onderschat Bjarne niet want voor je het weet, slaagt hij erin om zulke chaos op het bord te creëren dat veel hoger gekwoteerde tegenstanders het spoor bijster geraken. In de laatste ronde van Brasschaat 2019 won hij ei zo na van mezelf ondanks zijn compleet mislukte opening.
De openingskeuze van de elofavoriete WIM Annmarie Muetsch om zo snel mogelijk de bewandelde theoretische paden te verlaten in de slotronde van het bk tegen Bjarne was dan ook wellicht niet het beste. In de tactische chaos die erop volgde, kwam Bjarne als onverwachte maar verdiende winnaar uit de strijd.
Op de prijsuitreiking vertelde hij mij dat dit meer dan waarschijnlijk het hoogtepunt is van zijn hele (schaak-)leven. Hij was dolgelukkig maar was zich er tezelfdertijd van bewust dat zelfs deze titel van Belgisch Open kampioen geen reden was om nu plots meer te schaken. Schaken is een prachtig spel maar uiteindelijk ook slechts een spel. Er is nog veel meer interessants in het leven.
Een dolblije Bjarne met pet die zijn prijs komt ophalen Bron: Facebook Chesslooks Lier |
Ik vermoed dat veel schakers (mezelf incluis) hieruit iets kunnen leren. We nemen onszelf vaak veel te serieus. Zo doet/ deed Bjarne ook nog aan judo, tennis, voetbal ... Die levensfilosofie zien we ook terug in de schaakclub waar hij voorzitter van is: de Rode loper. Een wafelbak, een Chilli Chess Challenge, een Vier op een rij toernooi, een Spelletjes en dessertenavond, een Schaak en pokeravond, een pizza-avond ... Het werd allemaal al georganiseerd in "zijn" schaakclub. Zo jammer dat dit in mijn studententijd niet bestond want dat had mij ook enorm gesmaakt.
Dus als ik de volgende keer opnieuw een partij verlies dan zal ik proberen te denken als Bjarne. Het was een partij waarin ik mij goed geamuseerd heb. Er is geen enkele reden om je hierover druk te maken. Straks is er weer iets anders dat de moeite is om te beleven. Er is geen stress: Hakuna matata.
Brabo