Eten en drinken deel 4

In 2021 organiseerde ik voor het eerst een groot schaaktornooi (zie De tornooiorganisator). Het was een harde maar ook mooie ervaring. Ondanks het "slechts" online was, heb ik er toen persoonlijk veel tijd ingestoken. Zonder inschrijvingsgeld en met (zeer beperkte) prijzen uitbetaald deels uit eigen zak, was het pure liefde voor het schaakspel.

Zulke aanpak werkt uiteraard niet bij een fysiek internationaal schaaktornooi. Tenzij je een rijke filantroop bent/ kunt strikken, moet je als organisator heel nauwgezet het kostenplaatje in het oog houden. Je zou niet de eerste organisator van een schaaktornooi zijn die achteraf een financiële kater overhoudt (ik herinner mij ooit de saga van een torenhoge brandverzekering voor het Brugse Belfort waar men op voorhand geen rekening mee had gehouden). Door binnen de eigen club vrijwilligers te ronselen worden de kosten gedrukt. Met het aanbieden van eten en drinken tijdens het tornooi probeert men extra inkomsten te genereren.

Echter de Belgische wetgeving is heel streng als het catering betreft. Het is veelal organisatorisch oninteressant om (goedkoop) een gezonde warme maaltijd aan te bieden. Broodjes, soep en een bordje spaghetti is vaak het maximaal haalbare dat je door de vrijwilligers kunt laten klaarmaken. Kortom voor meerdaagse tornooien is het uitkijken naar alternatieven voor een meer evenwichtig dieet.

In Eten en drinken deel 3 schreef ik vorig jaar over hoe lastig die zoektocht soms wel is bij buitenlandse tornooien. Organisatoren zijn hierin weinig behulpzaam. Buitenlanders zijn meestal ook een (heel) kleine minderheid van het totaal aantal spelers. Deelname doe je op eigen risico en ondertussen heb ik uit ervaring geleerd dat je ter plaatse best niet te veel aan het toeval of goodwill overlaat. Ik raad dus aan om vooraf je verblijf goed te plannen.

Ik stond daarom eind vorig jaar aanvankelijk sceptisch tegenover deelname aan het tornooi in Cap d'Agde. De organisatie antwoordde in een eerste reactie koel dat al hun logementen reeds volzet waren. Winkels, restaurants of hotels waren niet in de onmiddellijke nabijheid (loopafstand) dus ik wou de boel al afblazen tot mijn vrienden een vakantiepark zeer dichtbij voorstelden: Azureva vacances Club Cap D'Agde.

Een vakantiepark is nieuw voor mij maar het feit dat het met vol pension mogelijk was en op slechts 10 minuten wandelen van de tornooizaal lag, trok mij over de streep. Ik heb er absoluut geen spijt van gekregen. Het is zelfs een aanrader. Door niet op het domein van de organisator te logeren, had ik deze maal een uitstekende internetconnectie. Zowel in het wk-jeugd in Roemenië als laatst in Mariënbad (Tsjechië) had de wifi kuren door het massaal gelijktijdig streamen van de jeugdschakers. Bovendien was ook het eten aangeboden voor het vol pension lekker en ruim van keuze. De laatste avond van ons verblijf liet ik mij helemaal gaan. Eerst nam ik een aantal lekkere hapjes van het assortiment aan voorgerechten.

Vervolgens waren het frieten met mediterraanse mosselen. Ik heb nog nooit zulke grote mossels gezien en bovendien superlekker. Uiteindelijk heb ik zelfs 2 keer een vol bord gehaald.

Tenslotte had ik nog net wat plaats over voor een dessert. Elke dag waren er crème brûlées. Heerlijk en eentje is geentje dus nam ik stiekem nog een tweede.

Achteraf kon ik geen pap meer zeggen maar ik moest die avond mij wel nog voorbereiden op de laatste ronde die de volgende dag zou beginnen om 9 uur 's ochtends. Tja en net dan helpen de paringen niet mee. Ik kreeg zwart tegen de heel ervaren Russische grootmeester Andrei Shchekachev.

Het gelukzalig gevoel na het eetfestijn verdween als sneeuw voor de zon. Ik probeerde nog even met de computer door zijn partijen in de big database te scrollen maar de aandacht kon ik niet vasthouden. Na een uurtje zag ik in dat het vergeefse moeite was en gaf ik er de brui aan. Ik kon beter gaan slapen en 's ochtends opnieuw een poging ondernemen.

Echter die ochtend moest ik ook nog douchen, ontbijten, opruimen, uitchecken... Dan is het niet meer zo verwonderlijk dat het gruwelijk mis ging al in de opening tegen Andrei. Het verklaart misschien waarom ik in exact dezelfde opening als 2 ronden eerder plots zonder enige aantoonbare reden zelf afweek met een dubieuze zet en al na 10 zetten compleet verloren stond.

Nu een laatste ronde is gelukkig voor iedereen een laatste ronde en een halfleeg doorzichtig flesje met een geelachtige substantie naast het bord van mijn tegenstander deed mij vermoeden dat mijn tegenstander misschien ook niet zo fris meer was. Zelf blijf ik tijdens een tornooi ver weg van alcohol maar dat lukt niet iedereen (zo hoorde ik dat enkele clubgenoten in Benidorm een flinke hoeveelheid alcohol dronken o.a. omdat het inbegrepen was in de prijs van het verblijf). Ik heb het gissen naar wat er exact gebeurd is vooraf maar het blijft zeer vreemd hoe ik bovenstaande partij nog ei zona won tegen deze doorwinterde professional. Hoe dat is echter voor een volgend blogartikel.

Brabo